Με πάθος για το χορό, όπως εκείνο που μόνο στην Αργεντινή μπορεί να βρει κανείς, η θρυλική χορεύτρια του τάνγκο Natalia Hills με τον παρτενέρ της και σπουδαίο χορευτή Alejandro Aquino ετοιμάζουν μια αξέχαστη μουσικοχορευτική παράσταση στο Ηρώδειο στις 6 Σεπτεμβρίου πλαισιωμένοι από σημαντικούς Έλληνες και Αργεντίνους χορευτές, μεταξύ των οποίων και o πρωταθλητής Ευρώπης στο σκηνικό τάγνκο Gabriel Marino.
Ο επίσημος φορέας Acropolis Tango Festivals υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Αργεντινής παρουσιάζει την παράσταση «Romper el Piso» (Σπάσε το πάτωμα) από την κομπανία Τangueros del Sur. Τους χορευτές συνοδεύει η εννιαμελής ορχήστρα «Evocation plus» υπό την διεύθυνση και ενορχήστρωση του Αργεντίνου μαέστρο Patricio Villarejo.
Από τα μουσικά ερεθίσματα των μεταναστών, τα κρουστά και τις αφρο-αργεντινές ρίζες, η μουσική εξελίσεται, αλλάζει στυλ, διαπλέκεται και δίνει έμπνευση και φόρο τιμής σε μεγάλους καλλιτέχνες και συνθέτες της Χρυσής Εποχής του τάνγκο. Ενα μουσικό αφιερωμα σε όλα τα μεγάλα ονόματα, από τον Carlo Gardel και Lepera, Juan D ‘Arienzo, Anibal Troilo, José María Contursi, μέχρι τoν επαναστατικό και ριζοσπατικό Αstor Piazzolla.
Το Rizopoulos Post βρέθηκε στις πρόβες των μεγάλων καλλιτεχνών και συνομίλησε μαζί τους για την πορεία τους, τα όνειρά τους και φυσικά την μαγική διαδρομή τους στον κόσμο του πιο φλογερού χορού στον κόσμο.
Συνέντευξη στη Δέσποινα Γριβέα
Natalia Hills – Aπό το Forever Tango στα «πόδια» της πριγκίπισσας Νταϊάνα και η σχέση της με την Ελλάδα
Είναι τεράστια τιμή να συνομιλεί κανείς με μια «ιέρεια» του χορού, με παγκόσμια φήμη και μια καλλιτεχνική πορεία η οποία είναι όνειρο ζωής για όποιον ασχολείται με το τάνγκο. Πώς όμως ξεκίνησαν όλα;Πότε κάνατε τα πρώτα σας βήματα στο τάνγκο και ποιό είναι το background σας;
Natalia:Είμαι χορεύτρια tango από την αρχή γιατί μεγάλωσα με την παράδοση. Οι παππούδες μου ήταν χορευτές τάνγκο. Στην Αργεντινή εκείνη την εποχή, στα τέλη του 1980 κανείς δεν χόρευε τάνγκο. Γιατί πολλά συνέβαιναν. Η πολιτική κατάσταση ήταν τέτοια…και το ίδιο την δεκαετία του 60 και του 70. Του πατέρα μου η γεννιά δεν χόρευαν. Μεγάλωσα βλέποντάς τους παππούδες μου. Και κάποιοι φίλοι τους ήταν σπουδαίοι χορευτές στην Αργεντινή. Όταν ήμουν έντεκα χρονών ο παππούς μου με πήγε σε έναν φίλο του και σπουδαίο maestro, τον Miguel Balmaceda και ξεκίνησα να μαθαίνω πώς να περπατάω, πώς να δουλεύω και πάντα αυτό που μου έλεγε και αυτό που μου ζητούσε ήταν το εξής: όταν βγαίνεις στη σκηνή σπάσε το πάτωμα. Πήγαινε και χόρεψε δυνατά. Σπάσε το πάτωμα. Για αυτό ο τίτλος αυτής της δουλειάς είναι “Romper el piso” (σ.σ: στα αγγλικά το romper el piso μεταφράζεται break the floor και στα ελληνικά σπάσε το πάτωμα). Ήταν μια έκφραση που χρησιμοποιούμε. Dance strong. Break the floor. Την παράσταση “Romper el piso” την παρουσιάσαμε στη Νέα Υόρκη για πρώτη φορά, μετά στο Κολοράντο, μετά στο Μεξικό, μετά στη Μασαχουσέτη και μετά στο Ισραήλ. Στη συνέχεια σταματήσαμε για τέσσερα χρόνια. Πέρσι το παρουσιάσαμε στο Buenos Aires. Τώρα ήρθαμε στην Ελλάδα και την επόμενη χρονιά θα συνεχίσουμε στη Νέα Υόρκη.
Ποιοί ήταν οι τρείς πιο σημαντικοί δάσκαλοι τάνγκο που είχατε;
Natalia: Miguel Balmaceda, Antonio Todaro και ο Pepito Avellaneda. Είχαμε τους ίδιους δασκάλους με τον παρτενέρ μου, τον Alejandro Aquino, την ίδια χρονική περίοδο. Έμαθα πολλά από αυτούς και ακόμη περισσότερα από τον Pepito Avellaneda στη μιλόνγκα. Μπορώ να το αναγνωρίσω τώρα αυτό γιατί δούλεψα μαζί του πολύ σκληρά για πολύ καιρό και νομίζω ότι μπορούσα να τον καταλάβω πολύ καλύτερα γιατί ήμουν ήδη μεγαλύτερη. Όταν ξεκίνησα να μαθαίνω τάνγκο ήμουν έντεκα χρονών. Όταν δούλεψα με τον Pepito ήμουν 20 οπότε καταλάβαινα περισσότερα.
Ήσασταν και στο διάσημο show, το “Forever Tango” από την αρχή. Μιλήστε μου για αυτό.
Natalia: Ήμουν μέρος του “Forever Tango” για 10 χρόνια από το 1995 μέχρι το 2005 και δώσαμε παραστάσεις στο Broadway και στο Λονδίνο. Δώσαμε παραστάσεις στις ΗΠΑ για πολλά χρόνια όπως επίσης στην Ασία και στο Μπουένος Άιρες, στο θέατρo Colón. Αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό στάδιο στην καριέρα μου.
