Γράφει η Έλενα Ράπτη*
Για μια ακόμη φορά η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης ανοίγει τις πύλες της. Χωρίς όμως την αίγλη του παρελθόντος. Αποδυναμωμένη σε συμμετοχές, μικρότερη σε διάρκεια, με λιγότερο κύρος. Το μεγάλο γεγονός της πόλης είναι πλέον λίγο ή πολύ αδιάφορο, περισσότερο απόδειξη παρακμής και εγκατάλειψης της Θεσσαλονίκης παρά επιχειρηματικό γεγονός που δημιουργεί προστιθέμενη αξία στην πόλη και την προοπτική της. Χάθηκε ακόμη και το ενδιαφέρον της επίσκεψης, αφού πολλοί Θεσσαλονικείς επιλέγουν να λείπουν το Σαββατοκύριακο των εγκαινίων, ιδίως αν το καλοκαίρι κρατά, αφού αυτό έχει εξελιχθεί σε μια παρέλαση κυβερνητικών στελεχών και διαμαρτυρόμενων πολιτών. Χάθηκε ο στόχος και η ουσία μιας μεγάλης διεθνούς έκθεσης.
Από πλευράς περιεχομένου η εικόνα είναι επίσης φθίνουσα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της διοίκησης να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον. Λίγες συμμετοχές κρατών, μεγάλη παρουσία του δημοσίου (που προβάλλει άραγε ποιο προϊόν;), λίγες μεγάλες εταιρικές συμμετοχές και ελάχιστες ξένες εταιρίες. Αναμφίβολα ο διεθνής χαρακτήρας της έκθεσης δεν επιβεβαιώνεται από τις παρουσίες. Ακόμη και αν ο αριθμός των επισκεπτών είναι ικανοποιητικός σε όγκο, ο λόγος της επίσκεψης είναι κυρίως ψυχαγωγικός. Δεν υπάρχει η καινοτομία, το περιβάλλον για ανάπτυξη, οι προϋποθέσεις για επιχειρηματικές συμφωνίες. Περισσότερο μαγαζιά λιανικής πώλησης σε μια υπαίθρια-στεγαζόμενη αγορά.
Προφανώς αυτή δεν είναι η έκθεση που θέλουμε. Ούτε βεβαίως αυτή που είχαμε. Μετέωρη εδώ και χρόνια αναμένοντας τα μεγάλα σχέδια που θα την αναδείκνυαν σε γεγονός των Βαλκανίων, ούτε έφυγε ούτε έμεινε. Απλά υποβαθμίστηκε. Και είναι πολύ προφανές πως δεν πρόκειται να της συμβεί κάτι καλύτερο όσο δεν υπάρχει ουσιαστικό σχέδιο και πρόθεση να αναβιώσει με τρόπο που θα αποτελεί πραγματικό εκθεσιακό γεγονός και θα ενταχθεί στον χάρτη των μεγάλων ευρωπαϊκών εκθέσεων. Να γίνει ένα γεγονός στην πύλη ανατολής-δύσης που θα αποτελεί χώρο συνάντησης της επιχειρηματικότητας δύο ηπείρων. Με νέες εγκαταστάσεις, με σύγχρονες υποδομές, με δίκτυα πρόσβασης, με έξυπνο μάρκετινγκ. Όλα αυτά που επί χρόνια συζητάμε κάθε Σεπτέμβριο και τα ξεχνάμε γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες για την πόλη, οι οποίες όμως επίσης χρονίζουν.
Σε λίγες ώρες ο Πρωθυπουργός θα επισκεφτεί τη ΔΕΘ. Πάλι ομιλίες, υποσχέσεις, προσφωνήσεις, Πάλι οι φορείς θα του δώσουν το υπόμνημα των αιτημάτων της πόλης, φθαρμένο και ξεθωριασμένο από τον χρόνο. Πάλι θα φωτογραφηθούν οι υψηλοί μας επισκέπτες, θα επισκεφτούν τις τοπικές ψαροταβέρνες και θα παρακολουθήσουν τη συνέντευξη τύπου με ενδιαφέρον δυσανάλογο των ειδήσεων που παράγει. Και το απόγευμα της Κυριακής θα επιστρέψουν στην Αθήνα περιγράφοντας στους φίλους τους πόσο ερωτική και όμορφη είναι η Θεσσαλονίκη, ιδίως όταν την επισκέπτεσαι με κρατικά χρήματα. Και τα φώτα θα σβήσουν. Αλλά δεν θα υπάρχει καμία διαφορά. Γιατί και όσο διαρκούσε η έκθεση, τα φώτα της ήταν στην πραγματικότητα σβηστά.
*Η Έλενα Ράπτη είναι βουλευτής Α΄Θεσσαλονίκης εκλεγμένη με τη ΝΔ.
