Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών έχει μετατοπιστεί στα ελληνοτουρκικά, τη σύλληψη των δύο στρατιωτικών μας και τη διαρκή αναβάθμιση της τουρκικής προκλητικότητας που πλέον δημιουργεί διπλωματικά και πολιτικά θέματα αντί για τα περιστατικά ρουτίνας κατά το προηγούμενο διάστημα. Παράλληλα, όμως, στη Βουλή, συνεχίζεται η εξέλιξη της υπόθεσης Novartis στο επίπεδο της Προκαταρκτικής επιτροπής.
Επειδή πλέον οι συνεδριάσεις διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών (και ορθά, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, για να υπάρχει σεβασμός στις προβλέψεις του Ποινικού Κώδικα), η κοινή γνώμη δεν πληροφορείται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τις… προσπάθειες για αποκάλυψη του σκανδάλου που κάνει με μεθοδικότητα η κυβέρνηση. Βέβαια, ίσως δεν τις πληροφορείται γιατί δεν γίνονται κιόλας.
Προχθές Τρίτη, για παράδειγμα, ο εισηγητής της πλειοψηφίας στην Επιτροπή, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος, πήγε και είπε στην πρώτη επί της ουσίας συνεδρίαση της Επιτροπής πως θα πρέπει να διερευνηθεί το αν έχουν παραγραφεί ή όχι τα αδικήματα της δωροδοκίας και της δωροληψίας .
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ζήτησε να συσταθεί μια Προκαταρκτική Επιτροπή για να απαντήσει σε ένα νομικό ερώτημα, ως να είναι σύλλογος νομικού προβληματισμού. Κι όμως, εκ του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής, η Προκαταρκτική έχει πλήρεις αρμοδιότητες διερεύνησης της υπόθεσης.
Γεννάται συνεπώς ένα ερώτημα: που κολλάει η κυβερνητική πλειοψηφία;
Από τη στιγμή, μάλιστα, που στήθηκαν δέκα κάλπες για δέκα πολιτικά πρόσωπα, άρα τα φερόμενα ως αδικήματα προσωποποιήθηκαν και δεν στήθηκε μια κάλπη για τη σύσταση ή μη της Επιτροπής, που οι συνεδριάσεις γίνονται κεκλεισμένων των θυρών και όχι με δημοσιότητα και που σύσσωμη η αντιπολίτευση, αλλά και οι εμπλεκόμενοι ζητούν να διερευνηθεί πλήρως η υπόθεση.
Πρώτη δεν θα έπρεπε να είναι η κυβέρνηση που θέλει να αποκαλυφθεί το εύρος και το μέγεθος του σκανδάλου της Novartis; Δεν έγινε προ δύο εβδομάδων, ολόκληρη διαδικασία μαμούθ προκειμένου να οδηγηθούν δέκα πολιτικά πρόσωπα σε Προκαταρκτική Επιτροπή; Τότε ποιος και τι εμποδίζουν η Προκαταρκτική Επιτροπή να κάνει τη δουλειά της, όπως ρητά ορίζεται εκ του νόμου και επιχειρείται να αναλωθεί σε διαπιστώσεις, προκειμένου να σταλεί ο φάκελος πίσω στη δικαιοσύνη;
Και, μιας και λέμε για τη δικαιοσύνη, επειδή δεν απασχολεί πλέον και τόσο την επικαιρότητα, σε τι βαθμό έχει κάνει πρόοδο η έρευνα των εισαγγελικών αρχών και ειδικά της εισαγγελίας Διαφθοράς, η οποία κατάρτισε μια άκρως ενδιαφέρουσα δικογραφία με προστατευόμενους μάρτυρες, οι οποίοι, βεβαίως, δεν ήταν και τυπικά «προστατευόμενοι», παρά μόνο τέσσερις μέρες μετά τη διαβίβαση της δικογραφίας στη Βουλή με τη διαδικασία του αμελλητί;
Δεν θέλω να σκεφτώ πως υπάρχουν κάποιοι που απλά θέλουν να σέρνεται η υπόθεση. Να δυσφημίζονται πολιτικοί, στους οποίους καμία κατηγορια δεν έχει αποδοθεί και καμία ποινική δίωξη δεν έχει ασκηθεί. Να δημοσιεύονται κάθε μέρα σε μερίδα του Τύπου και ειδικά σε «φιλικές» ιστοσελίδες και εφημερίδες, ειδικά σε εκδόσεις του Σαββατοκύριακου, ενδιαφέροντα ρεπορτάζ, ένα κράμα στοιχείων και σεναριολογίας, τα οποία όμως συντηρούν ένα κλίμα σκανδαλολογίας στην πολιτική ζωή του τόπου;
Νομίζω πως πρώτη η κυβέρνηση συμφωνεί ότι οι αθώοι πρέπει να αποδείξουν την αθωότητά τους και οι ένοχοι, αν υπάρχουν, να πάρουν τη νόμιμη οδό προς την καταδίκη τους. Αλλά, για να συμβεί αυτό, πρέπει να πέσει φως και όχι σκοτάδι, όσο βολικό και αν είναι αυτό.
