Ο πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου πόνταρε στην «πράσινη» οικονομία ως μοχλό ανάπτυξης με αιχμή τις ΑΠΕ και επιπλέον ονειρευόταν την Ελλάδα ως…Δανία του Νότου. Μόνο που ξέχασε ότι η χώρα του εκτός από χώρα του νότου, είναι και χώρα των Βαλκανίων με Βαλκάνιους πολιτικούς, Βαλκάνιους (πράσινους) επιχειρηματίες και Βαλκάνιους πολίτες.
Έτσι, σύντομα το όνειρο της ανάπτυξης μέσω της «πράσινης ενέργειας» μετατράπηκε σε πραγματικό εφιάλτη για τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και την πραγματική οικονομία. Μετά τις νέες αυξήσεις στο τέλος ΑΠΕ, που υποχρεώθηκε να επιβάλλει η ΡΑΕ για την κάλυψη του ελλείμματος 300 εκατ. του λογαριασμού από τον οποίο πληρώνονται οι παραγωγοί ΑΠΕ, θα έχουμε μία σημαντική «συμβολή» της πράσινης οικονομίας στα εξής:
• περαιτέρω μείωση εισοδημάτων μέσω των λογαριασμών ηλεκτρικού,
• μείωση της ανταγωνιστικότητας εξαγωγικών επιχειρήσεων άρα και στην απώλεια μεριδίων στις αγορές εξωτερικού,
• απώλεια θέσεων εργασίας, άρα αύξηση της ανεργίας.
Για να ξεκαθαρίζουμε από την αρχή τι ακριβώς σηματοδοτούμε με τον όρο «Βαλκάνιος», να θυμίσουμε τα εξής. Οι πολιτικοί μέσω των ΑΠΕ, σκέφτηκαν (με Βαλκανικές λογικές) ότι με τις υψηλότατες ταρίφες που θεσμοθέτησαν (πρωτίστως στα φωτοβολταϊκά) θα δημιουργήσουν μία νέα κατηγορία επιχειρηματιών, άμεσα ελεγχόμενων. Οι (Βαλκάνιοι) επιχειρηματίες βρήκαν την ευκαιρία να επενδύσουν χωρίς κανένα ρίσκο και με εξασφαλισμένο εισόδημα για τα επόμενα 25 χρόνια, αφού ο ήλιος θα ακτινοβολεί και οι τσέπες τους θα γεμίζουν χρήματα. Οι δε (Βαλκάνιοι) πολίτες στη συντριπτική τους πλειοψηφία ενώ ομνύουν υπέρ της πράσινης ενέργειας, ωστόσο και αυτή τη θέλουν φτηνή, έστω και αν στοιχίζει πανάκριβα.
Αυτή λοιπόν η αντιμετώπιση και αυτές οι πολιτικές (ο Θεός δηλαδή να τις κάνει πολιτικές), οδήγησαν στο σημερινό τραγέλαφο. Όλοι είναι όχι απλώς δυσαρεστημένοι, αλλά αγανακτισμένοι, η μία τεχνολογία ηλεκτροπαραγωγής τα ρίχνει στην άλλη, η ανάπτυξη ενός κλάδου (φωτοβολταϊκά) τελικά με τα νέα μέτρα κατέληξε σε φούσκα, και οι καταναλωτές μεγάλοι και μικροί θα πληρώνουν την πράσινη ανάπτυξη είτε από το υστέρημά τους, είτε με το κλείσιμο παραγωγικών μονάδων.
Και για να καταλάβουμε τις επιπτώσεις αυτού του «πράσινου» αλαλούμ στην πραγματική οικονομία, θα μεταφέρουμε τα όσα μας επεσήμανε στέλεχος εξαγωγικής βιομηχανίας, από τις λίγες που έχουν απομείνει.
Η κατηγορία βιομηχανιών έντασης ενέργειας στη μέση τάση, καταναλίσκει το χρόνο περίπου 2 δις.
κιλοβατώρες. Με τη νέα χρώση για το τέλος ΑΠΕ που είναι 7,76 ευρώ οι 1.000 κιλοβατώρες, θα επιβαρυνθεί με περίπου 15,5 εκατομμύρια. Αν το τέλος έμενε σταθερό στα επίπεδα Ιανουαρίου 2012 δηλαδή 5,35 ευρώ, η απώλεια για το λογαριασμό ΑΠΕ θα ήταν της τάξης των 5 εκατομμυρίων. Ωστόσο τα 5 εκατομμύρια είναι αυτά που προσφέρουν το ελάχιστο ανταγωνιστικό μαξιλάρι στα εξαγόμενα προϊόντα.
Αξίζει τον κόπο για 5-6 εκατομμύρια, να κλείσουν γραμμές παραγωγής και να χαθούν θέσεις εργασίας;
