Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Κάθε γλώσσα αποτελεί ένα διαφορετικό μοντέλο διάρθρωσης της σκέψης. Κάθε γλώσσα, δηλαδή, περιέχει /παρέχει συγκεκριμένο πλαίσιο για την ανάπτυξη της σκέψης και την άρθρωση της άποψης και αυτό είναι πολιτικό φαινόμενο που χαρακτηρίζει μια πολιτισμική δομή.
Μόνον που γλώσσα δεν είναι απλώς τα ελληνικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά κλπ, αλλά κυρίως ο τρόπος που μιλάς μία ή περισσότερες γλώσσες: η δική σου, προσωπική γλωσσική μορφή (: η γραμματική του προσωπικού σου ύφους και της αναφερόμενης ταυτότητάς σου).
Σήμερα, έρχεται να κυριαρχήσει παγκοσμίως ένα γλωσσικό ιδίωμα που αντιδρά σε αυτό της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, χρησιμοποιώντας αποσπασματικά και μεθοδολογικώς ανακόλουθα την ιδεολογική βία που χαρακτήρισε τον δεξιό και αριστερό ολοκληρωτισμό του περασμένου αιώνα.
Εδώ πλέον δεν υπάρχει κάποιος Ρομπέν των Δασών που τα παίρνει από τους πλούσιους για να τα δώσει στους φτωχούς, αλλά στη θέση του έρχεται ο νέος εξίσου καλοκάγαθος ηγέτης, κοινωνικοοικονομικός ρυθμιστής και αναδιανεμητής, ο οποίος δηλώνει έτοιμος να τα πάρει από εκείνους τους πλούσιους που δεν επιθυμούν ή αδυνατούν να γίνουν πλουσιότεροι. Που δεν τους αξίζει να είναι πλούσιοι, ούτε καν ευημερούντες, με μια κουβέντα. Να τα πάρει από τα αντιδημιουργικά, οκνηρά και χωρίς φαντασία λαμόγια, με άλλα λόγια. Τα προνόμια και τις «ηδονές» αξίζουν αυτοί που δεν έχασαν την ικανότητα να παράγουν πλούτο στο όνομα λαών, μετόχων εταιρειών , εργαζομένων (τους), λένε!
Αυτοί εμφανίζονται να είναι οι «ευφυείς», οι «ικανοί» και εν τέλει οι «ενάρετοι» που ξέρουν και μπορούν να χρησιμοποιούν τους νόμους του κράτους, όπως και τους διεθνείς ή υπερεθνικούς κανόνες υπέρ των συμφερόντων τους. Είναι υπερ-αναρχικοί στο βαθμό που είναι υπερ-καπιταλιστές και υπερ-συντηρητικοί στο βαθμό που ο ανταγωνιστής τους μοιάζει ικανός να μαζέψει όλα τα λεφτά που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι ή να αμφισβητήσει τη θέση του στο τραπέζι – και οι μπλόφες εξαντλήθηκαν!
Ο ηγέτης τους δεν θέλει λεφτά, του αρκεί η απόλυτη εξουσία. Αυτή είναι «όλα τα λεφτά», αν ξέρεις φυσικά πώς παράγεται το χρήμα: τον μύθο του και τη μηχανή του! Ο σύγχρονος πατριώτης-αναδιανεμητής δεν είναι λιγούρης, προφέσορας ή παιδί του κομματικού σωλήνα ή της βιοπάλης, αλλά αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας, αντισυστημικός και χορτασμένος. «Εσύ, θα εμπιστευτείς ξανά λιγούρηδες ή θα ψηφήσεις τους χορτάτους»; Ρωτά ο πορτιέρης στον προθάλαμο του νέου ολοκληρωτισμού, ενώ στις οθόνες της αιθούσης αναμονής προβάλλεται μια νέα σκανδαλιστική ιστορία από τα «Σόδομα και Γόμορρα»! Διακοπή μόνον για διαφημίσεις και νέα επεισόδια τρομοκρατίας, σφαγών και ανηλεών βομβαρδισμών. Η έκρηξη στην αίθουσα του προεκλογικού αγώνα δεν ξέρεις αν προήλθε από βυζί, μουνί, κώλο ή από παραδοσιακή αεροπορική βόμβα, «τυφλή» βόμβα, σύγχρονο πύραυλο ή βομβιστή αυτοκτονίας! Ο νέος ολοκληρωτισμός περιέχει μπόλικη σκανδαλιστική ασάφεια, με τα όπλα, ωστόσο, να παραμένουν βασικά στοιχεία της προέκτασης των οργάνων της σεξουαλικότητας.
