Του Νίκου Νικολόπουλου*
Επί πολλά χρόνια στον πολιτικό και κοινοβουλευτικό «στίβο», το τελευταίο διάστημα σκέφτομαι όλο και πιο έντονα την μεγάλη κεντροδεξιά πανστρατιά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ή την ευρύτατη συμμαχία του μεσαίου χώρου με πυλώνα τον κοινωνικό φιλελευθερισμό που εμπνεύστηκε και υλοποίησε ο Κώστας Καραμανλής. Δύο, όχι και τόσο παλιές, εποχές, κατά τις οποίες η ελληνική κεντροδεξιά διεξήγαγε εκλογικούς θριάμβους και κυριάρχησε στο πολιτικό σκηνικό.
Και σε σχέση με εκείνες τις εποχές, αντιπαραβάλλω το «αγκομαχητό» της Ν.Δ., τόσο στις κάλπες του 2012 και του 2015, όσο και στα πρόσφατα δημοσκοπικά ποσοστά της, βγάζοντας ένα απλό και μάλλον προφανές συμπέρασμα, που δεν είναι και μόνο δικό μου.
Η μετατόπιση της ΝΔ από τις ιδρυτικές αρχές της και η αδυναμία της πλέον να έλξει σοβαρούς κεντροδεξιούς πατριώτες, κινούμενη στις γραμμές του αντικοινωνικού νεοφιλελευθερισμού, συνέβαλλε ώστε να χάσει την αίγλη της. Έπαψε να είναι ο θεματοφύλακας της ελληνικής πολιτικής του μέσου Έλληνα νοικοκύρη και φυσικά, της θρησκείας και της πατρίδας.
Και ναι μεν οι εποχές αλλάζουν, σημαντικά γεγονότα διαμορφώνουν νέες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες και η Ελλάδα διανύει μία παρατεταμένη κρίση που εν πολλοίς οφείλεται στην κατάπτωση ηθών και αξιών που προκάλεσε το αμοραλιστικό ΠΑΣΟΚ, αυτό όμως δεν έπρεπε να οδηγήσει τη ΝΔ σε συρρίκνωση και παραμόρφωση, αλλά σε ανάδειξη των διαχρονικών αξιών που τη κατέστησαν ως την πιο υπεύθυνη και – ενωτική ιδιαίτερα σε εποχές ανάγκης – παράταξη της χώρας.
Οι «πλαστικές επεμβάσεις» που έγιναν τα τελευταία χρόνια, και συνεχίστηκαν επί Κυριάκου Μητσοτάκη, κρίνονται ως αποτυχημένες. Γιατί εναγκαλίστηκε πρόσωπα της διεφθαρμένης Σημιτικής περιόδου, καθώς επίσης και της μιντιακής και τραπεζικής ολιγαρχίας. Ο ελιτισμός και η προσέγγιση εθνικών και κοινωνικών ζητημάτων με ελαφρότητα, άλλοτε τη φέρνει σε θέση ταύτισης με την εθνομηδενιστική Αριστερά και άλλοτε την μετατρέπει σε «καρικατούρα» ενός πατριωτισμού που εμφανώς δεν πιστεύει.
Γι’ αυτό και όσοι ακόμα την ακολουθούν και τη ψηφίζουν, το κάνουν στην λογική του «λιγότερου κακού» και όχι του «καλού».
Και αυτή η αντιμετώπιση, ουσιαστικά προδιαγράφει ένα μεγάλο πολιτικό αδιέξοδο για τη ΝΔ, που στις μέρες μας δεν μπορεί να καρπωθεί ούτε καν ένα σχετικώς ικανοποιητικό μερίδιο της μεγάλης αγανάκτησης των πολιτών για τα πεπραγμένα της σημερινής συγκυβέρνησης και αύριο – μεθαύριο θα τη φέρει πολύ γρήγορα αντιμέτωπη με την κοινωνία, χωρίς κανένα περιθώριο ανοχής.
Αυτή η «ανάγνωση» κάνει προφανή την ανάγκη για να δημιουργήσουμε μία ΝΕΑ ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, την οποία το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος, επιθυμεί και διακηρύσσει από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του.
Οι Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες αποφασίσαμε να δώσουμε αυτοδύναμα το παρών στις επόμενες ευρωεκλογές, καλώντας μαζί μας κάθε κεντροδεξιό δημοκράτη και χριστιανό. Όχι όμως για να ικανοποιήσουμε τον προσωπικό μας εγωισμό, αλλά για να δημιουργήσουμε επιτέλους την πλατφόρμα πάνω στην οποία μπορεί να χτιστεί μία νέα και σύγχρονη κεντροδεξιά παράταξη που θα έχει στο επίκεντρο νέους και άφθαρτους ανθρώπους.
Το μήνυμα που στέλνουμε είναι: «Οι Έλληνες ξανάρχονται»!
Και προς αυτή την προσπάθεια, είμαστε όσοι χρειάζονται και ακόμη περισσότεροι για να χαράξουμε τις συντεταγμένες αναγέννησης της ελληνικής κεντροδεξιάς και του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Φυσικά όμως, καλούμε κοντά μας και κάθε άλλη πατριωτική και δημοκρατική δύναμη του «πάθους και του μέτρου». Που πιστεύει στη ΠΑΤΡΙΔΑ, τη ΘΡΗΣΚΕΙΑ, την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
*Προέδρου του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος και ανεξάρτητου βουλευτή Αχαΐας
