Υπογράφουν οι *
Ως γνωστόν, το κίνημα #MeToo δεν ξεκίνησε από την Ελλάδα, παρόλο που αρκετοί στη χώρα μας μόλις τώρα συνειδητοποιούν τους σκοπούς και τη σημασία του. Κάλιο αργά παρά ποτέ. Στην πραγματικότητα οι κάθε είδους παρενοχλήσεις -σωματικές και λεκτικές-, και ιδιαιτέρως οι σεξουαλικής φύσεως, σωρεύονταν επί δεκαετίες στην παγκόσμια βιομηχανία του θεάματος, αθλητισμού και πολιτικης, μέχρι το ξέσπασμα της υπόθεσης Ουάινσταϊν το 2017 και της συνακόλουθης χιονοστιβάδας αποκαλύψεων για εκατοντάδες, λιγότερο ή περισσότερο γνωστά, πρόσωπα της σοουμπίζ και όχι μόνο. Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε τις καταγγελίες- ουδέποτε ειπωμένες ενώπιον της Δικαιοσύνης- εναντίον του «ξακουστού και αριστοτέχνη» Χίτσκοκ, ο οποίους παρενοχλούσε κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια τις νεαρές πρωταγωνίστριές του, ή για να «βγει» ο ρόλος ασκούσε επάνω τους τεραστίων διαστάσεων ψυχολογικής βίας ( κατόπιν της ταινίας the birds η κεντρική ηθοποιός Χέντρεν πέρασε ένα έτος σε ψυχιατρική κλινική λόγω σοβαρότατων προβλημάτων υγείας προκληθέντων από τη βαρβαρότητα του Χίτσκοκ). Βλέποντας, όμως τις ταινίες του τεράστιου αυτού σκηνοθέτη λησμονούμε ζητήματα βαρύτατης σημασίας: την πραγματική βία, σεξουαλική και μη. Σωπάσαμε όλοι, γενεές επί γενεών. Και χείριστα πράξαμε.
Προφανώς κάθε υπόθεση σεξουαλικής, σωματικής, ψυχολογικης κλπ κακοποίησης έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία. Δύο όμως από αυτές ήταν που πραγματικά «γύρισαν τον τροχό» ώστε να γίνει το πρώτο βήμα για μια πιο υγιή κοινωνία: οι υποθέσεις του Χάρβεϊ Ουάινσταϊν και του Ντομινίκ Στρος-Καν. Στην πρώτη περίπτωση είχαμε έναν πανίσχυρο χολιγουντιανό παράγοντα, ο οποίος επί χρόνια έκανε κατάχρηση της εξουσίας του διαιωνίζοντας μια φρικτή «παράδοση» της βιομηχανίας. Στη δεύτερη, μια κορυφαία πολιτική φιγούρα, που θα γινόταν κατά πάσα πιθανότητα ο επόμενος Γάλλος πρόεδρος, κατέρρευσε σε μία ημέρα. Οι συνέπειες της πτώσης του, πέρα από ηθικές, εκτείνονται προφανώς και στο γεωπολιτικό πεδίο, αφορούν δε άμεσα και τη δική μας χώρα. Ο δικός μας ασκός του Αιόλου άνοιξε και οι ισχυροί άνεμοι που ξέσπασαν είναι δύσκολο να κοπάσουν… ευτυχώς! Άνθρωποι βαρύτατα κακοποιημένοι, και ταλέντα που ίσως δεν πάτησαν ποτέ στο σανίδι ή ουδέποτε βγήκαν στο γυαλί, βρήκαν την τεράστια δύναμη να μιλήσουν… ναι, τώρα. Γιατί τώρα; Γιατί τώρα μπόρεσαν, τώρα ήθελαν, τώρα βρήκαν το θάρρος. Γιατί, έτσι! Κολλήσανε όλοι σε ένα «γιατί» του οποίου η απάντηση μάς είναι πλήρως αδιάφορη και τόσο μικρή μπροστά στη βαναυσότητα των υποθέσεων. Ψυχές πληγωμένες σήκωσαν την ψυχή τους, την άνοιξαν και ελπίζουμε να ανακουφίστηκαν. Ονόματα και καριέρες τεραστίου βεληνεκούς λύγισαν μπροστά στα θύματά τους και κρύφτηκαν στα καβούκια τους. Αν βαίνουμε προς μία αλλαγή; Ευχής έργον. Είναι στο χέρι μας και στις οικογένειες που ΕΜΕΙΣ θα δημιουργήσουμε να βγάλουμε στον κόσμο ανθρώπους που θα σέβονται έτι περισσότερο ένα σώμα, μία ψυχή, ένα ταλέντο… γενικά που θα σέβονται. Εδώ δε βρισκόμαστε στα αχανές στομάχι μιάς αμερικάνικης κουλτούρας, με τόσο μεγάλο στόμα που όλους μας καταπίνει- κι ας γίνει ένα μπαμ όσο ηχηρό και να είναι. Εδώ ο κρότος ήταν τόσο δυνατός και αυτόν τον ήχο οφείλουμε να τον διατηρήσουμε και να τον κληροδοτήσουμε στην επόμενη γενιά. Εμείς σε πιστεύουμε!
