Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Και ενώ οι Αθηναίοι παρακολουθούν με έντονο ενδιαφέρον το καλοκαίρι του ΄46, το παγκόσμιο γεγονός της πυρηνικής δοκιμής στο νησί «μπικίνι», έρχεται να τους ανατείνει ένα σπουδαίο – ιδιαίτερα ευχάριστο γεγονός, από το πεδίο της εξωτερικής μας πολιτικής και από την κατεύθυνση της πολυπόθητης ακεραίωσης των εθνικών στόχων. Τηλεγράφημα από το Παρίσι, στα τέλη του Ιουνίου 1946, ανέφερε ότι στην Διάσκεψη των τεσσάρων υπουργών εξωτερικών στο Παρίσι, ελήφθη απόφαση να παραχωρηθούν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα.
Κατεγράφη επίσης μια δυσανεξία για το κορυφαίο αυτό εθνικό θέμα της Ελλάδος και όπω; ενημέρωναν τα τηλεγραφήματα, ο αμερικανός υπουργός Μπέρνς απειλούσε και αποχώρησε από την Συνδιάσκεψη, αν ο ρώσος υπουργός Μολότωφ, εξακολουθούσε την στρεβλή διπλωματική συμπεριφορά του. Επακριβώς ο Μολότωφ δεν αντετάσσετο στην παραχώρηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα. Αξίωνε όμως να γίνει αφοπλισμός τους και η πρότασή του όπως ήταν αναμενόμενο, έγινε αποδεκτή με συντριπτική πλειοψηφία. Έτσι έβαινε στο τέλος του το μείζον αυτό θέμα για τον ελληνικό λαό. Η τελεσιδικία για την προσάρτηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα, χαιρετίστηκε πανηγυρικά και με άφατη συγκίνηση από τον ελληνικό λαό, που έβλεπε οι εθνικοί πόθοι του να δικαιώνονται. Έλαβε χώρα πλήθος πανηγυρικών εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα.
Στην Αθήνα, η κορυφαία εκδήλωση για την προσάρτηση πραγματοποιήθηκε στις 7 Απριλίου 1946 στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ξεχώρισε σε αυτή η πανοραμική παρουσίαση ενός χορευτικού συγκροτήματος από το Λύκειο των Ελληνίδων, στην οποία δέσποζαν οι παραδοσιακές δωδεκανησιακές ενδυμασίες, που απογείωσαν ηθικά τον κόσμο. Παράλληλα έγιναν παρελάσεις, ρίψεις πυροτεχνημάτων, ενώ σημαντική ήταν η συμμετοχή του Δήμου Αθηναίων στις εκδηλώσεις, που εξέδωσε και ψήφισμα για το κορυφαίο αυτό γεγονός, το οποίο ανέτεινε ηθικά όλο το έθνος.
Όμως στο κοινωνικό πεδίο είχαμε μια σοβαρή απώλεια, που γέμισε με θλίψη τους Αθηναίους. Στις 26 Ιουλίου λοιπόν κηδεύεται ένα εξέχον στέλεχος της δημοσιογραφικής οικογένειας, που τόσο αδρά είχε αφήσει το αποτύπωμά του, στο κοινωνικό και δημοσιογραφικό πεδίο της Αθήνας. Ο Γεώργιος Πώπ. Ένας ευπατρίδη της δημοσιογραφίας του οποίου εμπνευσμένη και έντιμη δημοσιογραφική παρουσία, είχε αφήσει μια ανταύγεια πολιτισμού.
Ο Γεώργιος Πώπ ένεκα του υψηλού του κύρους είχε διατελέσει και υπουργός. Αλλά ένα ευχάριστο τώρα γεγονός έρχονταν να προξενήσει ανάταση και ευφορία στον λαό της Αθήνας. Στα οδυνηρά χρόνια της γερμανικής κατοχής είχε βίαια διακοπεί με την μητέρα Ελλάδα, η επικοινωνία του ομογενειακού στοιχείου της Αμερικής. Και πολλοί έλληνες που είχαν αποστερηθεί την δυνατότητα να ξαναδούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, μπορούσαν να ξαναέλθουν σε επαφή μαζί τους. Στον Πειραιά λοιπόν είχε καταπλεύσει το υπερωκεάνιο «Μάριν Σάρκ» φέροντας 175 έλληνες ομογενείς, οι οποίοι ήταν διατεθειμένοι να παραμείνουν στην Ελλάδα.
Οι Αθηναίοι τους υποδέχτηκαν ενθέρμως, με πολύ ζεστές και εγκάρδιες εκδηλώσεις και διατράνωσαν την αγάπη τους στο ομογενειακό στοιχείο, που τόσο το είχε ανάγκη η πατρίδα, σε αυτό το κρίσιμο στάδιο της κοινωνικής και οικονομικής της ανασυγκρότησης.Ωστόσο στο πολιτικό παιχνίδι μπαίνει και το μείζον εθνικό θέμα των πολεμικών επανορθώσεων, που η κυβέρνηση αρχίζει να βάζει ψηλά στην πολιτική της ατζέντα. Με υπόμνημα που είχε καταθέσει στην ιταλική κυβέρνηση διεκδικούσε αποζημιώσεις ύψους 60.000.000 λιρών, σε εμπορεύματα. Παράλληλα η κυβέρνηση επεδίωκε εμμανώς την σύναψη δανείου 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Με τέτοια κοινωνικοπολιτικά γεγονότα κυλούσε ο ρυθμός της ζωής στην Αθήνα, κείνο το θερμό καλοκαίρι του 1946 !
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
