Το ελληνικό χρέος έφθασε στο 160,5% του ΑΕΠ παρά τα 3,5 χρόνια ύφεσης και καταστροφικών πολιτικών για την ελληνική οικονομία. Όπως είναι αναμενόμενο το διεθνές κλίμα επιδεινώνεται και το ελληνικό πρόβλημα επανέρχεται στο προσκήνιο, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να πείσει πως υπάρχει “success story”. Αυτό το βλέπει μόνον ο Σαμαράς και οι Γερμανοί για να πάνε ήσυχα – ήσυχα μέχρι τις εκλογές τους. Ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει αυτό που έγραψαν χθες οι Financial Times, δηλαδή πως «το Grexit αρχίζει να μοιάζει πιο εφικτό για την Αθήνα».
Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση έχει χρέος να προφυλάξει τον τόπο από τα χειρότερα που έρχονται. Άκουσα χθες τον Δένδια να χτυπάει το καμπανάκι του κινδύνου για μια έκρηξη στις φυλακές, την ίδια στιγμή που η ΕΛΑΣ έριχνε νεκρό τον Κόλα, έναν ακόμη από τους δολοφόνους δραπέτες των φυλακών Τρικάλων. Το ερώτημα το δικό μου είναι για πόσο καιρό νομίζουν πως άνθρωποι με μισθό 800 ευρώ μπορούν να ρισκάρουν τη ζωή τους και να δίνουν μάχες με κακοποιούς 24 ώρες το 24ωρο μακριά από τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους; Για πόσο καιρό πιστεύουν πως μπορεί μια χώρα να την κρατάει στα πόδια της μόνο το φιλότιμο; Ειδικά μάλιστα όταν η ηγεσία του τόπου δεν κάνει εξίσου φιλότιμες προσπάθειες.
Φιλότιμη προσπάθεια τούτη την ώρα σημαίνει πολιτική διαπραγμάτευση για τη σωτηρία της χώρας. Ούτε οι διαθεσιμότητες, ούτε ο φόρος πολυτελείας σε κάτι μισκοσκουριασμένα Τσερόκι θα λύσει το πρόβλημα. Η Ελλάδα είναι «γωνιακό οικόπεδο» έχει προστιθέμενη αξία στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς και πρέπει να την εξαργυρώσει τώρα που βρίσκεται σε ανάγκη.
Η τελευταία ευκαιρία είναι το ταξίδι Σαμαρά στην Ουάσινγκτον. Οι σχέσεις δεν είναι καλές και αυτό έχει φανεί. Έχουν παίξει πολλά πράγματα ρόλο. Κακές ηγεσίες στο Υπουργείο Εξωτερικών, κακός αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα και μια ελληνοαμερικανική κοινότητα «δεύτερης κατηγορίας». Το Μαξίμου δεν έχει κανένα λόγο να πανηγυρίζει για αυτό το ταξίδι. Αντίθετα θα έπρεπε να προβληματίζεται σοβαρά για το πώς θα το μετατρέψει σε «σανίδα σωτηρίας».
Ο Ομπάμα βγάζει απλά την υποχρέωση και βλέπει τον Σαμαρά στον Λευκό Οίκο, μια μέρα πριν φύγει για διακοπές. Πάλι καλά δηλαδή που δεν τον είδε και στο λόμπι του ξενοδοχείου που θα μείνει στη Χαβάη, αν και στην περίπτωση αυτή θα έπινε κι ένα κοκτέιλ. Είναι λοιπόν στο χέρι του Έλληνα πρωθυπουργού να κάνει τον Αμερικανό Πρόεδρο να τον ακούσει με προσοχή. Κι αυτό ασφαλώς δεν θα συμβεί με μόνο θέμα τον TAP, για τον οποίο πανηγύρισε τόσο όψιμα η ελληνική κυβέρνηση.
Η ανάκαμψη της οικονομίας και η βιώσιμη ανάπτυξη για την οποία μίλησε ο αμερικανός Υπουργός Οικονομικών Τζακ Λιου κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα είναι σαφές πως μόνο με ένα τρόπο μπορούν να έρθουν. Με κόψιμο χρήματος. Και πολύ σωστά παρατήρησε ο αμερικανός υπουργός πως «η Αθήνα έχει δύσκολες αποφάσεις μπροστά της». Διότι η Αθήνα, ή θα πρέπει να επιτύχει το «κόψιμο χρήματος» στο νόμισμα που βρίσκεται ή , αν αυτό αποδειχθεί αδύνατον, θα πρέπει να αναζητήσει νόμισμα που να «κόβει χρήμα»!
Φαντάζομαι πως η έναρξη μιας τέτοιας συζήτησης θα κέρδιζε το αληθινό ενδιαφέρον του Αμερικανού Προέδρου.
ΥΓ1: Το ναυάγιο της οικονομίας και τα χειρότερα που έρχονται, φαίνονται κι από το πώς το σκάνε «τα ποντίκια». Ο Φωτόπουλος παραιτήθηκε από Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ…
ΥΓ2: Μόλις διάβασα πως εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του γνωστού εφοπλιστή Βίκτωρα Ρέστη με αφορμή εισαγγελική έρευνα που διενεργείται για δάνεια που είχαν χορηγηθεί μέσα από την τράπεζα συμφερόντων του FBB. Πάει και ο μύθος της προστασίας του ΔΟΛ.
