Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Σε μια κρίσιμη καμπή για την πορεία της Δύσης, στην οποία τίθεται εν αμφιβόλω το κύρος της ηγεμονίας της, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, διασταυρώνουν τα ξίφη τους, για ήσσονος σημασίας θέματα, αντί η προσοχή τους, να είναι στραμμένη αλλού ! Την ίδια ώρα, μια μάδα ηγετών από την Μόσχα και το Πεκίνο, ως την Τεχεράνη, μάλλον θα γελούν με αυτά τα καμώματα και θα είναι περιχαρείς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαβαίνουν σιγά – σιγά και αυτές ένα μεγάλο σταυροδρόμι με τον απρόβλεπτο πρόεδρο Τραμπ, να ανοίγει κάθε τρεις και λίγο τους ασκούς του Αιόλου και να ενσπείρει πανικό ! Τούτες τις ώρες εξελίσσεται μια μεγάλη πολιτική διελκυστίνδα στην υπερδύναμη, μεταξύ του προέδρου Τραμπ που προσπαθεί να εγκαθιδρύσει ένα αυστηρά προσωποπαγές δικό του σύστημα εξουσίας και ορισμένων θεσμικών παραδοσιακών δομών του κράτους, αντίβαρο στις εκάστοτε προεδρικές «αυθαιρεσίες». Προβάλλει έτσι το ερώτημα, θα κατορθώσει ο πρόεδρος Τραμπ, να εκπαραθυρώσει τον επιτελάρχη του Λευκού Οίκου Τζον Κέλι και τον υπουργό άμυνας Τζέιμς Μάτις, που στην αντίληψη πολλών Ευρωπαίων, προασπίζουν σθεναρά, τις κλασικές πολιτικές γραμμές άμυνας και διπλωματίας των ΗΠΑ; Η θα τα πάρει όλα ο πρόεδρος και θα γίνει «one man show»; Αλλά ενώ διαδραματίζονται όλα αυτά, στην γηραιά ήπειρο εμπεδώνεται πλέον η αντίληψη, ότι πρέπει να αποδεσμευτεί από την σχέση στρατηγικής εξάρτησης από τις ΗΠΑ και να αποκτήσει αυτοδυναμία στην άμυνά της. Και για τούτο δημόσια τόσο η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, αλλά και ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, υποστηρίζουν την αναγκαιότητα συγκρότησης του ευρωστρατού. Μια θέση που δείχνει μακροπρόθεσμες στοχεύσεις και ανεξαρτήτως των «σλάλομ», που κάνει ο απρόβλεπτος πρόεδρος Τραμπ.
Με την νίκη της Ευρώπης στο μεγάλο πόλεμο, η Ευρώπη συμβιβάστηκε με την ιδέα, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα της παρείχαν πλήρη κάλυψη σε θέματα άμυνας και ασφάλειας. Τώρα βεβαίως που επέστη το πλήρωμα του χρόνου, συνειδητοποιεί, ότι και ανεξαρτήτως της ιδιότυπης πολιτικής του προέδρου Τραμπ, ότι σε μείζονα θέματα στρατιωτικής ισχύος, υποβαθμίζεται δραματικά σε περιθωριακή δύναμη, με αποτέλεσμα παρεπόμενα, να υποβαθμίζεται και να τίθεται σε εξάρτηση και η οικονομία της ! Έτσι σήμερα έρχονται συμφωνίες, να ανακόψουν δειλά – δειλά αυτό τον κίνδυνο. Επι παραδείγματι η συμφωνία να παράγονται από κοινού οπλικά συστήματα και όχι κάθε ευρωπαϊκό κράτος να παράγει αυτοδύναμα τα δικά του. Οι οικονομίες κλίμακας που θα συντελεστούν είναι τεράστιες και έτσι μπορεί δυνητικά – κάτι που έμπρακτα διεφάνη με το παράδειγμα της Airbus – η Ευρώπη, να εξελιχθεί σε παγκόσμιας ισχύος γεωστρατηγικό παίκτη. Αλλά τα πολιτικά συμβαίνοντα στην γηραιά ήπειρο, με την επικίνδυνη ανάδυση στον ορίζοντα ακροδεξιών δυνάμεων, αντίκεινται στις στοχεύσεις των Μέρκελ, Μακρόν. Πνέουν πλέον σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης σφοδροί εθνικιστικοί άνεμοι, που αναδιατάσσουν την πολιτική ατζέντα και που με κάθε ευκαιρία ο πρόεδρος Τραμπ αναφέρεται σε αυτούς. Το πολιτικά προτάγματα που μπαίνουν είναι μεγάλα και σαφώς επηρεάζουν σοβαρά και την Ελλάδα. Διαφαίνεται έτσι, ότι οι κλασικές γεωστρατηγικές και πολιτικές θέσεις, αναθεωρούνται σε ήθος και αληθινό πολιτικό περιεχόμενο, δημιουργώντας νέα πολλαπλά δεδομένα. Για παράδειγμα το κλασικό «ανήκωμεν εις την Δύσην» μπορεί αύριο αυτόχρημα, να συνοδεύεται από το αμείλικτο ερώτημα «Σε ποια όμως Δύση»; Η Ευρώπη είναι στο όριο των καιρών και πρώτιστο μέλημά της πρέπει να είναι – χθες κιόλας έπρεπε να είχε γίνει – η αυστηρή πάταξη του φασιστικού αυγού του φιδιού.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