Hey folks, here is the deal. Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι σε αυτό το σύντομο πόνημα δεν παίρνουμε θέση υπέρ ή κατά, ενός υποψήφιου ή νυν προέδρου ή ότι λέμε πιο από τα δυο αμερικανικά κόμματα είναι ‘’το καλό και το Άγιο’’. Άλλωστε, ο σώφρων μέσος Έλληνας ανεξαρτήτως ιδεολογίας δεν νομίζουμε ότι σε αυτά τα θέματα πρέπει να κοιτάει την ιδεολογία, οφείλει όμως να εύχεται μόνο ένα πράγμα: να είναι Αμερικανός Πρόεδρος εκείνος που θα φροντίσει υπέρ ζητημάτων γύρω από τον οικουμενικό Χριστιανισμό και θα δράσει εν καιρώ υπέρ του Ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή, στην Ανατολ. Μεσόγειο. Όταν και αν αυτό χρειαστεί, ακόμη και σε επίπεδο ”απαλής ή σκληρής” σύρραξης με τον όποιο εχθρικό γείτονα. Οι στενές (στενότατες) σχέσεις Ελλάδος και Η.Π.Α. μόνο καλό κάνουν και στην Πατρίδα μας και στις Η.Π.Α. Σε επίπεδο διπλωματικό, στρατηγικό και ενεργειακό. Θαρρούμε λοιπόν, ότι σοβαρό ζήτημα διαφορετικής ιδεολογίας δεν υπάρχει μεταξύ των Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων. Οι κομματικές κόκκινες γραμμές μόνο… κόκκινες δεν είναι μεταξύ των Dems και των Rebs. Κατά 80-85% τα ίδια λένε και τα ίδια κάνουν- γεγονός που συμβαίνει βέβαια σε κάθε ευνομούμενο κράτος που σέβεται το δικομματισμό του: λένε όλοι τα ίδια κατά βάθος αλλά το κάλυμμα διαφέρει. Δεν μιλάμε άρα Κομματικά ή Ιδεολογικά, αλλά Πολιτικά με την πολύ ευρεία έννοια της λέξης! Στο κεντρικό μας θέμα. Δεν είναι (μόνο) μια νίκη, ή αν θέλετε δικαίωση των Δημοκρατικών γενικά, των αντιTrump ειδικά, των αντιTrump Ρεπουμπλικάνων και ευρύτερα δεξιών ή του νέου προεδρικού διδύμου Biden-Harris… ούτε μια νίκη των ”σοσιαλιστών” του σαλονιού (!) τύπου Sanders, μα είναι μια μεγάλη νίκη και ηθική δικαίωση μια κυρίας που βρίσκεται στην πολιτική της δύση και μιας κυρίας που βρίσκεται στην πολιτική της ανάδυση.
