Γράφει ο Στέργιος Μανταρλής*
Δεν ξέρω αν ήρθε η ώρα να ανοίξουμε τη συζήτηση, ή αν έπρεπε να την είχαμε ανοίξει εδώ και καιρό. Το σίγουρο είναι ότι οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν ότι η Αθήνα απέχει από το να χαρακτηριστεί μία ιδανική πόλη. Μια πόλη που αδυνατεί να παρέχει στους κατοίκους της, ορισμένα στοιχειώδη χαρακτηριστικά τα οποία θεωρούνται σε άλλες μεγαλουπόλεις αυτονόητα. Αυτά τα αυτονόητα τα οποία μπορεί να διαφέρουν για τον κάθε παρατηρητή, αλλά δεν απομακρύνονται από χαρακτηριστικά όπως είναι:
- Πεζοδρόμια, δηλαδή να μπορείς να διασχίζεις τον αστικό ιστό χωρίς να χρειάζεται να προσπερνάς εμπόδια τα οποία θεωρούνται εντελώς φυσιολογικό να υπάρχουν μπροστά σου. Να μην χρειάζεται να πατήσεις στο δρόμο γιατί έχει παρκάρει μπροστά σου ένα αυτοκίνητο. Ή να είσαι αναγκασμένος να περπατάς το δρόμο γιατί δεν υπάρχει καν πεζοδρόμιο.
- Πράσινο, ακριβώς, να υπάρχει πράσινο μέσα στη πόλη, είμαστε φτιαγμένοι να έχουμε ανάγκη τα δέντρα και τη φύση. Το τσιμέντο δεν σε ηρεμεί ούτε παράγει οξυγόνο, και αν δεν το προσέξεις βγάζει μούχλα.
- Φιλική πόλη. Η Αθήνα είναι η πρωτεύουσα και η πιο προσεγμένη πόλη που έχει η Ελλάδα. Μία πρωτεύουσα όπου αδυνατεί να παρέχει το αίσθημα της ασφάλειας των κατοίκων και των επισκεπτών της.
Δεν ξέρω πόσο χρήσιμο είναι να φανερώνει κανείς «ευσεβείς πόθους» και να ανοίγει «ουτοπικές συζητήσεις». Αλλά δεν βλέπω που είναι το κακό στο να ξεκινήσει μία σοβαρή συζήτηση για το πώς θα θέλαμε να είναι η Αθήνα σε 30 ή 100 χρόνια από σήμερα. Και αν φαίνεται γελοίο αυτό, είμαι βέβαιος ότι τα όλα τα πρόσκαιρα δεινά μας τα χρωστάμε στο ότι απλά, ποτέ δεν μπήκαμε στη διαδικασία να τα συζητάμε για να τα λύσουμε. Το κέρδος μας θα ήταν, η ωριμότητα που θα είχαμε αποκτήσει, ώστε το παράλογο το οποίο σήμερα θεωρούμε φυσιολογικό, θα το είχαμε απομονώσει για να βρεθεί λύση.
Ο Μανταρλής Γ. Στέργιος είναι διαχειριστής της σελίδας: Θέλουμε πράσινο στην Αθήνα.
https://www.facebook.com/TheloumePrasino/