Τώρα που έχουν περάσει κάποια χρόνια πώς αισθάνεστε σκεφτόμενη ότι ήσασταν μέρος του διάσημου “Forever Tango” και πώς είναι να δίνεις παράσταση με τόσο μεγάλα ονόματα όπως ο Carlos Gavito? (σ.σ.: O Carlos Eduardo Gavito ήταν ένας πολύ σημαντικός χορευτής τάνγκο ενώ το “Forever Tango” αποτέλεσε ένα από τα πιο διάσημα show tango)
Natalia:Ο Carlos Gavito ήταν φίλος μου πριν το “Forever Tango”. Tον γνώρισα στο Μπουένος Άιρες, γίναμε στενοί φίλοι και μετά απο πολλά χρόνια κάναμε περιοδεία με το “Forever Tango”. Ήταν καλός μου φίλος και θαυμάσιος άνθρωπος. Πάντα τον θυμάμαι. To “Forever Tango” ήταν ένα πολύ όμορφο show, πολύ διάσημο και ένα σημαντικό κομμάτι της καριέρας μου.
Αυτή η compania (σ.σ. Tangueros del Sur) είναι τελείως διαφορετική. Αυτό που κάνουμε είναι τελείως διαφορετικό, έχουμε την επιρροή από τους μετανάστες κι έτσι έχουμε μεταξύ άλλων και polka στο show, έχουμε ενσωματώσει διαφορετικά όργανα που υπήρχαν στην αρχή, στη δημιουργία του τάνγκο στην Αργεντινή. Κι έτσι μέσα από την μουσική δείχνουμε την εξέλιξη του χορού.
Πώς νιώσατε όταν το 1995 είχατε πρόσκληση να χορέψετε για την πριγκίπισσα Diana;
Natalia: Ήταν κάτι ξεχωριστό. Δώσαμε παράσταση στο Λονδίνο και αγαπούσε πολύ το τάνγκο. δεν ξέρω αν ήρθε να δει το show στο Λονδίνο (σ.σ: το show “Forever Tango”) αλλά αμέσως μετά από αυτό με κάλεσαν από τη Bρετανική πρεσβεία στο Μπουένος Άιρες γιατί ήθελαν να δώσω παράσταση για εκείνη. Ήταν τόσο όμορφα. Πήγαμε μόνο λίγοι χορευτές. Ζήτησαν μόνο από λίγους χορευτές να δώσουμε παράσταση για εκείνη. Εγώ και κάποιοι αλλοι πολλοί γνωστοί χορευτές στην Αργεντινή. Μόνο εμείς. Ο παρτενέρ μου ήταν ο Osvaldo Zotto. Δεν είναι πια εν ζωή. Ένιωσα υπέροχα. Είναι μια αξέχαστη στιγμή. Για μένα ήταν τόσο μεγάλη τιμή. Ήταν μόνο μια παράσταση. Δεν μπορούσαμε να της μιλήσουμε. Απλώς την χαιρετήσαμε.
Πώς προήλθε η ιδέα να κάνετε τη δική σας compania, την “Tangueros del Sur”;
Natalia: Ξεκινήσαμε αυτή τη διαδικασία το 2008 στο Μπουένος Άιρες όταν με κάλεσαν να παρουσιάσω σαράντα λεπτά of work in progress το δικό μου show και τους είπα ότι δεν έχω κάποιο show. Tότε μου είπαν ότι θα είναι ωραίο αν παρουσιάσεις a work in progress σαν μέρος του φεστιβάλ του Μπουένος Άιρες (σ.σ: εννοεί τον παγκόσμιο διαγωνισμό τάνγκο ή αλλιώς mundial del tango που γίνεται κάθε χρόνο στην Αργεντινή). Κι έτσι το κάναμε. Ξεκινήσαμε να δημιουργούμε τη μουσική και σιγά σιγά να του δίνουμε μορφή. Το παρουσιάσαμε στο Μπουένος Άιρες. Οι άνθρωποι από τη Νέα Υόρκη γνώριζαν για αυτή τη νέα ιδέα. Ζήτησαν το υλικό το οποίο και τους στείλαμε και ήθελαν να παρουσιαστεί και στη Νέα Υόρκη. O Alejandro είναι ο παρτενέρ μου. Είναι βασικός χορευτής, πολύ σημαντικός. Είναι πρώτος χορευτής της companias. Η επίσημη πρεμιέρα έγινε στην Νέα Υόρκη, στο New York City Centre. Μετά από αυτό δώσαμε παραστάσεις σε πολύ σημαντικά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Δώσαμε λίγες παραστάσεις σε διάστημα σχεδόν δέκα ετών αλλά σε πολύ σημαντικά μέρη. Για αυτό πάντα νιώθουμε μεγάλη πίεση. Γιατί οι χώροι στους οποίους πραγματοποιούνται οι παραστάσεις είναι πολύ σημαντικοί και ξεχωριστοί. Κάποιοι από τους χώρους που έχουν πραγματοποιηθεί οι παραστάσεις είναι το New York City Centre, το θέατρο Maipu που είναι ένα από τα πιο σημαντικά θέατρα του Μπουένος Άιρες, το Ηρώδειο εδώ στην Ελλάδα και άλλα.
Τώρα είμαστε σε περιοδεία για περίπου πέντε μήνες. Η Ελλάδα είναι ο τελευταίος σταθμός της περιοδείας μας. Οι προηγούμεντοι σταθμοί ήταν η Σιγκαπούρη, οι Φιλιππίνες, η Μαλαισία, το Μπρουνέι και το Χονγκ Κονγκ. Επίσης πήγαμε στην Αυστραλία για ενάμιση μήνα.
Πόσα χρόνια συνεργάζεστε με τον Alejandro;
Natalia:Είμαστε σχεδόν πέντε χρόνια μαζί, χορεύουμε μαζί και είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και της καριέρας μου γιατί γνωριζόμαστε πολύ καιρό από όταν ήμουν δώδεκα. Μάθαμε μαζί, με διαφορετικούς παρτενέρ, την ίδια περίοδο, με τους ίδιους δασκάλους. Προέρχεται από το μπαλέτο. Είναι τελείως διαφορετικό. Αλλά μετά όταν συναντηθήκαμε πέντε χρόνια πριν είχαμε την πρόθεση να αναδημιουργήσουμε όλη αυτή τη γνώση από τους δασκάλους μας και να την μεταδώσουμε στη νέα γεννιά των χορευτών και αυτό είναι που κάνουμε. Μεταβιβάζουμε την κληρονομιά στην νέα γεννιά των χορευτών και στον κόσμο. Είναι ο παρτενέρ μου. Είμαστε μαζί σε αυτό. Και δημιουργούμε νέα show μαζί. Για εμένα αυτή η συνεργασία είναι πολύ σημαντική. Η πιο σημαντική στη ζωή μου.
