Πολέμιοι της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές εσχάτως έχουν εντάξει στη φαρέτρα τους ένα ακόμη, ισχυρό κατά τη γνώμη τους, επιχείρημα. Ενδεχόμενη, λένε, λειτουργία κατά της Κυριακής, θα επιβάρυνε τις τιμές των προϊόντων…
Ισχυρό μεν, σφόδρα λαϊκίστικο δε, που ταυτόχρονα μαρτυρά ότι η κοντόφθαλμη και συντεχνιακή λογική καλά κρατεί. Δείχνει σαν να μην έχουν καταλάβει πως η εποχή που φόρτωναν τα πάντα όλα στις τιμές έχει περάσει και πως αν θέλουν να είναι παρόντες στην επόμενη ημέρα, οφείλουν εκεί να εστιάσουν.
Λες και όσοι θα αποφασίσουν να ανοίξουν τα καταστήματα τους δεν έχουν άλλες επιλογές να συγκρατήσουν το κόστος, παρά μόνο να επιβαρύνουν τις τιμές. Δεν θα ήταν μια λύση να μην λειτουργούν την ούτως ή άλλως «νεκρή» Δευτέρα για παράδειγμα;
Πως είναι δυνατόν τη μια στιγμή να μιλούν για απώλεια εορταστικού τζίρου της τάξης των 1,6 δις ευρώ, εξαιτίας της ισχνής κατανάλωσης και την ίδια ώρα να μηρυκάζουν ζητήματα τιμών, μόνον ο Θεός του εμπορίου μπορεί να γνωρίζει.
Κι αν αυτό που «καίει» είναι οι τιμές, γιατί άραγε δεν είναι ορατή μέχρι σήμερα κάποια δυναμική προσπάθεια μείωσης των τιμών; Γιατί δεν έχουν αναληφθεί συντονισμένες πρωτοβουλίες για τον περιορισμό τους, τουλάχιστον σε βασικά διαρκή καταναλωτικά αγαθά;
Το θέμα της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές και αν είναι ένα μέτρο ικανό να τονώσει τη ζήτηση έχει εξαντληθεί πια ως αντικείμενο συζήτησης. Εκείνο όμως που παραμένει ανεξάντλητο ως αντικείμενο συζήτησης είναι τα ποσά που καλείται να πληρώσει ο καταναλωτής στο ταμείο. Όσο ανεξάντλητες είναι εξάλλου κι οι αιτιολογίες που επικαλούνται στην αγορά για την σταθερή αξία της ακρίβειας, έστω κι εν μέσω σφοδρής κρίσης…
