Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας
Οσοι πολιτικοί μιλούν έτσι γενικά και αόριστα για καινοτομίες και επιχειρηματικότητα, όσοι αποπροσανατολίζουν την κουβέντα απο το θηριώδες ποσοστό ανεργίας και απο το αναξιοπρεπές επίπεδο μισθών, όσοι με ευκολία λένε στους νέους ότι ‘δεν υπάρχει δεν θέλω, υπάρχει δεν μπορώ’, ακόμη και σε καιρό κρίσης, ας μην ξεχνάνε και τα σκαλιά της εφορίας και των κρατικών υπηρεσιών που χρειάζεται οι νέοι να διαβούν για έναρξη επαγγέλματος και εταιρείας. Γιατί σήμερα ,καινοτομία είναι να καταργήσεις το κράτος απο συνέταιρο στα όνειρα σου. Αλλά δυστυχώς, πρέπει να αλλάξεις χώρα για να το πετύχεις αυτό.
Η χώρα και η οικονομία της δεν κάθησαν ποτέ ισότιμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές. Στο τραπέζι αυτό που χωράνε τόσο οι δικοί μας όσο και οι δικοί τους φόβοι. Χρειάζεται οι κόκκινες γραμμές να είναι ‘‘κόκκινες’’. Να κουβαλάνε πάνω τους την βουή του λαού, την φωνή όλων των πολιτών.
Πρέπει να το χωνέψουμε.Ο Έλληνας πολιτικός έχει στο DNA του την οσφυοκαμψία στις επιταγές των ισχυρών. Είναι άλλωστε το υπαρξιακό του «καταφύγιο» μακριά από την αδυναμία του να οραματιστεί ρεαλιστικές λύσεις υπέρ του αστόχαστου λαού που εναπόθεσε την τύχη του στα χέρια του. Εκείνο που θέλει πεισματικά να αγνοεί είναι ότι αυτή του η στάση, τον φέρνει σιγά σιγά σε εκείνο το σημείο, κάτω από το οποίο δεν υπάρχει πλέον στέρεο έδαφος για να συνεχίσει να «υποχωρεί». Σε εκείνο το σημείο που το έδαφος έχει φύγει από τα πόδια του, και πέφτει στην άβυσσο των φαντασμάτων, εκείνων των μακροχρόνιων δεσμεύσεων που δεν έκανε, εκείνων των πολιτικών που αμέλησε, εκείνων των στρατηγικών που δεν κατανόησε. Για τον προσωπικό μικρόκοσμό του δεν υπάρχουν και πολλές συνέπειες, αφού έχει νομοθετήσει σχετικώς.Καθώς οι γέφυρες προς το μέλλον υποχωρούν, μαζί του στον γκρεμό, συμπαρασύρει, το ευκολόπιστο ποίμνιο που ακόμα, μετά την πτώση και πριν την πρόσκρουση, «ελπίζει».
Η μεγαλύτερη καινοτομία που χρειάζεται η χώρα είναι να ανακαλύψουν κάποιοι γενετιστές εκείνο το γονίδιο ή τον συνδυασμό των γονιδίων που επιδρούν σε αυτές τις ‘‘κόκκινες γραμμές’’ των πολιτικών μας, όταν διαπραγματεύονται τις τύχες μας. Οι πολίτες δικαιούνται να γνωρίζουν τις γονιδιακές καταβολές των ηγετών του.