Πώς αισθάνεστε που θα δώσετε παράσταση στο Ηρώδειο;
Natalia:Eίναι η τέταρτη φορά που έρχομαι στην Ελλάδα αλλά δεν φανταζόμουν ποτέ πώς θα έχω τη δυνατότητα να δώσω παράσταση σε αυτό το καταπληκτικό θέατρο. Έχω διαβάσει όλη την Ιστορία του θεάτρου. Ήξερα το θέατρο από πρίν. Όταν ήρθα στην Ελλάδα πέρασα από το θέατρο, το είδα, έμαθα για την ιστορία του. Όταν μου είπαν την ιδέα και τη δυνατότητα που υπήρχε να δώσουμε παράσταση σε αυτό τον τόσο σπουδαίο χώρο είπα ναι πρέπει να δώσουμε παράσταση εκεί οπωσδήποτε. Ήρθαμε εδώ και δουλέψαμε σκληρά με τους Έλληνες χορευτές και τους Έλληνες μουσικούς. Είμαστε μια ομάδα Αργεντίνων και Ελλήνων. Είμαστε πάρα πολύ ενθουσιασμένοι που θα χορέψουμε στο Ηρώδειο. Έχουμε πλήρη συνείδηση του τί σημαίνει να δίνεις παράσταση σε αυτό το θέατρο για αυτό και δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό.
Πώς είναι η συνεργασία σας με τους Έλληνες χορευτές; Υπάρχει κάποιο χαρακτηριστικό στους Έλληνες χορευτές που μπορεί να είναι διαφορετικό από τις άλλες χώρες;
Natalia:Βασικά έχω μείνει κατάπληκτη και είμαι εντυπωσιασμένη. Σέβομαι τους Έλληνες χορευτές γιατί είχα δει το επίπεδο των χορευτών στην Ελλάδα και πιο πρίν και ήξερα ότι είναι καλό αλλά δεν ήξερα πώς θα εκλάβουν αυτή την ιδέα και αν θα τους άρεσε η πρόταση και αν θα καταλάβαιναν όλα τα διαφορετικά στύλ που περιλαμβάνει αυτή η παράσταση. Είναι πολλά διαφορετικά στύλ, είδη μουσικής, όχι μόνο τάνγκο, γιατί έχουμε το στύλ από τις ορχήστρες d’Arienzo, Pugliese, Lourens αλλά επίσης έχουμε και Αφρο και Polka και άλλα. (σ.σ: το Polka προέρχεται από τους Πολωνούς. Λόγω του γεγονότος ότι στην Αργεντινή πήγαν πολλοί μετανάστες η κουλτούρα, η μουσική και ο χορός της Αργεντινής επηρεάστηκαν πολύ από τους μετανάστες μεταξύ των οποίων ήταν και οι Πολωνοί). Οι Έλληνες χορευτές είναι πολύ πειθαρχημένοι με έναν τρόπο που στην πατρίδα μου δεν μπορούσα να βρώ την τελευταία φορά. Έχω εντυπωσιαστεί. Με αφορμή αυτό σκεφτόμουν ότι πλέον το τάνγκο είναι παντού. Στις μέρες μας δεν χρειάζεται να είσαι από την Αργεντινή για να χορεύεις τάνγκο. Αισθάνθηκα και είδα όταν δούλεψα με Έλληνες χορευτές ότι πραγματικά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Και είναι τόσο πειθαρχημένοι. Κάποιες φορές χρειάζεται να πώ εντάξει σταματήστε πρέπει να ξεκουραστουμε. Και αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει παντού. Πραγματικά αυτό το εκτιμώ πάρα πολύ. Επίσης σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Αγαπάμε τη δουλειά μας. Αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Το πιο σημαντικό είναι η δουλειά. Το πιο σημαντικό είναι η μουσική και ο χορός. Το καταλαβαίνουν αυτο και εύχομαι να συνεχίσουμε να χορεύουμε παρέα. Δουλεύουμε με την μουσική. Με κάθε όργανο. Δεν είναι μόνο να ξέρουμε την χορογραφία. Να μπορούμε να την εκτελούμε σωστά. Πρέπει να ακούμε κάθε όργανο για να ερμηνεύουμε τη μουσική. Η ερμηνεία είναι πολύ σημαντική. Για μένα είναι μια καταπληκτική, μια σπουδαία εμπειρία όπως επίσης και για τον παρτενέρ μου τον Alejandro. Χρησιμοποιούμε διαφορετικά στοιχεία από άλλους χορούς, άλλα είδη χορών. Γιατί το τάνγκο έχει μεγάλη επιρροή από διαφορετικά είδη μουσικής. Είναι πολύ πλούσιο σε αυτό. Είμαι χορεύτρια τάνγκο αλλά με μεγάλη ελευθερία και με πολλά διαφορετικά στοιχεία τα οποία και χρησιμοποιώ.Αυτό το δημιουργήσαμε μαζί με τον διευθυντή της ορχήστρας. Συνεργάζεται μαζί μου. Τώρα ο διευθυντής της ορχήστρας, ο Patricio Villarejo διευθύνει οχτώ Έλληνες μουσικούς. Ο Patricio είναι πολύ γνωστός στην Αργεντινή. Ήταν μουσικός στον Pugliese. Kαι ο Alejandro, ο παρτενέρ μου ήταν χορευτής στον Pugliese. Έχουν μεγάλη εμπειρία αλλά είναι και πολύ ανοιχτόμυαλοι και πολύ γενναιόδωροι με τους συνεργάτες τους.
