Η ιστορία αποτυχίας της ΕΡΤ

Η αποχώρηση του Διονύση Τσακνή από την προεδρία της ΕΡΤ κανέναν δεν εξέπληξε. Πριν από μερικούς μήνες, άλλωστε, είχε εκ νέου βρεθεί στον προθάλαμο της εξόδου, με το Μαξίμου να καταφέρνει εν τέλει να βρει συμβιβαστική λύση.

Η αλήθεια είναι ότι ο μόνος άνθρωπος που ήξερε από τηλεόραση στη διοίκηση της ΕΡΤ ήταν ο πολύπειρος Λάμπης Ταγματάρχης. Μπορεί σε πολλούς να μην άρεσε, σε κάποιους να βρωμούσε, να μην τον θεωρούσαν ίσως και πολύ συριζαίο, αλλά ήταν ο μόνος που είχε δουλέψει στο μέσο επί πολλά χρόνια και ήξερε πώς στήνεται ένα μαγαζί από την αρχή. Ο Τσακνής ήταν φιλότιμος, ευγενής, αλλά δεν είχε ιδέα ούτε από το σπορ, ούτε από τις ειδικές καταστάσεις που επικρατούν στους διαδρόμους της ΕΡΤ. Το τελευταίο διάστημα, η έλευση του κ. Βασίλη Κωστόπουλου στη θέση του Ταγματάρχη προκάλεσε μια έντονη διελκυστίνδα με τον κ. Τσακνή αναφορικά με τις αρμοδιότητες του καθενός. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, βέβαια, αλλά στην ΕΡΤ το πρόβλημα ήταν οξύτερο.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η επιβεβαίωση της ισχύος του συνδικαλιστή της ΠΟΣΠΕΡΤ Παναγιώτη Καλφαγιάννη από κυβερνητικούς παράγοντες, σε πρόσφατη εκδήλωση για την παρουσίαση του νέου Δ.Σ. της ΕΡΤ. «Τόσο η κυβέρνηση διά των Υπουργών της με επικεφαλής τον κ. Παπά, όσο και ο Σύριζα διά του γραμματέα του κυρίου Ρήγα, εγκατέστησαν και επισημοποίησαν στην χθεσινή φιέστα στην ΕΡΤ, τη νέα Διοίκηση, με επικεφαλής τον Π. Καλφαγιάννη. Δικαίωμά τους, αλλά, σε ό,τι με αφορά,.. κατά πως θα έλεγε και ο Μέγας Αλεξανδρινός, «τη εξαιρέσει εμού». Μάταια θα περίμενε κανείς, μια στήριξη στο πρόσωπό μου, εκ μέρους των παριστάμενων αξιωματούχων, όταν ο εκπρόσωπος του πιο άρρωστου τμήματος του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, άφησε αιχμές για το ήθος και την τιμιότητά μου», έγραψε στην επιστολή παραίτησής του ο κ. Τσακνής, παραδίδοντας πνεύμα μπροστά στο διαχρονικό καρκίνωμα της ΕΡΤ, τον ανεξέλεγκτο συνδικαλισμό που λειτουργεί στο εσωτερικό της εν είδει προστάτη.

Το άνοιγμα της ΕΡΤ ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφαση του κλεισίματος προκάλεσε μεγάλο πολιτικό κόστος στον Αντώνη Σαμαρά και, ίσως, με την απόσταση της εποχής, να μην ήταν και ενδεδειγμένη. Αλλά, τα περιστατικά που λαμβάνουν χώρα μετά το νέο άνοιγμα του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα, πολλές φορές δικαιώνουν τους πιο σκληρούς επικριτές της ΕΡΤ. Το παραγόμενο πρόγραμμα είναι φτωχό, το ενημερωτικό στίγμα ασθενές και αδύναμο και αυτό αντανακλάται και στα πολύ κακά, μονοψήφια νούμερα των καναλιών της δημόσιας τηλεόρασης. Δεν είναι ότι δεν υπάρχει η υποδομή: τα κανάλια της ΕΡΤ έχουν υπερπλήρες προσωπικό και μεγάλο μπάτζετ, το μεγαλύτερο ίσως από κάθε άλλο ανταγωνιστικό ιδιωτικό κανάλι. Όντως, η ΕΡΤ καλύπτει θέματα ειδικού ενδιαφέροντος που κανένα ιδιωτικό κανάλι δεν θα κάλυπτε. Και; Δεν είναι αυτό δικαιολογία για το πλημμελές management και την κακή εικόνα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.

Ο κ. Τσακνής αποχωρεί ως αποτυχημένος. Δυστυχώς για τον ίδιο, δεν κατάφερε να αφήσει το στίγμα του. Το πραγματικό ερώτημα, όμως, είναι, αν η νέα διοίκηση της ΕΡΤ και φυσικά η κυβέρνηση έχουν το σχέδιο και τη βούληση, προκειμένου να κάνουν την ΕΡΤ μια σύγχρονη ραδιοτηλεοραση που θα παίζει ως επάξιος ανταγωνιστής των ιδιωτικών σταθμών. Μέχρι να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, οι Καλφαγιάννηδες θα αλωνίζουν και η ΕΡΤ θα παραμένει στη δεύτερη ταχύτητα.