Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Ας επιχειρήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια λογική σειρά για να μην τρελαθούμε τελείως και μετά 10 εκατομμύρια Έλληνες χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο. Η χώρα αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη από ένα μεγάλο ηχηρό θετικό μήνυμα. Έχει όλες τις προϋποθέσεις για ένα μεγάλο αναπτυξιακό boom κι αυτό που λείπει είναι το μήνυμα της εμπιστοσύνης προς τους διεθνείς επενδυτές να βάλουν πολύ από το «παρκαρισμένο» χρήμα στην Ελλάδα. Να βάλουν ασφαλώς όχι για να χάσουν. Να βάλουν για να κερδίσουν αυτοί, να κερδίσουμε κι εμείς.
Τα τελευταία πέντε χρόνια χάθηκε πολύ ξένο χρήμα που υπήρχε στην Ελλάδα. Και είναι ο λόγος για τον οποίο στο άκουσμα και μόνο της λέξης «Ελλάδα», μια μεγάλη μερίδα επενδυτών που κάηκε στο χυλό, τώρα φυσάει και στο γιαούρτι. Άρα η προσπάθεια για να μεταδοθεί αυτό το μήνυμα δεν μπορεί να μένει στα λόγια, πολύ δε περισσότερο που ακόμη και με αυτά τα έκανε «σαλάτα» ο Τσίπρας με τον Κλίντον.
Παρ’ όλα αυτά, οι ξένοι επενδυτές δεν ακούνε τα λόγια, παρατηρούνε τις πράξεις. Τη μεγαλύτερη ζημιά αυτή τη στιγμή στη διεθνή επενδυτική εικόνα της χώρας δεν την έκανε η αμηχανία του Τσίπρα, την έχει κάνει από τον Αύγουστο η απόφαση να κλείσουν τα Μεταλλεία Κασσάνδρας, η μόνη αξιόλογη μεγάλη ξένη επένδυση τα τελευταία χρόνια στη χώρα που δίνει δουλειά σε 2000 εργαζόμενους και ζωή σε μια ολόκληρη τοπική οικονομία.
Πρέπει να ξυπνήσουμε και να δούμε καθαρά τι συμβαίνει. Ένα χρεοκοπημένο κράτος μόνο με μεγάλες άμεσες ξένες επενδύσεις μπορεί να σταθεί στα πόδια του αλλιώς θα αναδιανέμουμε τη φτώχεια, όπως επιχειρείται να γίνει σε βάρος της εναπομείνασας μεσαίας τάξης. Κι αυτό συνειδητοποιείται πλέον ως μόνη διέξοδος για την ανάπτυξη αλλά και την ασφάλεια της χώρας, από κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο χωρίς παρωπίδες.
Πάρτε για παράδειγμα το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο είναι υπεράνω πάσης υποψίας για την περιβαλλοντική ευαισθησία του και την αυστηρότητά του. Το Τμήμα Αναστολών του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου λύνει τα χέρια στον αρμόδιο υπουργό Πάνο Σκουρλέτη για να αναθεωρήσει την πολιτική του «λουκέτου» και να προχωρήσει η επένδυση. Είναι ενδιαφέρον πως το σκεπτικό της απόφασης δεν περιορίζεται μόνο στο να καταρρίψει τα περί περιβαλλοντικής βλάβης , σύμφωνα με τη νομοθεσία και τη νομολογία. Κάνει κι ένα βήμα παραπέρα, διατυπώνοντας μια κατ’ ουσίαν πολιτική θέση. Η επίκληση του δημόσιου συμφέροντος αφορά πρωτίστως το δικαίωμα στην εργασία των μεταλλωρύχων της περιοχής κι έτσι το ΣτΕ το ίδιο δίνει μια πολιτική πυξίδα που δείχνει προς την ανάπτυξη.
Η δικαστική συνέχεια αναμένεται με την τελική απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ. Ο χρόνος που μεσολαβεί κατά τη γνώμη είναι αξιοποιήσιμος πολιτικά, πρώτα και κύρια από τον κ. Σκουρλέτη. Να είναι δική του και όχι επιβεβλημένη από τη δικαιοσύνη η επιτυχής κατάληξη του θέματος των Μεταλλείων ώστε να στείλει το σωστό μήνυμα στους σωστούς αποδέκτες. Έχω ξαναγράψει πως στη μετοχική σύνθεση της μητρικής καναδικής εταιρείας μετέχουν κορυφαίες τράπεζες και funds του κόσμου. Τι κι αν χάθηκε η ευκαιρία με τον Κλίντον; Θα μπορούσε ο Έλληνας πρωθυπουργός να εμφανιστεί σε κοινή συνέντευξη τύπου με τον CEO των Καναδών, έναν φιλέλληνα και πολύ συνεργάσιμο άνθρωπο, τον Paul Wright, και να κάνει αυτό που δεν κατόρθωσε στην Αμερική. Να απευθύνει μια πειστική πρόσκληση για ένα επενδυτικό boom που θα γυρίσει το παιχνίδι προς όφελος της χώρας μας. Και τι πιο πειστικό, από το να έχεις δίπλα σου έναν ευχαριστημένο μεγάλο ξένο επενδυτή.
Για να γίνουν αυτά χρειάζεται να παραμεριστούν ιδεοληψίες και εμμονές. Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης είναι μια καλή ευκαιρία για μια νέα καλή αρχή. Μακάρι να αξιοποιηθεί. Ειδικά η ώρα του κ. Σκουρλέτη.