Ποιά είναι η διαφορά κατά τη γνώμη σας του τρόπου που χορεύουν τάνγκο οι νέοι στο Μπουένος Άιρες σε σχέση με τις προηγούμενες γεννιές και με το τάνγκο που εσείς γνωρίσατε όταν ήσασταν παιδί αλλά και αργότερα. Ποιές είναι οι μεγαλύτερες διαφορές αν υπάρχουν;
Natalia: Eμείς, η γεννιά μου, ήμασταν πολύ τυχεροί γιατί εκείνη την εποχή βλέπαμε πραγματικούς ανθρώπους να χορεύουν αυθεντικά. Ήταν τελείως διαφορετικό. Τώρα όταν πηγαίνεις στο Μπούενος Άιρες μπορείς να βρεις έναν-δύο ανθρώπους που είναι εν ζωή που μπορούν πραγματικά να σου μεταδώσουν το τάνγκο. Υπάρχει ο φίλος μας και σπουδαίος maestro, o Raul Bravo για παράδειγμα. Δεν υπάρχουν πολλοί σήμερα και η νέα γεννιά νομίζω δεν ενδιαφέρεται πολύ.Τους αρέσει το τάνγκο. Μπορεί να το εκτιμούν αλλά όταν εμβαθύνουν σε αυτή την κουλτούρα, σε αυτή την παράδοση το βρίσκουν τόσο δύσκολο. Kαι πραγματικά πρέπει να μάθεις, να πραγματοποιήσεις όλη τη διαδικασία της μάθησης. Διαφορετικά δε θα χορέψεις ποτέ τάνγκο. Αλλά στη διαδικασία της μάθησης δυσκολεύονται πάρα πολύ. Μπορεί κάποιες φορές να τα παρατήσουν. Μπορεί κάποιες φορές να μην αρχίσουν κάν την προσπάθεια να μάθουν. Και τότε είναι που αισθάνομαι ότι τους αρέσει, ότι το εκτιμούν, ότι μπορούν να ξεχωρίσουν το πότε κάποιος χορεύει τάνγκο και πότε όχι αλλά αποφεύγουν τη διαδικασία της μάθησης. Αποφεύγουν να μάθουν τάνγκο. Γιατί αν δεν γίνει η εκμάθηση του τάνγκο από την αρχή, αν δεν κάνουμε το περπάτημα, δεν μπορούμε να περάσουμε στο επόμενο βήμα, στο επόμενο επίπεδο. Σήμερα οι νέοι ονειρεύονται τη σκηνή, ονειρεύονται τον διαγωνισμό του τάνγκο, ονειρεύονται ότι βγαίνουν πρώτοι, θέλουν να γίνουν διάσημοι αλλά δεν θα ασχοληθούν με τα βασικά, με τις απαρχές του τάνγκο. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αρχίσουν να το καταλαβαίνουν. Γιατί όταν κάνουμε παραγωγές σαν αυτή που θα παρουσιάσουμε στο Ηρώδειο ζητάμε να επιστρέψουν στις ρίζες, στην αίσθηση των διαφορετικών κινήσεων, στα βασικά. Συνήθως αυτό δεν το κάνουν γιατί είναι πολύ επικεντρωμένοι στους διαγωνισμούς. Θέλουν να βγούν στους διαγωνισμούς πρώτοι, νούμερο ένα, δεύτεροι είναι οκ, τρίτοι είναι οκ, τέταρτοι είναι οκ. Ψάχνουν για έναν προπονητή αλλά δεν ψάχνουν για maestros (σ.σ.: maestros σημαίνει δάσκαλος αλλά στην Αργεντινή έχει και μια αίσθηση τιμής αυτός ο όρος). Ένας maestro είναι κάποιος που πραγματικά θέλει να μεταφέρει, να μεταδώσει και να διδάξει, να τους μάθει αυτόν τον χορό, το τάνγκο. Εαν ψάχνεις για προπονητή είναι γιατί μπορεί να θέλεις να βγείς πρωταθλητής. Δεν έχει σε τίποτα να κάνει με αυτό. Είναι δύο εντελώς διαφορετικοί δρόμοι. Ο ένας απαιτεί καλλιτεχνική πειθαρχία και χρειάζεσαι τις πληροφορίες, να αναζητήσεις τις πληροφορίες, να ψάξεις σε βάθος. Ο άλλος δρόμος είναι αυτός των διαγωνισμών. Είναι εντελώς διαφορετικοί. Εύχομαι να υπάρχουν περισσότεροι ανθρωποι που ακολουθούν αυτή την κουλτούρα, που ψάχνουν πληροφορίες, τα πραγματικά στοιχεία που συνθέτουν το τάνγκο. Το μεγάλο όμως πρόβλημα βρίσκεται στην Αργεντινή. Δεν είναι παντού. Περισσότερο συμβαίνει στην Αργεντινή. Για αυτό είμαστε πολύ χαρούμενοι που ήρθαμε εδώ στην Ελλαδα και βρήκαμε όλα αυτά τα θετικά στοιχεία στη συνεργασία μας με τους Ελληνες. Είναι γεμάτοι σεβασμό, δουλεύουν πολύ σκληρά και αυτό είναι που χρειαζόμαστε. Γιατί στο τέλος αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Αυτό είναι που κάνουμε, τάνγκο, και πραγματικά θέλουμε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας και να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα στη σκηνή.
Υπάρχει κάποιος πρωταθλητής των τελευταίων δέκα χρόνων που έχετε ξεχωρίσει; (σ.σ.: πρωταθλητής στο παγκόσμιο μουντιάλ που γίνεται κάθε χρόνο στο Μπουένος Άιρες).
