Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Follow@Nakos_Ioannis
Συνέχεια στις απέλπιδες προσπάθειες της κυβέρνησης για εξεύρεση ‘’κάποιου’ αφηγήματος είχαμε τα τελευταία εικοσιτετράωρα, με τις πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσίοτητας να κάνουν λόγο πως παράλληλα με την κλήρωση των μαθητών που θα είναι σημαιοφόροι αναμένεται να υπάρξουν αλλαγές και στην έπαρση της σημαίας και την ωδή του εθνικού ύμνου.
Πρόκειται για μια αρκετά αμφιλεγόμενη τροπολογία εκ μέρους της συγκυβέρνησης, καθώς με ενέργειες του το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να ορίσει πως ορίσει πως στα δημοτικά σχολεία θα ακολουθείται το τελετουργικό της έπαρσης που τηρείται για τα δημόσια κτίρια της χώρας.
Ειδικότερα στο στο Π.Δ. Γαβρόγλου, στο άρθρο 3 παράγραφος 7 ορίζεται μόνο ότι «η σημαία παραμένει ανηρτημένη στον ιστό του σχολείου, όπως προβλέπεται σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες». Επίσης, για το πρόγραμμα του σχολείου ορίζεται στο άρθρο 18 ότι «πριν από την έναρξη των μαθημάτων πραγματοποιείται κοινή προσευχή των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού στο προαύλιο του σχολείου με ευθύνη των εκπαιδευτικών που εφημερεύουν. Η συμμετοχή των μαθητών άλλου δόγματος στην κοινή προσευχή δεν είναι υποχρεωτική. Ο διευθυντής του σχολείου προβαίνει σε πιθανές ανακοινώσεις-οδηγίες που αφορούν την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου και τη μαθητική ζωή της συγκεκριμένης μέρας ή και σε γενικότερα θέματα». Και αυτό το άρθρο δεν έχει πρόβλεψη για έπαρση της σημαίας.
Γίνεται εύκολα λοιπόν αντιληπτό το γεγονός,πως για ακόμη μια φορά η κυβέρνηση προσπαθεί μέσω της λεγόμενης ‘’έπαρσης ανικανότητας’’ που την διακατέχει το τελευταίο χρονικό διάστημα κυρίως στο πεδίο των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, να στρέψει το ενδιαφέρον από τα οικονομικά ζητήματα και να ‘’ρίξει την μπάλα’’ στον δημόσιο βίο. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με μια συνηθισμένη ‘’τακτική αποπροσανατολισμού’’ της κοινής γνώμης σε μια ύστατη προσπάθεια ικανοποίησης ενός διττού στόχου.
Αφενός την ικανοποίηση σε ιδεολογικό επίπεδο του σταθερού και παραδοσιακού ακροατηρίου της, και αφετέρου την εξεύρεση ενός νέου αφηγήματος εν όψη της απουσίας και της πλήρης κυβίστησης των παλαιών θέσεων της.
Σε αυτό το εγχείρημα όμως θα πρέπει να αναφερθεί και ο μεγάλος κίνδυνος που ελλοχεύει για το επόμενο χρονικό διάστημα κυρίως για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων πολιτών.
Αυτός ο κίνδυνος καλείται στο όνομα ‘’απώλεια εθνικής συνείδησης’’ και πιστέψτε με είναι μια ‘’απειλή’’ που δεν πρέπει να αγνοηθεί. Η οποιαδήποτε μεταστροφή και απαξίωση τέτοιων φαινομενικά ‘’αθώων’’ και ‘’ρηξικέλευθων’’ ενεργειών είναι ο ορισμός της πολιτικής ορθότητας στο λεγόμενο εθνικό επίπεδο υπό το πρίσμα της ιδεολογικής και προσωπικής ανεξαρτησίας.
Πρόκειται για μια ύπουλη και φανερά καταπιεστική ιδεολογική ‘’κερκόπορτα’’ της Αριστέρας όπου παραδοσιακά όλα τα χρόνια προσπαθεί να ξεκλειδώσει.
Σκεφθείτε έναν Έλληνα πολίτη ο οποίος στο μέλλον δεν θα έχει κανένα ενδιαφέρον στο να εντρυφήσει σε έννοιες όπως Πατρίδα, αγάπη για το Έθνος και ιστορική μνήμη.
Μιλάμε για τερατώδη λάθη τα οποία με την κάλυψη και του ανώτερου πολιτειακού άρχοντα του Πτδ, λαμβάνουν χώρα σε μια Ελλάδα η οποία πασχίζει να κρατήσει την ιστορική και εθνική της ταυτότητα έπειτα από επτά συνεχόμενα μνημονιακά χρόνια.
Βέβαια αξίζει να σημειωθεί πως ευτυχώς για το κύρος και την υστεροφημία του ΠτΔ, η πρωινή προσευχή δεν ‘’χάθηκε’’ ακόμη καθώς όπως αποκάλυψε χθες ο αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, το Π.Δ. δεν περιείχε το θέμα της προσευχής και επεστράφη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας γιατί υπήρξε θέμα αντισυνταγματικότητας.
Όμως ας μην ξεγελιόμαστε το πρώτο βήμα έγινε, και δυστυχώς δεν βλέπω πολλές δημοσιογραφικές πένες να θίγουν το ζήτημα, είτε γιατί αδιαφορούν για αυτό (κακό), είτε γιατί πραγματικά έχουν συνηθίσει την ‘’εικόνα του τέρατος’’ και νομίζουν πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι(ακόμη χειρότερο)
Εν κατακλείδι η προσωπική μου άποψη για ακόμη μια φορά είναι πως η ελληνική σημαία, τα ήθη, έθιμα και οι αξίες του ελληνικού Έθνους δεν θα πρέπει επ’ουδενί και για κανέναν λόγο να βρίσκονται σε καμία ιδεολογική και πολιτική ατζέντα κόμματος του 2017, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν πολιτικά αδιέξοδα και κακές επιλογές του παρελθόντος. Η χρησιμοποίηση τους θα πρέπει να γίνεται αφενός με γνώμονα το συμφέρον του ελληνικού λαού, και αφετέρου την διαρκής και αέναη εξύψωση του εθνικού φρονήματος όλων των πολιτών χωρίς καμία εξαίρεση.