Η σύγχρονη γλώσσα του ολοκληρωτισμού, φαντάζει σαν την έκφραση της απόλυτης ανωμαλίας, όπου δήθεν χορτασμένοι προσφέρουν υλικό αυνανισμού και σαδομαζοχιστικής βίας στους λιγούρηδες, οι οποίοι κατέληξαν να βλέπουν ολόκληρη τη ζωή σαν βίζιτα…
Μα, υπάρχει ανωμαλία στον κόσμο; Είναι προοδευτική γλώσσα αυτό; Ο κάθε άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να χρησιμοποίει όποια γλώσσα γουστάρει και όπως γουστάρει κάθε φορά, να αναφέρεται όπως τον βολεύει κάθε φορά, να αλλάζει στάσεις, σκέψεις, ύφος και πολιτικές αντιλήψεις ανάλογα με το περιβάλλον ή την εκπομπή, τον ανακριτή ή τον δημοσιογράφο;
Πώς! Αλίμονο! Αυτά είναι φυσιολογικά πράγματα στον προθάλαμο του νέου ολοκληρωτισμού. Αυτά ως έκφραση του πολιτισμικού νεοφιλελευθερισμού – και χωρίς αυτόν ο οικονομικός και κοινωνικός νεοφιλελευθερισμός δεν θα είχαν έδαφος να αναπτυχθούν και πλαίσιο για να νομιμοποιηθούν – είναι που καλλιέργησαν τον άνθρωπο-ψηφοφόρο, τον οποίο προφασίζεσαι πως δεν γνωρίζεις. Αυτόν ή αυτήν που ψήφισε Ντόναλντ Τραμπ και είναι έτοιμος να υποστηρίξει παρόμοιους τύπους και τύπισσες παντού στην Ευρώπη. Όχι, αυτοί δεν αποτελούν την «άγνωστη» Αμερική, Γαλλία, Ουγγαρία ή Ελλάδα! Είναι τα πλέον κοινωνικώς και διανοητικώς ευπαθή «προϊόντα», ενός πολιτισμικού συστήματος εντός του οποίου ζούμε υποκριτικά έως χαζοχαρούμενα και εμείς οι δήθεν σοκαρισμένοι από την άνοδο του ξετσίπωτου, εθνικιστικού λαϊκισμού.
Η σύγχρονη γλώσσα του ολοκληρωτισμού – που έχει ως φορέα αυτόν τον «άγνωστο» συμπολίτη μας της διπλανής πόρτας – είναι η γλώσσα της αγοράς που ολοκληρώθηκε και η γλώσσα της κοινωνίας που επίσης ολοκληρώνεται για να αντιμετωπίσει τη κυριαρχία του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Είναι η γλώσσα του συμπλέγματος των αποκλεισμένων, την οποία μιλούν καλύτερα οι πλέον ασυνείδητοι, αμόρφωτοι και θρασείς χορτάτοι. Δεν είναι παράδοξο, αν σκεφτείς πως ο χορτάτος, που στερείται πολιτικής εξουσίας, είναι ο μεγαλύτερος λιγούρης από οποιονδήποτε άλλον: ο πλέον στερημένος και αδικημένος στη φαντασία του άνθρωπος!
Δεν έχει κανονιστικό ή ηθικό συμπέρασμα αυτό το σημείωμα… Μια παρατήρηση μόνον: Η υποκρισία και η αναρχοπολυγλωσσία των σύγχρονων δημοκρατικών κοινωνιών και προηγμένων αγορών του ολοκληρωτικού καπιταλισμού (: μεθοδολογικό μπάχαλο) άνοιξαν τον δρόμο στη σύγχρονη γλώσσα του ολοκληρωτισμού, που εμφανίζεται ως πατριωτισμός και απελευθέρωση από τα δεσμά της παγκοσμιοποίησης. Στην πραγματικότητα η γλώσσα αυτή είναι το παραλήρημα εκείνων τους οποίους η αγορά σνόμπαρε, απαξίωνε και ταπείνωνε, την ώρα που οι πολιτικοί της εκφραστές (decision and opinion makers) τους χαρακτήριζαν ηττημένους. Έ, αυτοί οι «ηττημένοι» είναι πλέον έτοιμοι (γλωσσικώς, άρα και ως πολιτικώς συμμετέχοντες) να ακολουθήσουν κάθε χορτάτο που υπόσχεται να τους μετατρέψει σε νικητές.