Η Δύση… Η κυρία Hillary R. Clinton ”ξεφτιλίστηκε” πολύ και σκληρά από εχθρούς και φίλους το 2016 και για αρκετό διάστημα μετά… και σήμερα βλέπει το χορταστικό και πλούσιο πιάτο της εκδίκησης μπροστά της. Είναι παγωμένο, άργησε πολύ. Μα είναι εκεί και θα το χαρεί όσο τίποτε άλλοτε. Και τις αξίζει να το χαρεί, καθότι εκείνη είχε φάει πρώτη τα μούτρα της, περήφανα και παντελονάτα όμως, απέναντι στο ακραίο πολιτικό φαινόμενο D. Trump. Την βλέπουμε να γράφει ξανά κάποιο βιβλίο ή να χρηματοδοτεί κάποιο ντοκιμαντέρ με θέμα την ήττα Trump. Ως άλλη Olenna Tyrrel (GoT) μπορεί να πει με πάθος και ικανοποίηση ”It was me!”. Για πάντα θα είμαστε ”I’m With Her”! Δεν αλλάζει αυτό. Και η Ανάδυση… Η νεαρά επιχειρηματίας και πλέον άτομο με γεμάτη πολιτική εμπειρία, κυρία Ivanka D. Trump από σήμερα, αν όχι εδώ και αρκετούς μήνες, ετοιμάζει την σταθερή πολιτικά και παγερή στρατηγικά πορεία της προς το 2023-2024. Σύμμαχος και μέντορας της ο πανέξυπνος και παμπόνηρος σύζυγος της. Αρχικά θα ξαναματακατακτήσει το Trumpέικο το αδύναμο και μουδιασμένο G.O.P (Reps.)… ίσως και πολύ εύκολα! Ηδη τα γερασμένα γυναικεία και ανδρικά κομματικά στελέχη τρέμουν τον τυφώνα Ivan(k)a… τα ακούμε να κροταλίζουν από φόβο! Το κακό (για αυτούς) είναι αναπόφευκτο. Νιώθουμε ότι θα είναι η 1η γυναίκα υποψήφια με το ”Μεγάλο Παλαιο Κόμμα” των ΗΠΑ. Και αν όλα τις βγουν σωστά (που θα βγούνε) η 1η γυναίκα Προέδρος των ΗΠΑ. Κεντροδεξιά, βαπτισμένη Εβραία, πολύ μαχητική, γνήσια τσαμπουκαλού και τόσο ΜΑ ΤΟΣΟ γοητευτική. Ποιος να τις αντισταθεί; Ο 80-81 ετών το 2024, κος Joe Biden ή η ικανή βέβαια, μα λίγη ίσως… και φυσικά θα κριθεί ανάλογα αν τα πάει καλα, κυρία V.P. Kamala Harris ; Η Alexandria Ocazio-Cortez (υπέροχη!) είναι πολύ πολύ νέα ακόμη και δεν βλέπουμε τίποτα άλλο αυτή την στιγμή ως δυνατό εμπόδιο στο μεγάλο πολιτικό εμβαδό της Ιvanka D. Trump… Εχει ολο τον καιρό μπροστα της να κλείσει της πληγές της και να διαρθρώσει την ελαφρως στραπατσαρισμενη εικόνα της μετά τα ατυχή και τραγικά περιστατικά που συνέβησαν στις αρχές του Γενάρη. Μπορεί να επανέλθει η συγκεκριμένη, mark our words!
