του Νίκου Ι. Νικολόπουλου (*)
Υποστηρίζουν οι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί που αρνούνται την απλή αναλογική στις εκλογές των δήμων και των περιφερειών πως δεν θα υπάρχει κυβερνησιμότητα ή ότι θα γίνεται «υπόγειο παζάρι» μεταξύ υποψηφίων και παρατάξεων προκειμένου να σχηματίζονται οι απαιτούμενες πλειοψηφίες.
Πρώτη παρατήρηση: Μήπως… κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια; Μήπως ακριβώς αυτοί που τα υποστηρίζουν αυτά είναι οι εκπρόσωποι ενός παρωχημένου πολιτικού και κομματικού συστήματος που ακόμα και στις εποχές της ενισχυμένης αναλογικής είχαν συνηθίσει τα «υπόγεια παιχνίδια» και τις συνδιαλλαγές κάτω από το τραπέζι;
Δεύτερη παρατήρηση: Εάν χαρακτηρίζεται ως «στρεβλό» ένα μοντέλο εξουσίας που θα στηρίζεται σε συνεργασίες, τότε το νυν δημαρχοκεντρικό και περιφερειαρχοκεντρικό σύστημα, δεν είναι στρεβλό; Μέχρι πότε θα έχουμε στην Ελλάδα «δημοκρατίες του ενός ανδρός» και δημοτικά – περιφερειακά συμβούλια στα οποία οι αντιπολιτεύσεις δεν θα έχουν κανέναν ρόλο;
Τρίτη παρατήρηση: Η εποχή της κρίσης που εξ ανάγκης δημιούργησε κυβερνήσεις συνεργασιών (ακόμα και με εκλογικά συστήματα ενισχυμένης αναλογικής) άρχισε να διαμορφώνει μία νέα πολιτική κουλτούρα που δεν στηρίζεται στο «αλάθητο» του όποιου πολιτικού αρχηγού και του στενού περίγυρού του, αλλά στην ανάγκη συνδιαμόρφωσης απόψεων και στρατηγικών με εκατέρωθεν ϋποχωρήσεις. Είναι ώρα, αυτή η κουλτούρα να κατακλύσει τον έτσι κι αλλιώς πιο απελευθερωμένο από κομματικά δεσμά κόσμο της αυτοδιοίκησης, ο οποίος με τη σειρά του θα παράγει τα πολιτικά στελέχη του αύριο που θα είναι «ζυμωμένα» στον διάλογο και στην συνεργασία και όχι έγκλειστα στην προσωπική και κομματική τους δογματική αντίληψη.
Τέταρτη παρατήρηση: Είναι υποκρισία να μιλάνε κάποιοι για «αδέσμευτη αυτοδιοίκηση», για «αποκέντρωση», για μία Ελλάδα που «πρέπει να παραδειγματιστεί από τις πιο προηγμένες χώρες της Ευρώπης και του πλανήτη», αλλά να αρνούνται την απλή αναλογική στην αυτοδιοίκηση που ακριβώς προς αυτές τις κατευθύνσεις κινείται. Στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, οι δήμοι και οι περιφέρειες κυβερνώνται με συνεργατικά πολιτικά σχήματα και ομολογουμένως, εκεί, η αυτοδιοίκηση είναι πολύ πιο ισχυρή. Ίσως πιο ισχυρή και από την κεντρική εξουσία.
Πέμπτη παρατήρηση: Δεν υπάρχει τέλειο εκλογικό σύστημα. Παντού και πάντοτε μπορεί να υπάρξουν κάποιες αδικίες και κάποιες αποτυχίες. Έχει όμως αξία να δοκιμαστεί ένα νέο εκλογικό σύστημα για να αποκαλυφθεί πως λειτουργεί στην πλειοψηφία των δήμων και των περιφερειών. Έχει επίσης αξία να δούμε τη δύναμη της ατόφιας ψήφου των πολιτών, όπου τόσο οι σχηματισμοί του «3%» όσο και του «33%», θα έχουν ρόλο και άποψη. Και αυτό έχει μεγάλη αξία, ιδιαίτερα για τους νεότερους, εκείνους που δεν ανήκουν σε κομματικούς ή παραταξιακούς «κύκλους» αλλά και όσους επιδιώκουν το οριστικό τέλος των πολιτικών και αυτοδιοικητικών «βαρώνων» του χθες. Δηλαδή, η απλή αναλογική έχει αξία για τους πολλούς. Και ας… ξεβολεύει τους λίγους. Αλλά αυτή είναι η αξία της δημοκρατίας. Και αυτή είναι η ουσία της κεντροδεξιάς πολιτικής που υπερασπίζεται τον κόσμο της ελευθερίας και της προόδου με κοινωνικό πρόσημο.
(*) Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι ανεξάρτητος Βουλευτής Ν. Αχαΐας και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος
