Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Την ώρα που συντάσσω τούτες τις αράδες δεν έχω σαφή εικόνα για το σύνθετο τρομοκρατικό χτύπημα στις Βρυξέλλες. Αυτό που γνωρίζω είναι πως στα ευρωπαϊκά κέντρα διαχείρισης κρίσεων, είχε εμπεδωθεί τους τελευταίους μήνες η πεποίθηση πως εάν τρομοκράτες πετύχαιναν ένα μείζον χτύπημα στη διοικητική καρδιά της Ευρώπης, η ΕΕ δεν θα μπορούσε να αποφύγει τη θεσμική της απορρύθμιση και την οργανωτική κρίση.
Εδώ βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή, με τα συγκεκριμένα – διαφορετικής ποιότητας από εκείνα στο Παρίσι τρομοκρατικά χτυπήματα στις Βρυξέλλες – να απειλούν με χαριστική βολή τη σύγχρονη παράσταση της ΕΕ στον κόσμο, όπως ασφαλώς και την ίδια την πολιτική ταυτότητά της, η οποία συνέδεε διαλογικώς την ελεύθερη οικονομία με τη διακυβερνητική δημοκρατία και τον φιλελευθερισμό. «Όπου βία παρεστι, ουδέν ισχύει νόμος», διαπίστωνε ο Μένανδρος, ήδη από τον 4ο αιώνα π.Χ, και όπου τυφλή τρομοκρατία σαν αυτή τη σημερινή στο αεροδρόμιο και στο μετρό της βελγικής πρωτεύουσας/ διοικητικής πρωτεύουσας της ΕΕ, ένα μέγα ζήτημα πολιτικής ταυτότητας, νόμου και ηθικής ανατέλλει, που αφορά σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Αυτές οι βομβιστικές ενέργειες σήμερα στις Βρυξέλλες, αποσκοπούν προδήλως στη σοβαρή αποδυνάμωση των θεσμικών θεμελίων του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, πλήττοντας ανεπανόρθωτα, πιστεύω, τη δημοκρατική του παράσταση. Και αυτό σηματοδοτεί το θάνατο της ΕΕ, όπως την αναγνώριζαν οι περισσότεροι στον κόσμο, μέχρι σήμερα. Η βαρύτητα πλέον της ΕΕ, θα συνδεθεί με αυτό που αποτελεί το διαλεκτικό-οργανωτικό της αντίθετο: με την βία, την αστυνομοκρατία και μια μιλιταριστική αντίληψη του securitization. Δυστυχώς!
Δεν πιστεύω στη βία με τη μορφή της πολιτικής βαρύτητας, αγαπητέ αναγνώστη! Σιχαίνομαι τη βία και τον πολιτισμό της για τον σχηματισμό πολιτικών ταυτοτήτων ή την αναδιαμόρφωση ταυτοτήτων, στο πλαίσιο άρρητων παραγωγικών και χρηματοπιστωτικών αναδιαρθρώσεων! Πιστεύω πως αν το εξετάσεις ιστορικώς θα συμφωνήσεις με τον Henry Miller: «Ό,τι χρειάζεται βία για να διατηρηθεί, είναι καταδικασμένο». Είναι καταδικασμένη η ΕΕ, αν χρειάζεται πλέον πολυδιάστατη βία (: όχι μόνον ευρύτερα οικονομική) για να διατηρηθεί!
Ξέρεις, ίσως, πως τα τελευταία χρόνια έχω διατυπώσει μάλλον σημαντικές διαφωνίες θεωρητικού τύπου σε ό, τι αφορά τη γενική προσέγγιση του Noam Chomsky. Αυτή τη στιγμή όμως νιώθω την ανάγκη να συμφωνήσω απόλυτα μαζί του: «Όλοι προβληματίζονται πώς να σταματήσουμε τη τρομοκρατία. Υπάρχει όμως ένας πραγματικά εύκολος τρόπος: να σταματήσουμε να είμαστε μέρος της». Δεν είναι σόφισμα, είναι ο μοναδικός τρόπος για να δοθεί χρόνος και να αναπτυχθεί προοδευτικός, δημοκρατικός χώρος, ώστε να μεταμορφωθεί η ΕΕ σε ένα εναλλακτικό πόλο ηγεμονίας, αντί σε ένα τέρας νεοφασιστικού ολοκληρωτισμού!…
