Του Μιχάλη Τζανάκη
ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ…
«Καλησπέρα σας, ο κύριος Τζανάκης;»
«Ναι, παρακαλώ ποιος είναι;»
«Σας παίρνουμε απ’ το πολιτικό γραφείο του κυρίου….Ζητάμε τη στήριξή σας για την Κυριακή!!!»
Βουβαίνομαι προς στιγμή από τον αιφνιδιασμό μου. Αιφνιδιάζομαι, γιατί το προσωπικό μου τηλέφωνο δεν το έχω δώσει στον εν λόγω βουλευτή –συμπαθέστατο κατά τα’ άλλα!!! Σιγή ενός λεπτού περίπου… Κοίτα να δεις που ήθελα κι εγώ να του μιλήσω, σκέφτομαι…
«Λοιπόν θα έχει τη στήριξή σας;»
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ…
«Καλησπέρα, ο κύριος βουλευτής;»
«Ναι, ο ίδιος!»
«Κύριε βουλευτά, πέντε χρόνια ζητούσα τη …στήριξή σου!!! Ήθελα να στηρίξεις το δίκαιο, την τιμή τη δική μου και την τιμή της χώρας μου. Ήθελα να υποστηρίξεις το αναφαίρετο δικαίωμά μου να παραδώσω στα παιδιά μου, όσα παρέλαβα κι εγώ απ’ τους γονείς και τους παππούδες μου!!! Κύριε βουλευτά σ’ έψαχνα καιρό να σου πω πως εγώ δεν «έφαγα» τίποτα, πως πλήρωνα τους φόρους μου, πως έκανα μεγάλη οικογένεια με όνειρα και φιλοδοξίες. Ζητούσα να με στηρίξεις όταν η ΑΣΠΙΣ μας έφαγε τις οικονομίες, όταν φωτοτυπούσαμε τα βιβλία, όταν κρυώναμε το χειμώνα γιατί το πετρέλαιο είχε 1,5 ευρώ το λίτρο. Ήθελα να με στηρίξεις όταν δεν είχα ασφάλεια, όταν έμεινα χωρίς δουλειά γιατί μου τα πήρες όλα, ήθελα τη στήριξη σου όταν οι φυλλάδες της Γερμανίας δημοσίευαν την «Αφροδίτη» της Μήλου να μου κάνει κ..δάχτυλα!!! Σ’ έψαχνα κύριε βουλευτά στην παρέλαση, αλλά είχες δυο χιλιόμετρα φράκτη για να σου αποτίσει φόρο τιμής το παιδί μου, που δεν είχε δάσκαλο και βιβλία. Ήθελα να σε συναντήσω από κοντά να σου ζητήσω να με υπερασπίσεις, όσο τουλάχιστον υποστήριξες τις τράπεζες και τους τραπεζίτες. Στα λέω μαζεμένα αγαπημένε μου βουλευτά, γιατί δεν πρόκειται να σε ξαναδώ προσεχώς, παρά στα «παράθυρα» του Πρετεντέρη και του Πορτοσάλτε. Ήθελα τη στήριξη σου κύριε βουλευτά όταν ο αρχηγός σου με τους άλλους τεχνοκράτες υπέγραφε την εξαφάνιση των εισφορών που είχαν πληρώσει μια ζωή οι γονείς μου για να πάρουν τη σύνταξη, που λες τώρα ότι τον δανείζει ο … Εσθονός και ο Σλοβάκος!!! Πολλές φορές αναζήτησα τη στήριξή σου, αλλά δεν είχα τον αριθμό του κινητού σου βλέπεις. Ενώ εσύ παραδόξως, τον έχεις τον δικό μου.
Εντελώς φιλικά σου λέω λοιπόν πως θα σε… «στηρίξω», όσο με «στήριξες» κι εσύ!!!
ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ!!!