Το ελληνικό κοινοβούλιο αριθμεί μόλις 1 γυναίκα πρόεδρο κόμματος, τη κα. Φ.Γεννηματά και περίπου 60 γυναίκες βουλευτές. Λίγες και οι Ελληνίδες στο Ευρωκοινοβούλιο. Ωστόσο το 2020 η Βουλή των Ελλήνων εξέλεξε με ευρεία πλειοψηφία την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την κα. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ένα από τα ελάχιστα αισιόδοξα της χρονιάς, θα μπορούσε να πει κανείς. Και λίγο πριν εκπνεύσει το έτος, η κα. Ά. Διαμαντοπούλου προτείνεται ως υποψήφια Γ.Γ. ΟΟΣΑ. Δεν είναι λίγες οι δυναμικές παρουσίες στην Ελληνική Πολιτική Σκακιέρα, Ντ. Μπακογιάννη, Ε. Καϊλή, Δ. Μιχαηλίδου, Κατ. Μονογυιού, Ν. Γιαννακοπούλου… μα χρειάζονται κι άλλες. Αν και στη χώρα μας η μειωμένη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική είναι ένα θέμα που δεν ξύπνησε μάλλον ποτέ αντανακλαστικά, δεν προβλημάτισε ίσως, αντιθέτως, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ, το στίγμα και η τάση της ουσιαστικής δράσης των γυναικών στην πολιτική είναι σαφής, ισχυρή και με πολύ σταθερή προόδο. Στην Ελλάδα, η ισχυρή γυναικεία επαγγελματική φύση είναι ακόμη ταμπού- σε αρκετά επαγγέλματα. Η πρωθυπουργός της Φινλανδίας, Σάνα Μαρίν, μόλις 34 ετών και επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών αλλά και η νεότερη πρωθυπουργός στον κόσμο. Στην ίδια ηλικιακή ομάδα ανήκει και η πρωθυπουργός της Δανίας, Μέτε Φρεντέρικσεν, η νεότερη πρωθυπουργός στην ιστορία της χώρας της κι εκείνη ως επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών. Στην Ε.Ε. έχουμε Πρόεδρο την Γερμανίδα κεντροδεξιά κα. Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν, ισχυρή και με αυτόφωτη πορεία. Το άλλο ισχυρό μισό, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η Γαλλίδα κεντρώα, Κριστίν Λαγκάρντ. Και φυσικά η 70αρα και σε λίγους μήνες όπως φαίνεται αποσυρθείσα κα. Ανγκ. Μέκρκελ. 16 χρόνια γερμανίδα καγκελάριος δεν είναι λίγα! Πλέον και οι ΗΠΑ απέκτησαν την πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρο, αφρο-ινδικής καταγωγής, δημοκρατική και κεντρώας υφής, κα. Κάμαλα Χάρις, η οποία πράγματι έγραψε ιστορία. Νωρίτερα υπήρξε η γερουσιαστής, νομικός, συγγραφέας παιδικών βιβλίων κλπ, με απόψεις και θέσεις που βρίσκουν αντίθετο τον μέσο συντηρητικό Αμερικάνο. Και στο βάθος… η Ρεπουμπλικάνα, 39άρα, Ιβάνκα Τραμπ, αυτόφωτη από την οικογένεια, πλέον έχουσα και πολιτική εμπειρία, επιχειρηματίας με επιτυχίες, εβραϊκού βαπτίσματος, δυναμικά ανερχόμενη.
Η γυναίκα του σήμερα διψάει να συμμετέχει σε πολιτικές δραστηριότητες και θεωρείται σημαντικό δημοκρατικό έλλειμμα και πολιτική ένδεια η απουσία της από το πολιτικό στερέωμα. Η γυναικεία παρουσία, η μούσα και η αστείρευτη πηγή έμπνευσης των ποιητών του χθες, του σήμερα και του αύριο είναι ικανή να κάμει τη δική της υπέρβαση και να διαδραματίσει ρόλο κυρίαρχο με στόχο την υπεράσπιση της ποιότητας και των αξιών της ζωής. Απόδειξη των ανωτέρω είναι η σημερινή πραγματικότητα όπου στην εποχή της παγκοσμιοποίησης συναντάμε γυναίκες σε όλες τις φάσεις της οικονομικής και πολιτικής ζωής. Παρατηρούμε δηλαδή γυναίκες επιστήμονες (οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι κλπ), ανώτερα στελέχη τραπεζών, πολυεθνικών εταιριών, δημοσίων οργανισμών ακόμη και γυναίκες, βασίλισσες, αρχηγούς κρατών βουλευτές, υπουργούς, πρωθυπουργούς, ευρωβουλευτές και βασικά στελέχη της E.E. και των Η.