Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως η Άγκελα Μέρκελ είναι πολύ τυχερή. Πρώτον, μπόρεσε να κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη και να την μετατρέψει σε ελεγχόμενη χώρα με τα λεφτά και των άλλων. Δεύτερον, ο ανεκδιήγητος Ντέιβιντ Κάμερον μπήκε μπροστά στη μείωση των κονδυλίων του πολυετούς κοινοτικού προϋπολογισμού 2014-2020 και καθάρισε για πάρτη της. Τρίτον, οι Ιταλοί ψηφίζοντας «Γκριλουσκόνι» έριξαν το ευρώ στο 1,30 δολάρια και έναντι του ιαπωνικού νομίσματος, στο χαμηλότερο επίπεδο 4 ετών, στα 120,11 γεν. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι αυτές οι ισοτιμίες ευνοούν τις εξαγωγές της Γερμανίας που παρουσίασε ύφεση 0,6% στο δ΄ τρίμηνο του 2012. Χαράς ευαγγέλια και στη Γαλλία, όπου ο υπουργός Βιομηχανίας Αρνό Μοντεμπούργκ δεν κρατήθηκε και αναφώνησε «είμαι χαρούμενος που υποχωρεί το ευρώ…η πτώση θα συνεχιστεί».
Το Βερολίνο δεν έχει να φοβηθεί πολλά από την πολιτική ανακατωσούρα στην τρίτη οικονομία της ευρωζώνης και μέλος του G7. H Ιταλία θα υποχρεωθεί να υποταχθεί στη βούληση του Βερολίνου.
Αυτό τουλάχιστον πιστεύει η κα Μέρκελ και έστειλε το σχετικό μήνυμα. Άλλωστε, πέρα από τα χρηματιστηριακά ρίγη, η Ρώμη που βγήκε χθες στις αγορές με στόχο άντλησης 8, 7 δισ. ευρώ πουλώντας 6μηνα έντοκα γραμμάτια, πήρε το μήνυμα. Κάλυψε μεν το στόχο , αλλά το κόστος δανεισμού εκτινάχθηκε στο 1,237% από 0,731% στην προηγούμενη δημοπρασία. Συνεπώς, τα πράγματα μοιάζουν να πηγαίνουν όπως τα θέλει το Βερολίνο. Τουλάχιστον, σε πρώτη ανάγνωση.
Σε δεύτερη ανάγνωση όμως τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν αλλιώς. Η ιταλική κοινωνία έβγαλε γλώσσα και έστειλε το μήνυμα «ξαναπιάστε το από την αρχή». Στην Ισπανία οι «αγανακτισμένοι» ξαναβγήκαν στις πλατείες, οι Πορτογάλοι είναι κάθε μέρα στους δρόμους και οι Έλληνες έστειλαν στη Γιουροβίζιον, την…εκδίκηση της γυφτιάς. Η γερμανική κοινωνία είναι πολύ προβληματισμένη από τα μηνύματα που φθάνουν έως αυτή. Δεν είναι σκόπιμο εδώ να πούμε, τι αισθάνονται στην Κύπρο, στη Βουλγαρία, στην Ουγγαρία, στην Τσεχία, αλλά είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τι παίζεται στην πλάτη τους. Και γι΄αυτό, όχι μόνο δεν τους προετοίμασε κανείς, αλλά και οι λύσεις που τους προτείνονται δεν είναι ούτε πειστικές, ούτε αποτελεσματικές. Η ιταλική φάρσα ήρθε να υπογραμμίσει ακριβώς αυτό: την αποτυχία των κυρίαρχων ελίτ. Από εκεί και πέρα, τα προβλήματα τα λύνει η Ιστορία με τον τρόπο της.
