Γράφει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Την τηλεόραση την αγάπησα, αναγνώστη μου, επειδή είναι ψυχρό Μέσο. Επειδή μέσα από την εικόνα της εκτίθεται το υποκριτικό και εξευτελίζεται το μέτριο, το ανούσιο, το καταθλιπτικά ατάλαντο, το άψυχο, το προκλητικά άσχετο και αδιάφορο, το ανέμπνευστο, αυτό που μαραζώνει από αυταρέσκεια, το δήθεν … τα φύκια που πωλούνται σαν μεταξωτές κορδέλες σε μια αγορά με μονοπωλιακή κουλτούρα και χαρακτηριστικά.
Αυτά είδα χθες το βράδυ στο τηλεοπτικό σόου Τσίπρα–Μεϊμαράκη, στο «μαγαζί» του κυρίου Χαρίτου, το οποίο υποσχέθηκε να αναμορφώσει ποιοτικώς και δημοκρατικώς ο Αλέξης Τσίπρας, αφού πρώτα το ξανανοίξει! Αυτή την ΕΡΤ οραματίστηκαν όσοι υπερασπίστηκαν την δημόσια τηλεόραση; Αν ναι, προφανώς δεν έχουν καμία επαφή με την θεωρία, όπως και με την κοινωνική, τεχνολογική, δημοσιογραφική-καλλιτεχνική και γενικά υφολογική υπόσταση και πρακτική λειτουργία του Μέσου! Όποιος γνωρίζει «τηλεόραση» και άντεξε μέχρι τέλους αυτήν την χθεσινοβραδινή τηλεοπτική κακογραφία, προφανώς είναι άξιος συγχαρητηρίων!
Εγώ δεν άντεξα! Θα έπρεπε να ντρέπονται για την κακοποίηση του Μέσου όλοι όσοι δημιούργησαν αυτό τοdebate και συμμετείχαν σε αυτό. Ήταν σαφώς πιο αντιτηλεοπτικό και εξόχως προβληματικό με δημοσιογραφικούς όρους, σε σχέση με την προηγούμενη φάρσα τηλεμαχίας, στην οποία συμμετείχαν και οι υπόλοιποι αρχηγοί των κομμάτων που βρίσκονταν στο προηγούμενο κοινοβούλιο, εκτός από αυτόν της Χρυσής Αυγής (προς δόξαν της δημοκρατίας προφανώς)! Έτσι, για να εξευτελιστεί και η νέα ατάκα του παλαιού υφολογικώς και διακυβερνητικώς Αλέξη Τσίπρα, πριν προλάβει να την αρθρώσει καλά-καλά: «Θέλουμε την Ελλάδα των πολλών»! Για αυτό δημιουργείτε την Ελλάδα των λίγων και ολίγιστων; Μα είναι το απόλυτο καραγκιοζλίκι, η απόλυτη διαστροφή και η απόλυτη αντίφαση μεταξύ λόγων και έργων αυτό που κάνετε και που φαίνεται από το παράδειγμα και στο παράδειγμα της ΕΡΤ, στο οποίο επενδύσατε την δική σας διακυβερνητική εικόνα, το γενικό ύφος της εξουσίας σας, κύριε Τσίπρα! Θα έπρεπε να ντρέπεστε για το αντιαισθητικό και δραματικά χαμηλής ποιότητας αποτέλεσμα!
Αλλοίμονο αν αριστερά σήμαινε γενικευμένη παρακμή και ποιοτικός ξεπεσμός των ΜΜΕ και κυρίως της δημόσιας τηλεόρασης! Αλλοίμονο και για την Ελλάδα και για την αριστερά! Το καλύτερο που θα είχαν να κάνουν οι κύριοι Τσίπρας και Μεϊμαράκης είναι να απομονωθούν οι δυο τους σε ένα δωμάτιο και να υποστούν το βασανιστήριο να παρακολουθήσουν το βίντεο της χθεσινοβραδινής τους αναμέτρησης! Είμαι βέβαιος πως παρότι οι άνθρωποι δεν έχουν σχέση με το τηλεοπτικό φαινόμενο, θα πάθαιναν κατάθλιψη και θα ήταν αδύνατον να ολοκληρώσουν την παρακολούθηση αυτού του σκηνοθετικού και δημοσιογραφικού τερατουργήματος.
