Γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος
Follow @LOUDPLUS
Από τη στιγμή που η συλλογική βούληση εκφράστηκε με τη προτροπή των πολλών να παραστήσουμε το «γαλατικό χωριό» και να το παίξουμε «τρελίτσα» μέσα στο imperium της Προτεσταντικής Λίγκας του Βορρά, αψηφώντας τις «λεγεώνες» και τους «μισθοφόρους» των «θεσμών», στην πραγματικότητα έχουμε δύο επιλογές.
Επιλογή πρώτη: Να γίνουμε οι παγκόσμιες «ρόμπες». Να πούμε δηλαδή ό, τι είπε κι ο λαγός στο γνωστό ανέκδοτο με το λιοντάρι. «Ε, είπαμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα….». Μετά από αυτή τη «δήλωση μετανοίας», βγαίνουμε στους δρόμους πανικόβλητοι, αδειάζουμε τα ΑΤΜ, χτυπάμε άδειες κατσαρόλες για να ξορκίσουμε το κακό που μας βρήκε, ρίχνουμε τον «μη κανονικό» ΣΥΡΙΖΑ και κάνουμε πρωθυπουργό «εθνικής ενότητας» τον Γιάννη Στουρνάρα!
Με βάση το σενάριο αυτής της επιλογής, δεν χρειάζεται να είναι κανείς μέντιουμ για να προβλέψει πως σε πέντε χρόνια η Ελλάδα θα είναι μια κανονική χώρα της «βαλκανικής ζώνης» κατά Τόμσεν, τουτέστιν με βασικό μισθό και βασική σύνταξη στα 300 ευρώ, τη Μαφία κυρίαρχη, τους μισούς Έλληνες μετανάστες και στη χώρα να ανθούν ως μόνες οικονομικά κερδοφόρες δραστηριότητες το εμπόριο ανθρώπων, η πορνεία, τα ναρκωτικά και τα όπλα.
Επιλογή δεύτερη: Να υπερασπιστούμε την επιλογή μας. Για να το πω απλά, σημαίνει να δούμε στο “δίδυμο” Τσίπρα – Βαρουφάκη, τον Αστερίξ και τον Οβελίξ, κλείνοντας τα αυτιά μας στις εκνευριστικές παραφωνίες των Κακοφωνίξ του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στις απειλητικές ιαχές των επικεφαλής των επιτιθέμενων «λεγεώνων» και «μισθοφόρων», εντός κι εκτός συνόρων.
Ασφαλώς και είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουμε πως ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης έχουν το «μαγικό φίλτρο» για να σώσουν το «γαλατικό χωριό», αλλά εδώ που τα λέμε δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς. Καταμεσής του πελάγους τραβάμε «κουπί», κι αν αυτοί οι δυο τύποι δεν τα καταφέρουν, τότε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η Ελλάδα θα γίνει η νέα «Lehman Brothers» επί δέκα, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για την παγκόσμια οικονομία αλλά και για την ίδια, δηλαδή για τις ζωές όλων μας. Είναι και ο λόγος που το ελληνικό πρόβλημα μπαίνει στην ατζέντα των G7 και είναι πλέον παγκόσμιο και όχι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Αυτή είναι από μόνη της μια «μικρή νίκη» για μια μικρή χώρα μεν, αλλά με σπουδαίο γεωστρατηγικό πλεονέκτημα σε όλη την ευρωμεσογειακή λεκάνη την ώρα που αναδύεται μια Νέα Μέση Ανατολή, υπό την πολιτικο – στρατιωτική ηγεμονία του ISIS.
Αυτή τη γεωστρατηγική υπεραξία παίζουμε αυτή τη στιγμή και είναι τα …ρέστα μας. Γι αυτό και έχει κρίσιμη εθνική σημασία στο διάστημα που θα ακολουθήσει να επιδειχθεί συσπείρωση γύρω από την ελληνική ηγεσία και να μην αντιμετωπιστεί με το γνωστό εθνοδιαλυτικό τρόπο της αντιπολιτευτικής μικρότητας, την οποία και η ίδια ως αντιπολίτευση έχει επιδείξει, αλλά κάποτε ο «φαύλος κύκλος» πρέπει να σταματάει.
Θεωρώντας τους Έλληνες και τις Ελληνίδες νοήμονες και συναισθηματικά ευφυείς, προσωπικά είμαι αισιόδοξος πως το «κόλπο» μπορεί να πιάσει. Αν δούμε τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη σαν ένα ανίκητο «δίδυμο» και τους δώσουμε εμείς οι ίδιοι το «μαγικό φίλτρο» της πολιτικής εμπιστοσύνης που χρειάζονται αυτή τη στιγμή, ίσως καταφέρουμε να αποφύγουμε το σενάριο «πρώτης επιλογής», το οποίο αρέσει μόνο σε όσους είναι είτε χαζοί, είτε Ναζί. Για τους υπόλοιπους είναι μονόδρομος, να πιστέψουμε στην αξία του «Μαζί».
Σε αυτή την κατεύθυνση βεβαίως θα βοηθούσε τα μέγιστα μια άμεση και ειλικρινή απεύθυνση στον ελληνικό λαό, ως οφείλει ένας ηγέτης σε εθνική αποστολή. Απορώ μάλιστα γιατί μετατίθεται χρονικά διαρκώς το διάγγελμα Τσίπρα. Διότι είναι ευθύνη του Τσίπρα να μιλήσει, όχι του Βαρουφάκη.
Ο υπουργός των Οικονομικών είναι …Οβελίξ. Είναι μια θυελλώδης προσωπικότητα , άρα «κακός πολιτικός». Έχει όμως μέσα του τη φλόγα ενός επιστημολογικού αντάρτη που θέλει να εισάγει νέες αντιλήψεις σε μια οικονομική επιστήμη που κυριαρχείται από εμμονικές ιδεοληψίες, οι οποίες διαψεύδονται από την ίδια την πραγματικότητα και αρχίζουν να συμφωνούν σε αυτό οι διασημότεροι οικονομολόγοι στον κόσμο. Η φιλοδοξία του Βαρουφάκη και των ακαδημαϊκών υποστηρικτών του είναι να αλλάξουν το «επιστημονικό παράδειγμα». Αντιστέκονται όμως σθεναρά Ευρωπαίοι (και όχι μόνο) πολιτικοί, προσδεμένοι απόλυτα στα οικονομικά συμφέροντα που επενδύθηκαν στις εμμονικές ιδεοληψίες. Δουλειά του είναι λοιπόν να ρίχνει τις «πρώτες μπουνιές» και μέχρι εκεί…
Δουλειά του Τσίπρα σαν «καλός πολιτικός», είναι να μιλήσει στην καρδιά και το μυαλό των Ελληνίδων και των Ελλήνων, ώστε να τους δώσουν το «μαγικό φίλτρο» της εθνικής αυτοπεποίθησης που συνεπάγεται η ομοψυχία και η διασφάλιση της εθνικής εμπιστοσύνης. Γι αυτό και το διάγγελμα πρέπει να είναι καλογραμμένο. Που σημαίνει ότι το draft που θα δώσει ο Βαρουφάκης θα πρέπει να «χτενιστεί» με κειμενογραφική δεινότητα ώστε να είναι πράγματι το σωστό brief στον ελληνικό λαό και να μην επιφέρει τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, πράγμα σύνηθες σε προκατόχους του. Που σημαίνει επίσης, πως το διάγγελμα πρέπει να ενώνει και να υπηρετεί την αξία του «Μαζί». Οριζοντίως αλλά και καθέτως.
