Ανεβάζω με αυτό το post ένα βίντεο της δεκαετίας του 50 που κατά τη γνώμη μου έπρεπε να είναι το προεκλογικό σποτ ενός πραγματικά έξυπνου κόμματος στη σημερινή Ελλάδα, το οποίο θα είχε ως μήνυμα:«Μην μας αναγκάσετε,φίλοι Γερμανοί, να σας τιμωρήσουμε και πάλι τόσο σκληρά!». Δυστυχώς, δεν υπάρχουν έξυπνα κόμματα στην Ελλάδα.
Διότι στο βίντεο αυτό φαίνονται χιλιάδες Γερμανοί φουκαράδες να χειροκροτούν και να υψώνουν ελληνικές σημαίες, μέσα στα γερμανικά ναυπηγεία. Αυτό επετεύχθη χάρη σε ένα λαμπρό ελληνικό μυαλό, που πήγε και τους έδωσε δουλειά πολλών εκατομμυρίων δολαρίων τότε, για να κατασκευάσουν τα υπερτάνκερ που λάνσαρε πρώτος στην παγκόσμια αγορά ναυτιλίας. Το μυαλό ήταν του Αριστοτέλη Ωνάση.
Αν θυμούνταν η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε αυτό το βίντεο με τους συμπατριώτες τους να ζητωκραυγάζουν τον Ωνάση, τότε η σημερινή 9η Μαΐου, Ημέρα της Ευρώπης, θα ήταν πραγματική γιορτή και θα ακουγόταν η Ωδή της Χαράς του Μπετόβεν. Όμως οι Γερμανοί επειδή θέλησαν απλά να ξεχάσουν το παρελθόν τους, το επαναλαμβάνουν.
Μετέτρεψαν την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση σε ευρωπαϊκή δημοσιονομική κρίση και τη χρησιμοποιούν ως στρατηγικό όπλο κατάκτησης. Έκαναν έτσι να μοιάζει το ευρώ με τη Βέρμαχτ, σε νέα έκδοση. Διότι ο μιλιταρισμός δεν είναι ανάγκη να εκφράζεται, ειδικά στη σύγχρονη εποχή, με ωμούς στρατιωτικούς τρόπους. Αρκεί να στρατιωτικοποιείς τη νοοτροπία.
Βγαίνει δυο μέρες μετά τις ελληνικές εκλογές η κ. Μέρκελ και λέει πως αυτή την ώρα ζητούμενο είναι να αξιολογήσουν οι Έλληνες οι ίδιοι το δικό τους αποτέλεσμα πριν το αξιολογήσουν οι άλλοι, τονίζοντας πως πρέπει να τηρηθεί το μνημόνιο και δηλώνοντας πως η Ελλάδα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Αυτή δεν είναι δήλωση πολιτικού, είναι δήλωση ταξίαρχου.
Όπως είναι φυσικό όταν μιλάει η κ. Μέρκελ δεν την ακούνε μόνον οι Έλληνες. Την ακούνε και οι άλλοι Παίκτες του Μεγάλου Παιχνιδιού. Την ακούνε και οι Αμερικάνοι, την ακούνε και οι Βρετανοί, την ακούνε και οι Γάλλοι και οι Ρώσοι. Αν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι Παίκτες αυτοί άργησαν να αντιδράσουν όταν ο Χίτλερ έκανε την πρώτη του εισβολή στην Πολωνία διότι πίστευαν πως θα σταματούσε εκεί, δεν νομίζω πως είναι διατεθειμένοι σήμερα να κάνουν τα «στραβά μάτια» σε μια «εισβολή» στην Ελλάδα. Ήδη η Γαλλία έχει ταρακουνηθεί. Η Αγγλία το σκέφτεται. Και οι ΗΠΑ, αργά ή γρήγορα, είναι υποχρεωμένες να επαναφέρουν στην τάξη τους «άτακτους », ως ηγέτιδα δύναμη του Δυτικού Κόσμου.
Η Ελλάδα και στους δυο προηγούμενους Παγκόσμιους Πολέμους διάλεξε το σωστό στρατόπεδο. Συμμάχησε με τις Χώρες της Θάλασσας, όπως το επιβάλλει η ίδια της η γεωγραφία. Αν δεν κατάφερε να πάρει όσα μπορούσε ανήκοντας στις νικήτριες δυνάμεις, αυτό οφειλόταν αποκλειστικά στον διχασμό που ακολουθούσε μεταξύ των Ελλήνων. Γι αυτό και το πολιτικό σύστημα (από τον οποίο δεν εξαιρώ την Αριστερά διότι όλα αυτά τα χρόνια συγκυβέρνησε σε δήμους, σε συνδικάτα, σε δημόσιους φορείς, κλπ) πρέπει να βρει τον τρόπο συνεννόησης. Οι «τζάμπα μαγκιές» είναι εθνικά επιζήμιες αλλά και η αναμονή της «αμερικανικής βοήθειας» έχει νόημα μόνο στο βαθμό που κι εμείς εν τω μεταξύ έχουμε «κάνει κάτι» για τον εαυτό μας. Διότι δεν είναι καθόλου αυτονόητο πως και αυτή τη φορά οι Αμερικανοί θα βρουν τα λεφτά ενός «Σχεδίου Μάρσαλ» και θα προστρέξουν σε βοήθεια της Ευρώπης, όπως συνέβη μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο.
