Γράφει ο Νίκος Νικολόπουλος*
Είμαι ενοχλητικός. Λογικό και αναμενόμενο. Κάνω ευσυνείδητα το καθήκον μου. Συμμετέχω ενεργά στην αποκάλυψη ή την επικαιροποίηση των πομπών τους. Στέκομαι απέναντι από το σάπιο πολιτικό-οικονομικό σύστημα της διαφθοράς, που τα τελευταία 30 χρόνια οδήγησε την Ελλάδα στα βράχια της χρεοκοπίας.
«Δούλεψαν» με μίζες, με υπερτιμολογήσεις, με υπερκοστολογήσεις, με την φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή «εικόνισμά» τους, με θαλασσοδάνεια. Πούλησαν νταβαντζιλίκη, μετέτρεψαν το τραπεζικό σύστημα σε υποχείριό τους, ήταν αγαστή η συνεργασία τους με ψοφοδεείς και αργυρώνοντας πολιτικούς, με αυτούς που αποτελούσαν δυστυχώς τα «γιουσουφάκια» της παραεξουσίας. Άτιμοι, ασύδοτοι, αμετροεπείς, ανθέλληνες εν κατακλείδι, αν λάβουμε υπόψιν ότι ρήμαζαν το Ελληνικό Κράτος.
Κάποιοι απήχθαν βιολογικά. Κάποιοι άλλοι είναι σε φάση ενεστώτος. Απέρχονται. Είναι και μια Τρίτη κατηγορία που αντιστέκεται. Όχι για πολύ. Γιατί είναι έκθετοι, «ανόητοι» σε εγκληματικά, κακουργηματικής μορφής, ανομήματα, αδύναμοι και θορυβημένοι. Βρυχώνται, αλλά δεν τρομάζουν. Αφενός διότι για την Ευρώπη, θεωρούνται φθαρμένοι και στημένες λεμονόκουπες, αφετέρου –και κυρίως- επειδή είναι εκπεφρασμένη η βούληση και η αποφασιστικότητα των υγειών δυνάμεων της συντεταγμένης Πολιτείας να λογοδοτούν.
Ήδη κάποιοι απ’ αυτούς, ένας –ένας παρελαύνουν από την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Δεν λέω ότι όλοι είναι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Είναι όμως, οι περισσότεροι. Σίγουρα, όχι οι μετριοπαθείς, οι πράοι, οι ήρεμοι. Είναι οι «άλλοι». Εκείνοι που απειλούν, καθυβρίζουν, συκοφαντούν, αποπροσανατολίζουν. Οι περισσότεροι, εξ εκείνων που διαθέτουν ΜΜΕ και στοχοποιούν, διαστρεβλώνουν ή φιμώνουν κάθε ανεπιθύμητη, σ’ αυτούς, θαρραλέα φωνή, κάθε γλώσσα που τσακίζει και θρυμματίζει τα κόκκαλα τους. Αλλά, μέχρι εκεί αφού έως τα κόκκαλα τους φθάνει πλέον το μαχαίρι. Το διαισθάνονται, το ξέρουν, γι’ αυτό και αντιδρούν σπασμωδικά. Ωστόσο, δεν γίνονται πλέον πιστευτοί. Είναι πλήρως απαξιωμένοι στα μάτια της σφόδρα υποψιασμένης και αγανακτισμένης Ελληνικής κοινωνίας.
Σήμερα, είναι ώρα να συνειδητοποιήσουν ότι η κοινωνία μας αποτελεί την εγκαλούσα αρχή. Τον δημόσιο κατήγορο, αυτόν που αισθάνομαι ότι ταπεινά διερμηνεύω, υλοποιώντας τις εντολές του, στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Τους έχω απέναντί μου. Εύθραυστοι, πελιδνοί και μοιραίοι. Οι πιο πολλοί τρεκλίζουν. Μεταφορικά τοποθετούμαι. Είτε οι ίδιοι, είτε οι «καλοθρεμμένες» από το τραπεζικό σύστημα και το Ελληνικό Δημόσιο επιχειρήσεις τους, στέκονται σε πήλινα πόδια. Επειδή έχουν κρύψει τα κλεμμένα κάνουν ακόμη τους καμπόσους, κουνάνε το δάχτυλο, συκοφαντούν και επιχειρούν να απαξιώσουν τη διαδικασία. Αλλά η καρδούλα τους το ξέρει. Τα τρεμάμενα φυλλοκάρδια τους. Γι’ αυτό και μετέρχονται διάφορα τερτίπια για να αποφύγουν το βάσανο των αφοπλιστικών ερωτήσεων.
Ωστόσο δεν θα ξεφύγουν. Ο κλοιός ήδη σφίγγει. Ο Άρειος Πάγος και η Ευελπίδων δεν απέχουν πολύ. Η Ελληνική κοινωνία, αυτός ο μέγας μάρτυρας κατηγορίας, περιμένει το κλητήριο θέσπισμα. Μπροστά μας έχουμε τον τελικό γύρο, ενός τιτάνιου αγώνα του οποίου το εναρκτήριο λάκτισμα –ας μην ξεχνάμε- έδωσε προ δεκαετίας ο Κώστας Καραμανλής, με τον «βασικό μέτοχο». Πήρε εκείνον τον πρώτο γύρο ο τότε Πρωθυπουργός, χάθηκαν κάποιοι επόμενοι.
Σήμερα όμως οι δυνάμεις της αρετής, της διαφάνειας και της νομιμότητας είναι ενδυναμωμένες. Χίλια κακά προξενήθηκαν από τα μνημόνια, αλλά κι ένα καλό. «Ξεβρακώνονται» οι νταβαντζίδες, που λεηλάτησαν και καταλήστεψαν την Ελλάδα. Ούτε καν φύλλο συκής θα μείνει πάνω τους. Ούτε το εδώλιο θα αποφύγουν, ούτε τα κλεμμένα θα χαρούν, ούτε τη διαπόμπευση τους από την Ελληνική κοινωνία θα αποτρέψουν.
Ήγγικεν η ώρα…
*Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι ανεξάρτητος Βουλευτής και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος
