Κήρυγμα στον Ι.Ναό Παναγίας Κοκοροβιλιάς Κάμπου Χίου, κατά την Ακολουθία του Εσπερινού της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
από τον Θεολόγο-Καθηγητή Κωνσταντίνο Καρατζά
Αδελφοί μου, ολοκληρώνουμε σήμερα μια σημαντική και ιδιαίτερα πνευματική περίοδο της λειτουργικής μας ζωής. Πρόκειται, όπως όλοι γνωρίζουμε, για την περίοδο εκείνη, η οποία διήρκησε συνολικά 14 ημέρες και που ως στόχο έχει την πνευματική μας προετοιμασία για ένα πολύ σημαντικό γεγονός από την ζωή της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Παναγίας μας, της γυναίκας εκείνης που στέκεται στο πλευρό όλων μας σαν μητέρα και προστάτης σε όλες τις δύσκολες στιγμές που περνάμε και μας καθοδηγεί.
Και ποιο είναι τώρα το σημαντικό εκείνο γεγονός από τη ζωή της μητέρας του Κυρίου ημών Χριστού για το οποίο προετοιμαζόμαστε; Πρόκειται, αδερφοί μου, για την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου. Η Θεομητορική αυτή εορτή κατέχει ιδιαίτερη θέση μέσα τόσο στο εκκλησιαστικό ημερολόγιο, όσο και στην ζωή των πιστών. Χαρακτηρίζεται μάλιστα δικαίως και ως το Πάσχα του καλοκαιριού.
Τις 14 ημέρες που προηγούνται της εορτής αυτής η Εκκλησία τις θεωρεί ημέρες νηστείας και προσευχής. Θέλει μ’ αυτόν τον τρόπο να μας δώσει το έναυσμα για ένα καινούριο ξεκίνημα, μια καινούρια πορεία για τη ζωή μας και κυρίως να μας προετοιμάσει κατάλληλα για την Θεία Κοινωνία την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου, στην οποία, ως γνωστόν, προσερχόμαστε αθρόα. Και φυσικά η Εκκλησία μας το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας το συνδέει στενότατα με το Ιερότατο Μυστήριο της Εξομολογήσεως.
Ποιος, όμως, είναι ο ρόλος της Θεοτόκου στη ζωή των Χριστιανών; Ο ρόλος της Παναγίας, της Μητέρας του Θεού κατά την επίγεια παρουσία του, είναι πολύ σημαντικός στη ζωή του κάθε Χριστιανού. Τακτικά οι πιστοί συγκεντρωνόμαστε στους ναούς για να ψάλλουμε ύμνους εγκωμιαστικούς και να μακαρίσουμε την Αγία Παρθένο, την οποία ως πρότυπο οφείλει να έχει ο κάθε Χριστιανός, και μάλιστα η κάθε γυναίκα. Συναθροιζόμαστε για να την ικετεύσουμε στις δύσκολες στιγμές μας, μιας και έχουμε βαθιά την πεποίθηση πώς είναι η Χαρά των θλιβομένων, η Προστάτιδα των χηρών και των ορφανών, η Βοήθεια εκείνων που η ζωή τους βρίσκεται σε κίνδυνο και η Μεσίτρια προς το φιλάνθρωπο Θεό.
Πόσες και πόσες φορές, κατακλυσμένοι από τις τρικυμίες και τις συμφορές της ζωής προστρέξαμε στη χάρη της και την ικετεύσαμε; Παναγιά μου λέμε ή, με ποικίλους τρόπους, επαναλαμβάνουμε τα λόγια του υμνωδού: Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπη Σου! Και πόσες φορές δεν έτρεξε η Παναγία μας, φανερή στα μάτια της ψυχής μας, και πολλές φορές και σ’ αυτά τα σωματικά – και δεν έχυσε βάλσαμο στις καρδιές μας και δεν μας σκέπασε με τα φτερά της αγάπης της;
Γι’ αυτό και όλοι μας – και ιδιαίτερα οι Ορθόδοξοι Έλληνες Χριστιανοί – σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε γιορτή της Παναγίας, πλημμυρίζουμε τις ουκ ολίγες εκκλησίες που είναι αφιερωμένες στη χάρη της για να της προσφέρουμε τα νοητά άνθη της απέραντης ατομικής και συλλογικής μας ευγνωμοσύνης για τον τεράστιο ρόλο Της στο έργο της σωτηρίας μας. Βαθύτατα υποχρεωμένοι στη χάρη της, της κτίζουμε μεγαλόπρεπους ναούς, απ’ όπου πλούσιες έρχονται οι δωρεές της. Στα σπίτια μας, στα φτωχικά και απέριττα εικονοστάσιά μας, κοντά στην εικόνα του Χριστού έχουμε και τη δική της εικόνα. Παράλληλα, ένα ολόκληρο πλήθος καλλιτεχνών (πεζογράφων, ποιητών, ζωγράφων, μουσικών κ. λπ.) σε όλο τον χριστιανικό κόσμο έχει υμνήσει και υμνεί καθημερινά την Παναγία μας.
Έτσι, λοιπόν, και σήμερα που οι στιγμές που περνάμε ως κοινωνία είναι δύσκολες, ήρθαμε απόψε εδώ για να παρακαλέσουμε την Μητέρα όλων μας την Παναγία. Ήρθαμε να εναποθέσουμε όλες τις ελπίδες μας σε εκείνην και να τις ζητήσουμε να σταθεί δίπλα μας στις προσπάθειες που κάνουμε για ξεπεράσουμε την κρίση και τις ουκ ολίγες δυσκολίες που απορρέουν απ’ αυτήν. Είμαστε σίγουροι ότι η Θεοτόκος θα πρεσβεύσει, θα μεσιτεύσει για όλους εμάς στο Θεό, όπως έχει κάνει και τόσες φορές στο παρελθόν.
Είμαι, τέλος, βέβαιος ότι κι αύριο θα απαντήσουμε θετικά στην πρόσκληση του Θεού για ενεργό συμμετοχή στον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου. Γι’ άλλη μια φορά, σε πείσμα όσων αγωνίζονται να μας αποκόψουν από το Χριστιανισμό, θα δείξουμε ότι έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη, μιας και αυτό σημαίνει η λέξη πίστη, στο Θεό και στη μητέρα του, την Παναγία. Θα το δούμε ως μια ευκαιρία να έρθουμε ο ένας κοντά στον άλλον και όλοι μαζί να αγωνιστούμε για να ενωθούμε πνευματικά με το Θεό και να αντλήσουμε έτσι την απαραίτητη δύναμη για να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες των καιρών. Γένοιτο!