Natalia:Δυστυχώς δεν μπορώ να σου πώ για τους πρωταθλητές γιατί δεν τους παρακολουθώ. Δεν ενδιαφέρομαι για τους διαγωνισμούς. Παρόλα αυτά καταλαβαίνω ότι ένας διαγωνισμός μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για τους χορευτές σε παγκόσμιο επίπεδο και εκτιμώ την αφοσίωση που έχουν σε αυτόν τον σκοπό. Καταλαβαίνω ότι δίνουν μεγάλο μέρος του εαυτού τους σε αυτό. Ο διαγωνισμός από μόνος του ως γεγονός είναι σημαντικός γιατί συνεχίζει και εμπνέει πολλούς ανθρώπους κάθε χρόνο να χορέψουν τάνγκο και στο τέλος αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Ποιά είναι η γνώμη σας για χορευτές όπως ο Javier Rodriguez, η Geraldine Rojas, ο Gabriel Misse, ο Sebastian Achaval και η Roxana Suarez;
Natalia:Τους ξέρω όλους. Σχεδόν όλους. Η Geraldine Rojas αν και είναι πολύ νέα μεγάλωσε επίσης με την παράδοση σχεδόν την ίδια περίοδο που κι εγώ ξεκίνησα να χορεύω τάνγκο. Οι υπόλοιποι ήρθαν αργότερα. Είναι σπουδαίοι χορευτές. Χόρευα με τον Gabriel Misse. Eίναι σπουδαίος χορευτής. Χορεύει τάνγκο. Μου αρέσει ο Javier. Toυς άλλους δεν τους ξέρω πολύ καλά. Προέρχονται από την νέα γεννιά. Είναι περισσότερο επηρεασμένοι από τον στυλ του διαγωνισμού (σ.σ:τον παγκόσμιο διαγωνισμό τάνγκο που γίνεται κάθε χρόνο στο Μπουένος Άιρες). Σέβομαι την Geraldine πολύ γιατί ξέρω από που προέρχεται. Όταν την βλέπεις, βλέπεις το τάνγκο εκεί.
Ποιά είναι η άποψή σας για τον Τoto Faraldo και τον Carlitos Perez;
Natalia:Τον Toto τον αγαπώ. Έμαθα από αυτόν όχι επειδή παρακολούθησα μαθήματά του αλλά απλώς χορεύοντας μαζί του έμαθα πολλά. O Carlitos Perez είναι σαν οικογένεια για εμένα. Είναι πάρα πολύ καλός μου φίλος.
Ποιά είναι η συμβουλή σας προς τους ανθρώπους που θέλουν να μάθουν τάνγκο, τι δίνει το τάνγκο στους ανθρώπους και τί πρέπει να έχει κάποιος στο μυαλό του αν δεν θέλει να το κάνει μόνο σαν hobby αλλά θέλει να το κάνει επαγγελματικά;
Natalia:Επαγγελματικά όπως έλεγα και προηγουμένως η πειθαρχία είναι πολύ σημαντική. Επίσης πρέπει να δουλέψεις πολύ σκληρά. Πρέπει να έχεις τις πληροφορίες, τη γνώση. Αν δε θέλεις να το δεις επαγγελματικά μπορείς επίσης να το κάνεις αλλά πρέπει πάντοτε να το αντιμετωπίζεις με σοβαρότητα. Το τάνγκο μπορείς να το ευχαριστηθείς πάρα πολύ απλώς πηγαίνοντας στη μιλόνγκα και χορεύοντας με διαφορετικούς παρτενέρ. Πάντα όμως χρειάζεσαι έναν δάσκαλο. Γιατί κάποιος πρέπει να σου πεί πώς να το κάνεις, πώς γίνεται. Χρειάζεσαι κάποιον να σε καθοδηγήσει. Χρειάζεσαι να έχεις μία καλή αναφορά, έναν δάσκαλο ως σημείο αναφοράς. Είτε το κάνεις επαγγελματικά είτε όχι πάντοτε χρειάζεσαι ένα καλό σημείο αναφοράς. Θα ονειρεύεσαι με το τάνγκο και μετά το τάνγκο θα γίνει η ζωή σου. Γιατί το τάνγκο είναι πάθος. Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά. Είναι πάντοτε βαθύ. Όσο χορεύεις και όσο το ψάχνεις θα γίνεσαι όλο και πιο δυνατός, όλο και καλυτερος. Σαν χορεύτριες πρέπει να είμαστε δυνατές. Δεν είμαστε μόνο αυτές που ακολουθούμε. Πρέπει να δίνουμε τα πάντα. Στο ζευγάρι η ευθύνη είναι μοιρασμένη πενήντα, πενήντα. Δεν είναι ότι οι ντάμες απλώς ακολουθούμε. Αυτό είναι σημαντικό και πρέπει να το έχουμε στο νού μας, στη σκηνή, στη μιλόνγκα.
Για εσάς τι είναι το σημαντικότερο που σας έχει δώσει το τάνγκο και ποιά θεωρείτε τη σημαντικότερη στιγμή της καριέρας σας;
Natalia: Για μένα η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας μου είναι όταν έκανα την δική μου παραγωγή. (σ.σ: η δική της παραγωγή είναι το Tangueros del Sur). Aυτό ήταν το ονειρό μου. Να βρίσκομαι στη σκηνή είναι τα πάντα για εμένα. Δεν έχω οικογένεια, δεν έχω παιδιά. Εγώ θέλω να κάνω αυτό. Θέλω να είμαι στη σκηνή. Για αυτό όταν παρουσιάσαμε την παράσταση πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη για μένα ήταν η πιο σημαντική στιγμή της ζωής μου.
Ποιές ήταν οι άσχημες στιγμές στην καρίερα σας; Έχετε θυσιάσει κάτι για το τάνγκο;
Natalia: Πάντα υπάρχουν και άσχημες στιγμές. Υπήρξαν διάφορα με παρτενέρς και με χορευτές. Δε θέλω να το σκέφτομαι αλλά υπάρχει πολύ κακία και ζήλεια. Δεν θέλω να μιλάω για αυτο αλλά η αλήθεια είναι αυτή. Οι άνθρωποι κάποιες φορές θέλουν να σε πονέσουν. Δεν ξέρω γιατί, μπορεί να αισθάνονται προσβεβλημένοι. Δεν έχω τον χρόνο να τα σκεφτώ αυτά. Πάντα ήμουν συγκεντρωμένη στο να κάνω αυτό που αγαπώ. Αλλά ναι, ξεκίνησα να βλέπω ότι οι άνθρωποι πολλές φορές μπορεί να σε πληγώσουν για διάφορους λόγους και τώρα είμαι πιο συνειδητοποιημένη σε σχέση με αυτό και με έναν τρόπο είμαι πιο κλειστή. Έχω γίνει πιο κλειστή. Μπορεί κάποιες φορές για να πετύχουν κάτι θετικό να μην συνεργάζονται, να μην ενώνονται αλλά για να πετύχουν κάτι αρνητικό να ενωθούν. Συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε στη σκηνή με καλούς ανθρώπους, να έχουμε θετική ενέργεια και να μεταδίδουμε αυτό που θέλουμε.
