Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Follow: @Nakos_Ioannis
Πιο συγκεκριμένα στο κοίτασμα 11 για το οποίο αρκετές αναφορές και μελέτες εκτιμούν πως ίσως αποτελέσει το αντίπαλο δέος του κοιτάσματος Ζορ(Αίγυπτος), το οποίο απέχει μόλις 7χλμ και συγκαταλέγεται ως ένα πό τα μεγαλύτερα κοιτάσματα παγκοσμίως.
Όπως όμως ορθά γνωρίζουμε από την Φυσική, ‘’κάθε δράση’’—εμπεριέχει και δρομολογεί και μια ‘’αντίδραση’’, που στην συγκεκριμένη περίπτωση ο ‘’αντιδρών’’ είναι η Τουρκία και η διαχρονική εξωτερική πολιτική που ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια.
Με την ‘’κατάρρευση’’ των συμολιών στο Κρανσ-Μοντάνα της Ελβετίας έγινε αντιληπτό για ακόμη μια φορά η χαοτική διαφορά, και οι δυο εκ διαμέτρων αντίθετοι κόσμοι που καλούνται κάθε φορά να βρουν μια συμβιβαστική λύση.Το ‘’Κυπριακό ζήτημα’’, κατά την ταπεινή μου άποψη αποτελεί το ‘’όχημα’’ για την ‘’ίση’’ εκμετάλευση από πλευράς Τουρκίας των ενεργειακών αποθεμάτων της Κυπριακής ΑΟΖ, και την πλήρη καταπάτηση του Δικαίου της Θαλάσσης υπό τον μανδύα μιας δήθεν ‘’αλυτρωτικής συμπεριφόρας’’ που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί αλλά και να γίνει αποδεκτή.
Φυσικά,η άποψη μου αυτή μπορεί εύκολα να αναλυθεί και ουσιαστικά να επιλύσει τις όποιες αντιδράσεις-ερωτήματα τυχόν δημιουργηθούν, απλώς και μόνο εάν αναλογισθεί κάποιος τα τρομακτικά οικονομικά δεδομένα που θα μπορούσε να εξασφαλίσει η κάθε πλευρά. Και εάν για την Κύπρο η αφορμή-αίτιο-αποτέλεσμα δικαιολογείται και μπορεί να ερμηνευθεί σωρευτικά υπό το πρίσμα του
Διεθνούς Δικαίου, για την Τουρκία όμως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί, καθώς δεν έχει κανένα νόμιμο δικαίωμα να προτάσσει κυριαρχικά δικαιώματα και επιφυλάξεις σε μια περιοχή που αφενός δεν τις ανήκει και την κατέχει παράνομα, και αφετέρου ως μοχλό πίεσης των ανωτέρων επιδιώξεων να χρησιμοποιεί και να μην σέβεται την ιστορία και των δυο λαών.
Όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως είναι φυσιολογικό οι άνωθι καταστάσεις και γεγονότα αφενός της προκαλούν τα τελευταία χρόνια μια αμηχανία, και αφετέρου την εξαναγκάζουν να στραφεί με μια πιο ολοκληρωμένη πρόταση προς την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Έπειτα και την Ουκρανική κρίση, η Ε.Ε κατανόησε πως με την Ρωσία, ένα τόσο δυνατό αλλά και συνάμα απρόβλεπτο παίχτη δεν μπορεί να συνάψει δεσμούς και σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης, και ως εκ τούτου ξεκίνησε να θέτει ως ρεαλιστική βάση στόχους που θα ικανοποιούσαν, αλλά και θα μεγιστοποιούσαν το τρίπτυχο Sustainability, Internal Εnergy Market, Energy Security.
Στα προαναφερόμενα αξίζει να σημειωθεί πως η δύσκολη ενεργειακή εξίσωση εμπεριέχει σαφώς ως υπέρτατο στόχο την διασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας, πάντοτε όμως με την βοήθεια και τα μέσα από την μια της διαφοροποίησης των πηγώ και των οδεύσεων και από την άλλη την πολυπόθητη ολοκλήρωση της ενιαίας εσωτερικής ενεργειακής αγοράς.
Ακριβώς αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η Ε.Ε. μέσω των ενεργειών που προβαίνει θέλει να αποτελέσει ως τον ενδιάμεσο κρίκο μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών και ουσιαστικά ο απώτερος στόχος της είναι η επί το πλείστοξν διαφύλαξη των συμφερόντων της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Επιπροσθέτως ο αμερικανικός παράγοντας έχει προ πολλού διατυπώσει τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του για το εν λόγω ζήτημα, με τις τελευταίες εξελίξεις να θέλουν τόσο τον Πρόεδρο Τραμπ, όσο και τον Υπουργό Εξωτερικών κ.Τίλερσον να έχουν διαμηνύσει προς την Άγκυρα πως δεν θα υπάρξει καμία ανοχή προς ενέργειες και γεγονότα που θα προκαλούν γενικότερη αναταραχή και αποσταθεροποίηση στην περιοχή.
Παράλληλα είναι προς συμφέρον της Αμερικής τα επόμενα ενεργειακά πρότζεκτ στα οποία θα συμμετέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση να μην περιλαμβάνουν σε καμία περίπτωση την Ρωσική πλευρά. Ακριβώς αυτή είναι η πρόθεση τους και για τον εξέχουσας σημασίας αγωγό EastMed o οποίος κυμαίνεται σε αυτήν κατεύθυνση και βοηθά στην ουσιαστική απομάκρυνση σε ενεργειακούς όρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Ρωσία.
Εν κατακλείδι τις επόμενες ημέρες και μέχρι την τυπική έναρξη των γεωτρήσεων, αναμένεται να έχουμε ένα σκληρό παιχνίδι τόσο σε επίπεδο εντυπώσεων, όσο και στο πολύ σημαντικό διπλωματικό τομέα, εκεί δηλαδή που τα ‘’καυτά’’ τηλέφωνα ή μη θα κρίνουν πολλά για πολλούς, και για πολλά χρόνια.
