Του Γιώργου Ευγενίδη
Δεν θα βρείτε κανέναν κανονικό δημοσιογράφο που να έχει φετίχ με τη λογική του εμπάργκο. Κανείς δεν θέλει να μην υπάρχουν πολυφωνικά πάνελ στην τηλεόραση. Σε κανέναν δεν αρέσει η ιδέα πολιτικοί σε ένα στούντιο να εκπέμπουν σαν συντονισμένοι, χωρίς κανέναν αντίλογο. Κανείς λειτουργός της ενημέρωσης, τέλος πάντων, δεν θέλει να γίνεται μια πολιτική συζήτηση, χωρίς να υπάρχουν δύο αντικρουόμενες απόψεις για να γίνει η αναγκαία αντιπαράθεση.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι μπορούν με τη σειρά τους δημοσιογράφοι να λένε ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι. Είναι άλλο πράγμα η πλήρης και αδιαπραγμάτευτη ελευθερία έκφρασης προσωπικής άποψης και άλλο η χυδαιότητα με την επίφαση της άποψης. Είναι άλλο πράγμα να έχεις μια συγκροτημένη, καίτοι αντιδημοφιλή, τοποθέτηση και να την υπερασπίζεσαι με επιχειρήματα, και άλλο να εξαπολύεις λάσπη, λέγοντας ότι απλά είναι η άποψή σου και όποιος θέλει μπορεί να διαφωνεί ελεύθερα.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο μεγάλο, δε, όταν η λάσπη δεν εκτοξεύεται από ένα ιδιωτικό μέσο, αλλά από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Τη δημόσια ραδιοτηλεόραση την πληρώνουμε όλοι εμείς, ώστε να παρέχει ενημερωτικό και ψυχαγωγικό περιεχόμενο πολυφωνικό και πρωτότυπο. Τι έχει, δυστυχώς, καταλήξει να είναι η ΕΡΤ σήμερα; Ό,τι ήταν και σε άλλες πολύ κακές εποχές-γιατί, φυσικά, η σημερινή κατάσταση δεν είναι παρθενογένεση.
Το χειρότερο, όμως, τώρα είναι ότι η ΕΡΤ αναγεννήθηκε εκ της τέφρας το 2015, προκειμένου να αποτελέσει αυτό το νέο ξεκίνημα τομή με το παρελθόν που την οδήγησε το 2013 στην προκρούστειο κλίνη και στο «μαύρο» στο σήμα της.
Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν: η άποψη είναι άποψη, αλλά δεν μπορεί να βγαίνει στη δημόσια ραδιοτηλεόραση κάποιος και να λέει ότι ο πολιτικός λόγος του αρχηγού της αντιπολίτευσης «παραπέμπει σε θεωρητικό του φασισμού». Διότι, συγγνώμη, αν το μέτρο σύγκρισης για τον πολιτικό λόγο της ΕΡΤ είναι ο λόγος της εφημερίδας «Μακελειό» ή της «Ελεύθερης Ώρας», ώστε να δικαιολογείται κάθε χυδαιολογία με την επίφαση της έκφρασης άποψης, καλό είναι το ξέρουμε και να κανονίσουμε την πορεία μας ανάλογα.
Η λογική του εμπάργκο για τα πολιτικά κόμματα δεν είναι η ενδεδειγμένη. Τα κόμματα πρέπει να εκφράζουν τον πολιτικό τους λόγο από όλους τους διαθέσιμους διαύλους. Αλλά, από εκεί, μέχρι τη νομιμοποίηση της χυδαιότητας, ο δρόμος είναι πολύ μακρύς. Όσοι, δε, καθ’ ύλην αρμόδιοι, κυρίως στα ηγετικά κλιμάκια της ΕΡΤ, καμώθηκαν τους «Πόντιους Πιλάτους», κρυβόμενοι πίσω από την «άποψη» του δημοσιογράφου που είπε αυτό που είπε, διόγκωσαν το πρόβλημα, παρά το έκρυψαν. Και φέρουν, συνολικά, ευθύνη για το ότι η ΕΡΤ, από το 2015 και μετά, χάνει κάθε μέρα το στοίχημα που τέθηκε με την επανέναρξη της λειτουργίας της.
Και αυτό δεν το λέω εγώ, το λέει ο Νίκος Φίλης.