Το να είμαι μακριά από την οικογένειά μου είναι θυσία για εμένα γιατί πάντα μου λείπουν οι γονείς μου, οι φίλοι μου, η πόλη μου, το σπίτι μου. Πάντοτε, από όταν ήμουν δεκαέξι χρονών υπέφερα. Για εμένα ήταν πάντα κάτι πολύ λυπηρό και στενάχωρο. Θέλω να μοιράζομαι στιγμές με την οικογένειά μου και έπρεπε παντα να είμαι πολύ μακριά γιατί εαν θέλεις να κάνεις κάτι σαν κι αυτό πρέπει να φύγεις. Αυτό είναι το μόνο πράγμα. Κατά τα άλλα αυτό είναι που μου αρέσει να κάνω. Αυτό είναι που αγαπώ και αν χρειάζεται να χορέψω οπουδήποτε θα το κάνω.
Θα μείνετε για διακοπές;
Natalia:Θα μείνουμε για σεμινάρια και μετά μπορεί κάποιες μέρες για διακοπές γιατί αγαπάμε πολύ την Ελλάδα και το φαγητό σας.
Ποιό είναι το αγαπημένο σας ελληνικό φαγητό;
Natalia:Το αρνάκι και ο μουσακάς.
Έχετε επισκεφτεί ελληνικά νησιά σε κάποια από τις επισκέψεις σας στην Ελλάδα;
Natalia: Όχι. Θέλουμε να πάμε αλλά κάθε φορά ήμασταν εδώ για μικρό χρονικό διάστημα. Μετά την παράσταση θα χαλαρώσουμε. Θα πάμε σε μιλόγνκες, θα γνωρίσουμε περισσότερους ανθρώπους από το τάνγκο στην Ελλάδα γιατί τώρα είμαστε πολύ επικεντρωμένοι στην παράσταση αλλα μετά το σόου θα έχουμε το χρόνο.
Αlejandro Aquino – Η μετάβαση από το μπαλέτο στο τάνγκο και η «εκτόξευση»
Είστε ένας σπουδαίος χορευτής τάνγκο που έχει λάβει μέρος σε πολύ γνωστά σχήματα και με περιοδείες ανά τον κόσμο. Ωστόσο, αρχικά ήσασταν χορευτής μπαλέτου. Πώς έγινε η μετάβαση από το μπαλέτο στο τάνγκο;
Αlejandro: Χόρευα στο μπαλέτο του θεάτρου Colón (σ.σ.: Το μπαλέτο του θεάτρου Colón ειναι απο τα σημαντικότερα της Λατινικής Αμερικής) και γνώρισα κάποια στιγμη ενα χορογράφο τζάζ και μου είπε πως υπήρχε ενα κάστινγκ για ενα συγκρότημα τάνγκο λέγοντάς μου γιατί δεν πάς; Πήγα και αυτό που μου τράβηξε την προσοχή ήταν οτι ο ανθρωπος που εκανε το κάστινγκ ηταν πολυ κομψός. Συνήθως οι χορευτές μπαλέτου έχουν την πεποίθηση οτι ειναι η μονη σχολή χορού που υπαρχει και οταν είδα τι κομψότητα ειχε αυτός ο ανθρωπος στη κίνησή του που ηταν διαφορετικό απο αυτό που έκανα και που ήμουν συνηθισμένος το πρόσεξα και το παρατήρησα κατευθείαν. Προφανώς είχα ξαναδεί τάνγκο στους δρόμους και σε διάφορα μέρη αλλα αυτός ο άνθρωπος μου τράβηξε την προσοχή. Ήταν ο Juan Carlos Copes. Αυτός έκανε το κάστινγκ.
Έχετε κάνει μαθήματα με θρυλικούς maestros του είδους όπως ο Antonio Todaro και ο Miguel Balmaceda. Τί πήρατε από τον καθένα;
Αlejandro:Mετά το 1988 και μετά την περιοδεία που εκανα με τον Copes ειναι που ξεκινησα να θελω να μάθω πραγματικά τάνγκο και έψαξα για δασκάλους. Ξεκίνησα με τον Miguel Balmaceda που ειναι ο πατέρας του Julio Balmaceda μαζί με την πρώτη του παρτενέρ τη Vanina Bilous να κάνουμε μαθήματα με τον Miguel που μας έμαθε τα πρώτα στοιχεία του τάνγκο: τις παύσεις, τη μουσικότητα, τις αναπνοές και το να χορεύεις αργά που ειναι κάτι πολυ δυσκολο στο τάνγκο. Στη συνέχεια έκανα μαθήματα με τον Todaro ο οποίος μου άνοιξε μια καινούργια πορτα σε πολλά: έμαθα φιγούρες, πως να φτάσεις στις φιγούρες, από πού προέρχονται οι φιγούρες. Μαζί του ανοίχτηκε ένας καινούργιος δρόμος για εμένα στο τάνγκο.
Πώς ξεκίνησε η συνεργασία σας με τον Osvaldo Pugliese και πώς αντιμετώπιζε το τάνγκο; (σ.σ.: O Osvaldo Pugliese αποτελεί έναν από τους κορυφαίους συνθέτες τάνγκο)
Αlejandro:Τότε που κάναμε μαθήματα με τον Todaro και τον Balmaceda ταυτόχρονα πηγαίναμε να κάνουμε πρακτική έτσι ώστε να εφαρμόσουμε και να αφομοιώσουμε όλα αυτά που μαθαίναμε. Στο Μπουενος Άιρες για να κάνουμε πρακτική νοικιάζουμε αίθουσες. Ο κύριος που ειχε την αίθουσα μου ειπε ότι γίνεται ένα κάστινγκ με μία ορχήστρα. Πηγαίνετε. Το κάστινγκ το έκανε ό ίδιος ο Pugliese. Xορέψαμε το Recuerdo, το οποίο δεν το ήξερα καν γιατί τότε ασχολιόμουν λίγο διάστημα με το τάνγκο. Νόμιζα οτι ο συνθέτης αυτού του τάνγκο θα μπορούσε να ειχε πεθάνει πολλα χρονια πριν. Δεν φανταζόμουν οτι ζεί ακομα. Το συγκεκριμένο τάνγκο ο Pugliese το ειχε συνθέσει οταν ηταν δεκαπέντε χρονων και το παρουσίασε οταν ηταν 17. Χορέψαμε λοιπόν το Recuerdo και μας επέλεξε ενώ μαζί με εμάς είχαν παρουσιαστεί 150 ζευγάρια στο συγκεκριμένο κάστινγκ.