Π.Α. Και στις Η.Π.Α. θα αναφερθούμε στις παρακάτω γραμμές. Άρωμα γυναίκας στις τρέχουσες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ (03/11/20) με νικητή τον Δημοκρατικό κο. Τζ. Μπάιντεν, που τώρα αργοσβήνουν από την καθημερινή ενημερωτική ατζέντα ως ζήτημα. Νάνσυ Πελόζι, Χίλαρι Κλίντον, Ιβάνκα Τραμπ, Καμάλα Χάρις, Αλεξάντρια Κορτέζ-Οκάζιο, Κέιλι ΜακΈνανι, Μάρσα Μπλάκμπερν και τόσες άλλες κυρίες. Είναι γεγονός λοιπόν ότι η γυναίκα στις ΗΠΑ, βρίσκεται στις επάλξεις της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής χωρίς φραγμό με ίσα δικαιώματα με τον άνδρα και συνεχώς κερδίζει χώρο, χρόνο και παράσημα. Της πρέπει λοιπόν πρωταγωνιστικός ρόλος στην πολιτική σκηνή! Στις Η.Π.Α., στην πατρίδα μας εδώ μα και παντού. Θα γίνει η οικογένεια Τραμπ κάτι σαν τους Μπους;
Είτε έχανε, είτε κέρδιζε ο νυν πρόεδρος αν δοθεί η ευκαιρία (και θα δοθεί συν το χρόνο), τότε η Ιβάνκα Τραμπ θέλει να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα της και να καθίσει και η ίδια στο Οβάλ Γραφείο, για 4 και ποιος ξέρει ίσως και 8 χρόνια. Χωρις να κανει τα συχνά και μεγάλα λαθη του πατερα της που ειναι αποτομος και δρα βαση θυμικού. Η κόρη του Αμερικανού προέδρου και ο σύζυγός της, Τζάρεντ Κούσνερ έχουν κάνει και θα κάνουν προεργασία για αυτό τον σκοπό. Η πρώτη γυναίκα πρόεδρος, ίσως λοιπόν να είναι βαπτισμένη Εβραία και ιδεολογικά Ρεπουμπλικάνα. Τόσο η Πρώτη Κόρη των ΗΠΑ όσο και ο σύζυγός της ήταν υψηλόβαθμοι σύμβουλοι του προέδρου στον Λευκό Οίκο, ενώ έπαιξαν σημαντικό ρόλο και στην προεκλογική καμπάνια του (16 και 20). Και δεν έχουν πατήσει καν τα 40… Από την άλλη, έχουμε τους Δημοκρατικούς που επέλεξαν την 50αρα και πολύ δραστήρια επαγγελματικα, κοινωνικά και πολιτικά, κα. Καμάλα Χάρις για την θέση της υποψηφίας αντιπροέδρου των ΗΠΑ. Η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος λοιπόν και πιθανό κάποια μέρα και η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των ΗΠΑ. Η κοινωνία της Αμερικής κλείνει σιγά-σιγά τις πληγές της. Θα πάρει καιρό αυτό βέβαια. Αλλά παντα θα ειναι πρωτοπορος δυναμη η συγκεκριμενη χωρα. Οι ΗΠΑ για άλλη μια φορά δείχνουν τον δρόμο στον δυτικό κόσμο. Είτε το 2024, είτε το 2028 -είναι εξαιρετικά πιθανό- ο ισχυρότερος ηγέτης του πλανήτη να είναι γυναίκα! Κρατήστε άρα τα ονόματα: Ιβάνκα Τραμπ και Καμάλα Χάρις. Να πούμε και στα δικά μας; Ε ναι το λέμε… Το διεθνές και ελληνικο πλεον κινημα του #metoo περνα μεσα απο την δυναμική παρουσία των γυναικών στην τοπική και εθνική πολιτική σκηνή!
***Γράφουν οι:
Γεωργίου Κ. Άρτεμις, Ασκούμενη Δικηγόρος, Υποψήφια Διδάκτωρ Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ., LL.M., Γλωσσολόγος Ε.Κ.Π.Α.
Βόσσου (Μάγδα) Μαγδαληνή, Τελειόφοιτη Φοιτήτρια Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Παν. Αθηνών / Ιδιωτική Υπάλληλος
και
Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Π.Μ.Σ. Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας Παν. Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος / Δημοσιογράφος
