Ο Γρηγόρης Τζιοβάρας γράφει στο Πρώτο Θέμα για τα θέματα της επικαιρότητας που έχουν απασχολήσει το ελληνικό κοινό τις τελευταίες μέρες.
Η εναλλαγή των γεγονότων που παρουσίασε η εγχώρια ειδησεογραφία την περασμένη Πέμπτη δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο ούτε τον πιο ψύχραιμο επαγγελματία της ενημέρωσης.
Η μέρα ξεκίνησε με την Ελλάδα να εκπέμπει φως μέσα από την άψογα οργανωμένη εκδήλωση για την παρουσίαση του Σχεδίου Ανάκαμψης «Ελλάδα 2.0» που έλαβε χώρα στον εμβληματικό χώρο της Αρχαίας Αγοράς. Το μεσημέρι μάς βρήκε σοκαρισμένους από την επιβεβαίωση όσων ασύλληπτων υποψιάζονταν αρκετοί εδώ και καιρό για το άγριο φονικό της νεαρής γυναίκας στα Γλυκά Νερά. Και το βράδυ παρακολουθήσαμε το φαντασμαγορικό σόου που οργάνωσε ο διεθνής οίκος μόδας Dior στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο.
Τρεις ειδήσεις, τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, οι οποίες έκαναν τον γύρο του κόσμου και έφεραν στο παγκόσμιο προσκήνιο δύο τόσο διαφορετικές Ελλάδες: Από τη μια την Ελλάδα του φωτός, που εργάζεται, καινοτομεί και γίνεται πόλος έλξης για την Ευρώπη και ολόκληρο ον πλανήτη. Και, από την άλλη, την Ελλάδα του σκότους που γεννά ανθρώπους που παρεκτρέπονται, εγκληματούν, αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους και επιχειρούν να τις μεταθέσουν σε άλλους.
Το πρωί της 11ης Μαΐου που έγινε γνωστό η αποτρόπαια δολοφονία των Γλυκών Νερών είχα το δυσμενές «προνόμιο» να συνομιλώ στο Forum των Δελφών με τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη με θέμα την Αστυνομία του 21ου αιώνα. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δήλωσε -αλλά και ήταν φανερά- συντετριμμένος. Και ίσως είχε ως προς αυτό έναν επιπλέον λόγο που σχετιζόταν με το γεγονός ότι το συγκεκριμένο «ειδεχθές έγκλημα», όπως ο ίδιος το χαρακτήρισε, ήταν σαφές ότι θόλωνε το μήνυμά του, σύμφωνα με το οποίο «το ζητούμενο στις μέρες μας δεν είναι ο νόμος και η τάξη, αλλά η προστασία των πολιτών».
Παρά τον εμφανή συγκλονισμό του, που ίσως να οφειλόταν και στην πολιτική πίεση που αισθανόταν, καθώς οι φονταμενταλιστές του δόγματος «νόμος και τάξη» οι οποίοι καταφεύγουν στις εύκολες επικρίσεις για… ανοχή απέναντι στους «αλλοδαπούς εγκληματίες», είχαν αρχίσει τα διαδικτυακά τους κηρύγματα, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης εξέπεμπε μια ήρεμη βεβαιότητα ότι η υπόθεση θα εξιχνιαζόταν. Ο ίδιος, άλλωστε, εξυμνεί σε κάθε ευκαιρία τον επαγγελματισμό που, παρά τις δυσκολίες, χαρακτηρίζει την πλειονότητα των στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. Και οι τελευταίες εξελίξεις τον δικαιώνουν…
Ο επαγγελματισμός των Ελλήνων αστυνομικών είναι η έκφραση της άλλης Ελλάδας. Της φωτεινής Ελλάδας που είδαμε να αναδεικνύεται τόσο στη φιέστα του Dior στο Καλλιμάρμαρο όσο και στην εκδήλωση στην Αρχαία Αγορά για το φιλόδοξο Σχέδιο «Ελλάδα 2.0» που η υλοποίησή του μπορεί να αλλάξει την οικονομική μοίρα της χώρας.
Είναι προφανές ότι οι μεγάλες δοκιμασίες με τις οποίες ήρθαμε αντιμέτωποι οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια άφησαν έντονο αποτύπωμα στην ελληνική κοινωνία. Πολλά από παθήματα έγιναν μαθήματα. Όχι σε όλους φυσικά. Αλλά σε έναν επαρκή αριθμό συμπολιτών μας που είναι αρκετός για να κάνει όλο και περισσότερους να αγωνίζονται για να αλλάξουν τη δυσμενή εικόνα της Ελλάδας του μνημονιακού σκότους.
Οι ισχυρές εικόνες από την Αρχαία Αγορά και το Καλλιμάρμαρο, που έκαναν τον γύρο του κόσμου, δείχνουν ότι η Ελλάδα του φωτός μπορεί να κερδίσει το παιχνίδι και να πάρει τη ρεβάνς από την Ελλάδα του σκότους. Οι προοπτικές που διανοίγονται μπροστά μας είναι αναμφίβολα ευοίωνες. Η χώρα είχε και έχει εφεδρείες οι οποίες κάποια στιγμή θα ενεργοποιούνταν και θα έπαιρναν το πάνω χέρι από τις δυνάμεις της μιζέριας, της οπισθοδρόμησης και της αδράνειας.
Είναι οι εφεδρείες που, σε πείσμα όλων των περί του αντιθέτου προδιαγραφών, έδωσαν τη μάχη κατά της πανδημίας και την κέρδισαν. Είναι οι δυνάμεις που εκφράστηκαν με την απροσδόκητη αντοχή που επέδειξε το καταταλαιπωρημένο ΕΣΥ, με την τήρηση των περιοριστικών μέτρων από την πλειονότητα των πολιτών, αλλά και με τη μεγάλη συμμετοχή στο εμβολιαστικό πρόγραμμα, κόντρα τους κήρυκες της άρνησης αλλά στις ασυγχώρητες παλινωδίες των ανευθυνοϋπεύθυνων που έδωσαν έρεισμα στους κάθε λογής ψεκασμένους.
Όπως και να έχει, οι κοινωνίες ποτέ δεν παρουσιάζουν ομοιομορφία. Αντιθέτως, έχουν σχεδόν πάντα δύο όψεις που συνήθως συγκρούονται μεταξύ τους για την επικράτηση: η συντήρηση με την πρόοδο, η δράση με την αδράνεια, το φως με το σκοτάδι. Το ζητούμενο κάθε φορά είναι ποιος επικρατεί. Σε αυτή τη φάση, κεφάλι στην αναμέτρηση φαίνεται να παίρνει η Ελλάδα του φωτός.
Ανεξάρτητα από τις πολιτικές προτιμήσεις του καθενός, εκείνο που όλοι πρέπει να ελπίσουμε είναι ότι η Ελλάδα του φωτός θα είναι εκείνη που θα επικρατήσει.