Ο Pugliese αισθανόταν το τάνγκο σαν έναν συνδυασμό χορού, μουσικής και ποίησης και πίστευε πώς και τα τρία αυτά στοιχεία έπρεπε να ειναι παρόντα σε ενα show. Πέντε μέρες μετά το κάστινγκ θα γινόταν η παράσταση. Ηταν η πρώτη φορά που οι χορευτές ηταν μέρος της ορχήστρας. Αυτο έγινε το 1989. Ήταν η πρώτη φορά που ένας συνθέτης δεν παρουσίαζε τους χορευτές ξεχωριστά αλλά ως μέρος της ορχήστρας του κι αυτό επειδή ο Pugliese θεωρούσε ότι το τάνγκο είναι μουσική, χορός και ποίηση μαζί και όχι μόνο η μουσική.
Πώς ήταν ο Pugliese σαν άνθρωπος;
Αlejandro:Ο Pugliese ηταν ένας πολυ απλός ανθρωπος. Περίπλοκος σαν καλλιτέχνης αλλα πολυ απλός ανθρωπος. Έπαιζε χαρτιά μαζί μας και του άρεσε να κανει πλάκα.
Έχετε δώσει παραστάσεις με τo “Tango Argentino” (σ.σ.: Το “Tango Argentino” αποτέλεσε σπουδαία compania τάνγκο) του Claudio Segovia και του Hector Orezzolli. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Αlejandro:Μετα την συνεργασία μου με τον Pugliese δεν το λέω αλαζονικά αλλα το “Tango Argentino” ηταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί σαν χορευτής και έγινε με ευκολο τροπο επειδη ήρθαν εκείνοι και μου πρότειναν συνεργασία λόγω του ότι είχα ήδη ένα σημαντικό βιογραφικό. Στην παράσταση που κάναμε με το “Tango Argentino” στο Λονδίνο παρακολούθησαν η πριγκίπισσα Diana και ο γνωστός τραγουδιστής Elton John.
Συνεργάζεστε με την Natalia Hills και θα ήθελα να μου πείτε δύο λόγια για αυτή σας τη συνεργασία και για την παράσταση “Romper el piso” που θα παρουσιάσετε την Τετάρτη στο Ηρώδειο.
Αlejandro:Μετα απο το “Tango Argentino” ήρθε το “Forever Tango” μαζι με τη Natalia. Στη συνέχεια ο κάθε ένας συνέχισε τις δουλειές του. Εγώ γύρισα στην Ιταλία, η Natalia έφτιαξε τη δίκη της compania. Με όλη αυτή την εμπειρία που κουβαλούσε ο καθενας μας ξεχωριστά, με διαφορετικό τροπο οταν ξαναβρεθήκαμε μετα απο πολλα χρονια, πέντε χρονια πριν, είπαμε να δοκιμάσουμε ξανά να κάνουμε μια δουλεια μαζί. Παρουσιάσαμε την παράσταση “Romper el piso” πέρσι στην Αργεντινή. Την Τετάρτη θα το παρουσιάσουμε στο Ηρώδειο που αποτελεί έναν σπουδαίο χώρο και είναι χαρά για κάθε καλλιτέχνη να παρουσιάζει τη δουλειά του σε έναν τέτοιο χώρο. H συνεργασία μου με την Νατάλια είναι άψογη και ό,τι μπορώ να συνεισφέρω ως καλλιτέχνης θα το κάνω με μεγάλη τιμή επειδη τη θαυμάζω πολύ.
Gabriel Marino: Όταν ο χορός σου φτάνει στον κόσμο είναι κάτι μαγικό
Είμαστε εδώ, με τον σημαντικό χορευτή, δημιουργό της σχολής τάνγκο El Abrazo και δάσκαλό μου Gabriel Marino, να μας μιλήσει για το τάνγκο ως μέρος της ζωής του καθώς και για την παράσταση “Romper el piso” στο Ηρώδειο. Θα ήθελα πρώτα να μου πεις, πώς ξεκίνησες σαν χορευτής και πώς το τάνγκο, μπήκε στη ζωή σου;
Gabriel: Γεια σου, Δέσποινα! O χορός περιλαμβάνει διάφορα στοιχεία που είναι πολύ σημαντικά για τη ζωή μου όπως είναι η κίνηση, η σκηνική παρουσία και η μουσική. Έχω χορέψει και άλλους χορούς. Συγκεκριμένα, η πρώτη σοβαρή επαφή που είχα με το τάνγκο, ήταν όταν ήμουν είκοσι ένα χρονών, δηλαδή δεκαοχτώ χρόνια πριν, στο Rosario, με την πρώτη παρτενέρ μου, που ήταν πολύ πιο έμπειρη από εμένα και έμαθα και από εκείνη. Μαζί ταξιδεύαμε στο Μπουένος Άϊρες, από το Rosario, που είναι η πόλη μου, τριακόσια χιλιόμετρα μακριά, για να μάθουμε αυτό το χορό και να πάμε στις μιλόνγκες. (σ.σ.: μιλόνγκα είναι η εκδήλωση τάνγκο στην οποία μαζεύεται ο κόσμος σε ένα μέρος και χορεύει τάνγκο).
Πριν, όμως από το τάνγκο, ήσουν ήδη χορευτής, και θέλω να μου μιλήσεις λίγο γι’αυτό.
Gabriel : Ξεκίνησα όλους τους χορούς ταυτόχρονα, κάπως. Η πρώτη μου επαφή με το χορό, είναι με το αργεντίνικο φολκλόρε. Τον παραδοσιακό χορό μας που έχει σχέση με το τάνγκο. Αυτά τα παραδοσιακά, με φέρανε, επίσης, σε επαφή με άλλους χορούς, όπως το μπαλέτο και το τάνγκο. Είχα και κάποια εμπειρία επαγγελματική στο Μπουένος Άϊρες, αλλά ποτέ δεν είχα σταματήσει το τάνγκο, ταυτόχρονα, συνέχιζα.