Μα, δεν υπήρξε κανόνας και αρχή που αφορά στην λειτουργία του συγκεκριμένου Μέσου, που να μην παραβιαστεί χθες το βράδυ! Με τους δημοσιογράφους, μάλιστα, να παίζουν τον ρόλο του δημοσιογράφου και τους δυο τους να παίζουν τον ρόλο του επόμενου πρωθυπουργού!!! Μόνον που η τηλεόραση δεν είναι για να «παίζονται» ρόλοι, είναι για να αναπτύσσονται εκφραστικά ρόλοι. Δεν είναι για να κάνουμε και να δείχνουμε ότι είμαστε κάτι, αλλά για να εκφράζουμε αυτό που είμαστε. Χθες το βράδυ όλοι έπασχαν από το «σύνδρομο του γράφοντος», από αυτούς που είχαν την σκηνοθετική φροντίδα και παραγωγή, μέχρι όλους ανεξαιρέτως τους συμμετέχοντες στο τηλεοπτικό πλατό: Αισθάνονταν αμήχανα παρακολουθώντας στιγμή-στιγμή και με «αυτιστικό» τρόπο τον ίδιο τους τον εαυτό να επιχειρεί να αρθρώσει κάποιο ερώτημα ή να αντιδράσει σε μία έκδηλη ή λανθάνουσα προσβολή. Και έτσι ήταν σαν να έπεφταν στο κενό μετά από κάθε απόπειρα «γραφής» και παραιτούντο προτού ολοκληρώσουν την άρθρωση ενός νοήματος.
Και στο τέλος η γενική τηλεοπτική εικόνα πέτυχε να εκθέσει όσους δεν σέβονται την τηλεόραση και το τηλεοπτικό κοινό, που στην συγκεκριμένη περίπτωση είχε την μορφή του ψηφοφόρου της ερχόμενης Κυριακής. Δηλαδή, το κυρίαρχο πολιτικο-τηλεοπτικό καθεστώς της Ελλάδας πέτυχε χθες να «βγάλει τα μάτια του» εντός μιας γενικής εικόνας τηλεοπτικής απαθλίωσης, βγάζοντας ταυτόχρονα και τα δικά μας!
Από τα μνημόνια ίσως να διασωθεί, σοβαρά τραυματισμένο το μεγαλύτερο κομμάτι από τα φτωχοποιούμενα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, από τον πολιτισμικό ξεπεσμό της «τηλεδημοκρατίας» μας… δεν νομίζω! Και ξέρεις, αναγνώστη μου, τι με τρομάζει περισσότερο; Πως δεν υπάρχει αίσθηση για αυτήν την πολιτισμικού χαρακτήρα κατάπτωση. Δεν βλέπω, για παράδειγμα, να αντιδρούν αυτοί που θεωρητικά έχουν και την γνώση και την εμπειρία για να αντιδράσουν. Έτσι, σιγά-σιγά η προέκταση των αισθήσεων των ελλήνων δια της τηλεοράσεως καταλήγει να απονεκρώνει τον ανθρώπινο πλούτο που θα έπρεπε να αποτελεί την κρίσιμη μάζα για την προοδευτική ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας.
Τελικώς φτάσαμε τα μνημόνια να νομιμοποιούν πολιτικά όχι απλώς την οπισθοδρόμηση και υπανάπτυξη της ελληνικής εθνικής οικονομίας, αλλά την υπανάπτυξη με όρους πολιτισμού. Αυτό που παρακολουθήσαμε χθες το βράδυ ήταν …βαρβαρότητα! Και στον βαθμό που δεν είδα σε κανένα μεγάλο ΜΜΕ να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο φαινόμενο, δικαιολογούμαι ίσως να υποθέσω πως η επένδυση στην βαρβαρότητα και στην χαμηλή ποιότητα είναι πολιτική τεχνική, για να εφαρμοστεί στην πράξη η μνημονιακή στρατηγική της τρόικας για την Ελλάδα, την οποία φτάσαμε πλέον να καταγγέλλει και ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε!
