Του Νίκου Νικολόπουλου*
Όλοι το ξέρουμε και όλοι το λέμε πως η Ελλάδα γερνάει. Γερνάει και μικραίνει. Και όλοι, μα όλοι, το παραδέχονται: Το δημογραφικό αποτελεί την πιο μεγάλη «βόμβα» για τη χώρα, που απειλεί ευθέως την κοινωνική και οικονομική της σταθερότητα τα επόμενα χρόνια, ενδεχομένως ακόμα και την ύπαρξή της.
Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδας, εδώ και χρόνια χτυπάει τα καμπανάκια του κινδύνου, τονίζοντας πως ο κίνδυνος δεν είναι πλέον προ των πυλών, αλλά εντός των τειχών. Το αποδεικνύουν όλες οι μελέτες που γίνονται, το φανερώνουν οι ψυχροί αριθμοί. Στις 88.553 οι γεννήσεις το 2017, στους 124.501 οι θάνατοι.
Αλλά και πρόσφατη έρευνα της «ΔιαΝΕΟσις» προβλέπει μία Ελλάδα μικρότερη κατά δύο περίπου εκατομμύρια σε 30 χρόνια από σήμερα, στην οποία ένας στους τρεις θα είναι άνω των 65 ετών!
Όπως γίνεται αντιληπτό τα πλήγματα παραπέμπουν ευθέως στην Ελληνική οικογένεια που συρρικνώνεται και αλλοιώνεται. Λίγα ζευγάρια συμβιώνουν και περισσότερες γυναίκες αποφασίζουν να μην κάνουν καθόλου παιδιά, από ό,τι στο παρελθόν.
Η μέση ηλικία των γυναικών όταν αποκτούν το πρώτο τους παιδί αυξάνεται, ενώ αυξάνεται και η μέση ηλικία του πρώτου γάμου, μειώνονται οι γάμοι και αυξάνονται τα διαζύγια.
Μέσα στην κρίση, η αύξηση της ανεργίας και η οικονομική αβεβαιότητα οδήγησαν τα ζευγάρια στο να καθυστερούν την απόκτηση του πρώτου παιδιού και στο να αναβάλουν την απόκτηση δεύτερου ή τρίτου παιδιού.
Η αναζήτηση και η αξιοποίηση των ευκαιριών απασχόλησης και για τα δύο φύλα δεν συνοδεύτηκε από την ανάπτυξη επαρκών παροχών, καθώς και δομών και υπηρεσιών του κοινωνικού κράτους για τη στήριξη της οικογένειας.
Το αποτέλεσμα είναι οι Ελληνίδες να γεννούν πολύ λίγα παιδιά.
Και αν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί και η Ελλάδα του 2050 είναι κατά δύο εκατομμύρια μικρότερη, τότε ο οικονομικά ενεργά πληθυσμός θα μειωθεί αντίστοιχα, ενώ οι συνταξιούχοι θα είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους. Αυτό σημαίνει πως το ασφαλιστικό τινάζεται στον αέρα. Η οικονομία τινάζεται στον αέρα! Η Ελληνική κοινωνία τινάζεται στον αέρα!
Δεν χρειάζεται να κουράζουμε πολύ με αριθμούς και στατιστικές. Τις ξέρουμε όλοι, τις έχουμε δει, τις καταλαβαίνουμε. Το ζήτημα είναι πόσοι και πόσες από εμάς… ανατριχιάζουν με αυτές τις στατιστικές! Γιατί, εάν ανατριχιάζαμε και συνειδητοποιούσαμε τις επιπτώσεις στην χώρα, θα έπρεπε να έχουμε ήδη αλλάξει πολλά. Όμως, όχι μόνο δεν έχουμε πάρει αποφάσεις για μεγάλες αλλαγές, αλλά ακόμα καθόμαστε και το… συζητάμε!
Το θέμα δεν είναι ταξικό και με ιδεολογικό περιεχόμενο. Είναι εθνικό. Και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίσουμε και να αναζητήσουμε τις βέλτιστες δυνατές λύσεις.
Ακόμα και ο ΟΟΣΑ προκρίνει ως βέλτιστες πρακτικές για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, τις εξής:
- Μείωση της φτώχειας και εισοδηματική υποστήριξη
- Άμεση αποζημίωση για το οικονομικό κόστος των παιδιών
- Προώθηση της απασχόλησης, ειδικά για γυναίκες
- Πραγματική ισότητα των φύλων
- Υποστήριξη ανάπτυξης για την πρώιμη παιδική ηλικία
- Αύξηση της γεννητικότητας
Γενικότητες, θα πουν πολλοί. Και έχουν δίκιο. Άλλωστε, είναι μόνο κάποιοι γενικοί κατευθυντήριοι άξονες και τίποτα παραπάνω. Ας τα πούμε πιο απλά, λοιπόν. Ας προσαρμόσουμε αυτούς τους άξονες στις δικές μας ανάγκες και δυνατότητες.
Διατηρώ την άποψη ότι η πολιτική του σημερινού Ελληνικού κράτους πρέπει να μεταστραφεί προς δύο βασικές κατευθύνσεις:
Η πρώτη αφορά τη στήριξη του οικογενειακού εισοδήματος και η δεύτερη, μία μεγάλη φορολογική αλλαγή, ώστε τα παιδιά να πάψουν να θεωρούνται… τεκμήρια και οι οικογένειες να απολαμβάνουν φορολογικές ελαφρύνσεις ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών τους.
Από εκεί και πέρα, άλλες παρεμβάσεις που απαιτούνται είναι:
- Η ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου ώστε να διασφαλίζεται το εργασιακό μέλλον κάθε γυναίκας που θέλει να γίνει μητέρα.
- Μεταρρυθμίσεις στον χώρο της υγείας και της παιδείας ώστε να αυξηθεί η κρατική μέριμνα στο υψηλό κόστος φροντίδας και ανατροφής του παιδιού.
- Αναπροσαρμογή των οικονομικών παροχών και επιδομάτων προς τα πάνω, καθώς και των γονικών δικαιωμάτων, όπως οι άδειες.
Επίσης:
Είναι η ώρα, η ελληνική πολιτεία να σταθεί στο πλευρό των τρίτεκνων και πολύτεκνων οικογενειών, ως πρότυπα για την Ελλάδα του μέλλοντος.
Και είναι η ώρα, η Ελλάδα να δημιουργήσει μία κεντρική δομή, ίσως ακόμα και υπουργείο, για την οικογενειακή πολιτική και τη στήριξη της οικογένειας.
Το μέλλον το σχεδιάζεις ή το υφίστασαι.
Το γεγονός ότι όλοι επιτέλους αναγνωρίζουμε το πρόβλημα του δημογραφικού αποτελεί μία ακτίδα αισιοδοξίας, αφού κάποτε, όσοι ηχούσαμε συναγερμούς μας αποκαλούσαν εμμονικούς και συντηρητικούς.
Όμως δεν πρέπει να επιτρέψουμε στα παιδιά μας να υποστούν ένα τόσο δυσοίωνο μέλλον και να ζήσουν σε μία συρρικνωμένη και αδύναμη χώρα, ακόμα και σε γεωστρατηγικό επίπεδο.
«Η επίλυση του δημογραφικού ίσως είναι η βέλτιστη λύση» δήλωσε ο πρώην Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Γιέρζι Μπούζεκ, στη διάρκεια επίσκεψης του στην Ελλάδα, αναφερόμενος στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί αυτό που βλέπει ένας Πολωνός, δεν το βλέπουμε εμείς.
Ανεξάρτητος βουλευτής και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος
