Χωρίς αμφιβολία, η τριμοκομματική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά έκανε μια εξαιρετικά επικίνδυνη “κωλοτούμπα” την περασμένη Παρασκευή, μετά από την τρικλοποδιά που της έβαλε ο Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ. Μπορεί η ψηφοφορία στη Βουλή για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ να ενίσχυσε την κυβερνητική συνοχή, μπορεί ενδεχομένως ο κ. Βενιζέλος να βρήκε τον εαυτό του αγορεύοντας, αλλά η έκθεση του ΔΝΤ για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους τράβηξε σε όλους το χαλί κάτω από τα πόδια τους και τους αποσταθεροποίησε. Η νέα έκθεση του Ταμείου ζητά λαγούς και πετραχήλια και λέει:
Πρώτον ότι έχουν μείνει πίσω όλες οι κρίσιμες μεταρρυθμίσεις (μειώσεις μισθών, απολύσεις στο δημόσιο, ιδιωτικοποιήσεις κ.ο.κ.), καθώς και ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει που σημαίνει κι άλλο κούρεμα (κάθε κούρεμα σημαίνει με τη σειρά του νέες παραχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας).
Δεύτερον ότι η άνοδος της επιρροής αντιμνημονιακών δυνάμεων και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ ενδέχεται να οδηγήσει τη χώρα σε στάση πληρωμών.
Τρίτον ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε έξοδο από το ευρώ.
Τέταρτον, βγήκε ο ίδιος ο Τόμσεν και είπε ότι το κενό στη χρηματοδότηση μπορεί να φθάσει μέχρι τα 9,5 δισ ευρώ έως το 2015-2016 και υπενθύμισε ότι κατά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ η ευρωζώνη είχε δεσμευθεί να παρέχει όλα όσα είναι αναγκαία για να μειωθεί το χρέος στον επιδιωκόμενο στόχο.
Με δυο λόγια του ΔΝΤ λέει πως το πρόγραμμα δεν βγαίνει, επανέφερε το ζήτημα του Grexit με πολύ άκομψο τρόπο, δημιουργώντας και πάλι κλίμα ανασφάλειας και με την στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ παρενέβη στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της χώρας. Γενικά εξέθεσε την κυβέρνηση στα μάτια της κοινής γνώμης, καθώς αποκάλυψε πλήθος επερχόμενων νέων μέτρων.
Ήταν μια αμερικάνικη κίνηση για να πιέσει κι άλλο τους Γερμανούς να κουρέψουν το ελληνικό χρέος πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, κάτι που ισοδυναμεί σε αναγνώριση της επικυριαρχίας της Ουάσιγκτον στις ευρωπαϊκές υποθέσεις;
Ήταν ένα σέρβις προς τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για να συνέλθει μετά την τραυματική συνάντηση που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα;
Ή ήταν η προετοιμασία του εδάφους για την αποχώρηση του ΔΝΤ από την ελληνική χρηματοδότηση μετά τον Μάρτιο;
Το σίγουρο είναι ότι η ψυχρολουσία αυτή θα έχει πρόσθετο κοινωνικό κόστος, το οποίο θα μεταφραστεί άμεσα και σε πολιτικό, με ότι αυτό συνεπάγεται.
