Χρειάστηκε να πτωχεύσει η χώρα και να περάσουν τρία χρόνια για να μάθουμε από την Τρόικα -και όχι από την ελληνική κυβέρνηση- ότι το ελληνικό κράτος διαθέτει επίσημα 7.000 επίορκους και διορισμένους με πλαστά πιστοποιητικά. Χρειάστηκε να έρθει η Τρόικα για να μάθουμε πως έχουν τεθεί σε αργία μόλις 884 υπάλληλοι και άλλοι 1.890 σε διαθεσιμότητα.
Χρειάστηκε να απαιτήσουν οι πιστωτές μέσω του Μνημονίου να τεθούν σε κατάσταση διαθεσιμότητας περίπου 25.000 υπάλληλοι μέσα στο 2013, για να αρχίσει να τίθεται θέμα αποβολής για την ορδή των επίορκων κρατικών λειτουργών. Η δικαιολογία πως η διαδικασία απομάκρυνσής τους είναι χρονοβόρα και κοπιώδης δεν ευσταθεί, διότι οι τρεις κυβερνήσεις του Μνημονίου θα μπορούσαν να έχουν αλλάξει την διαδικασία, όπως έκαναν για να καταστρατηγήσουν συνταγματικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Δεν το έκανε ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου, ούτε ο Λουκάς Παπαδήμος, ούτε ο Αντώνης Σαμαράς. Γιατί άραγε; Γιατί προστατεύουν τα πρωτοπαλίκαρα της διαφθοράς; Ο πολίτης δικαιούται να σκεφτεί τα χειρότερα. Όπως άλλωστε και οι πιστωτές που ζητούν πλέον επιτακτικά να προχωρήσουν αμέσως οι πειθαρχικές διαδικασίες για να τεθούν σε αργία οι επίορκοι.
Επιμένω ότι η διαδικασία πρέπει να αλλάξει, γιατί δεν είναι μόνο οι 7.000 επίορκοι που βρήκε στα χαρτιά η Τρόικα, είναι και μερικές χιλιάδες ακόμη που δεν έχουν διαγνωσθεί ως επίορκοι, αλλά θα τους «ξεράσει» το πόθεν έσχες. Μπορεί μια νέα διαδικασία να έχει μια πρώτη φάση, αποφασιστική και γρήγορη, και μια δεύτερη ευκαιρία για τον επίορκο να αποδείξει ότι δεν ήταν.
Με δυο λόγια θα ήταν άδικο να μην φύγουν τα «λαμόγια» από το Δημόσιο και να «πληρώσουν το μάρμαρο» άλλοι συνάδελφοί τους.