Θα ήθελα να ρωτήσω, από όλες τις στιγμές, που έχεις ζήσει μέχρι τώρα στο τάνγκο, ποια ήταν η πιο σημαντική και για ποιο λόγο; Φυσικά, θα ήθελα να μου μιλήσεις λίγο και για τον ευρωπαϊκό διαγωνισμό, στο οποίο στέφθηκες πρωταθλητής.
Gabriel: Υπάρχουν μικρές μαγικές στιγμές, που σε γεμίζουν και καμιά φορά, δεν έχουν τόσο σχέση με επιτυχίες. Όπως είναι για παράδειγμα, να γνωρίσεις σπουδαίους μιλονγκέρους όπως τον Pibe Palermo. Είχα την τιμή να απολαύσω το Βar del Chino, (σ.σ.: ήταν ταβέρνα που πήγαιναν λαϊκοί άνθρωποι) όταν ακόμα τραγούδαγαν οι αυθεντικοί τανγκέροι, πριν γίνει τουριστικό το μέρος. Η ατμόσφαιρα εκεί ήταν σαν βγαλμένη από ταινία. Είχα μάλιστα βοηθήσει και τον αδερφό μου να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για αυτό το μέρος. Σαν χορετής, ίσως, το πρωτάθλημα, ήταν μια συγκινητική στιγμή, στο Τορίνο το 2011 καθώς και οι δύο τελικοί στο Μπουένος Άιρες. (σ.σ: στέφθηκε πρωταθλητής στο σκηνικό τάνγκο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που πραγματοποιήθηκε στο Τορίνο το 2011 με ντάμα του τότε την Έλλη Καραδήμου ενώ πέρασε ανάμεσα σε πολλά ζευγάρια δύο φορές στους τελικούς του παγκόσμιου mudial tango de pista ή αλλιώς tango salon που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Μπουένος Άιρες). Οι διαγωνισμοί είναι μόνο ένα κομμάτι. Ίσως ακόμα σημαντικότερο είναι να χορεύεις και να βλέπεις, να αισθάνεσαι ότι ο χορός σου και ό,τι θέλεις να μεταδώσεις μέσα από αυτόν φτάνει στον κόσμο. Όπου και να χορεύεις αυτό είναι που μετρά. Όταν νιώθεις ότι αυτό γίνεται, δεν έχει σημασία που γίνεται, είναι μαγικό. Για παράδειγμα, την πρώτη φορά, πέρσι, που χορέψαμε στο Ηρώδειο, ήταν μια στιγμή που ήταν συγκινητική για εμένα, λόγω της ανταπόκρισης του κόσμου. Βέβαια και το Ηρώδειο σαν χώρος είναι μαγικός.
Μια που αναφέρθηκες στην περσινή παράσταση στο Ηρώδειο θέλω να μου πείς τί σου άφησε αυτή σου η εμπειρία; Πώς νιώθεις για την φετινή παράσταση που θα παρουσιάσετε στο Ηρώδειο, το “Romper el piso” και πως είναι να συνεργάζεσαι με σπουδαίους χορευτές όπως η Natalia Hills και ο Alejandro Aquino;
Gabriel: Την πρώτη φορά, που χορέψαμε στο Ηρώδειο δεν είχα ακόμη καταλάβει καλά καλά τη σημασία που είχε το θέατρο σαν θέατρο, μέχρι, που ένα βράδυ πριν από την παράσταση, πήγαμε να δοκιμάσουμε τη σκηνή και ένιωσα κάτι. Κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω. Δεν μιλάω συνήθως έτσι αλλά ήταν πραγματικά μαγικό να είσαι σε αυτή τη σκηνή και να βλέπεις προς τα πάνω όλον αυτόν το χώρο, να ακούς τη μουσική με αυτή την ακουστική. Υπήρχε κάτι που ήταν διαφορετικό. Και μετά, μέσα στα καμαρίνια να βλέπεις φωτογραφίες του Νουρέγιεφ, του Piazzolla που έδωσε και το τελευταίο του ρεσιτάλ εκεί, καταλαβαίνεις τότε πού χορεύεις. Η παράσταση αυτή ήταν μαγική στιγμή για εμένα. (σ.σ: To 1990 o Astor Piazzolla που αποτελεί έναν πολύ σημαντικό συνθέτη του tango έδωσε την τελευταία του συναυλία πριν το θάνατό του με τον φίλο, θαυμαστή του και κορυφαίο Μάνο Χατζιδάκι στο Ηρώδειο).
Η φετινή παράσταση είναι διαφορετική. Η Natalia και ο Αlejandro είναι θρύλοι του tango. Eίμαστε μία ομάδα που είναι φτιαγμένη από Αργεντίνους και Έλληνες. Είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία γιατί το κλίμα στις πρόβες είναι πολύ καλό και θεωρώ ότι είναι μια πολύ καλή ομάδα.
Τί θα συμβούλευες τους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν ή ασχολούνται ήδη με το τάνγκο;
Gabriel : Είναι λίγο δύσκολο να το εξηγήσω αυτό αλλά θεωρώ ότι το τάνγκο δεν είναι απλά ένας χορός, όπως κάποιοι πολλές φορές ισχυρίζονται. Αν κάποιος νομίζει ότι είναι απλά ένας χορός δεν το έχει καταλάβει τότε καλά. Είναι μια συνάντηση από πράγματα, είναι αποτέλεσμα μιας κουλτούρας μιας χώρας. Θεωρώ ότι το Μπουένος Άϊρες ακόμα μεταδίδει το τάνγκο. Για οποιονδήποτε θέλει να ασχοληθεί με αυτό και θέλει να το μάθει και να το νιώσει καλύτερα, εννοείται πως τον συμβουλεύω να πάει στο Μπουένος Άϊρες, όπως έκανες και εσύ, να μάθει ισπανικά, να ψάξει την ιστορία του, για να μάθει πολύ καλύτερα τι είναι αυτό που χορεύει. Το τάνγκο μας έρχεται από άλλες εποχές, στις οποίες υπήρχαν άλλοι κώδικες, άλλες συνήθειες, και είναι κάτι που το καταλαβαίνουμε όσο ωριμάζουμε, ακόμα και σαν άνθρωποι. Οπότε, θεωρώ, ότι πρέπει και λόγω αυτού αλλά και λόγω της τεχνικής δυσκολίας που έχει αυτός ο χορός, το πρώτο που πρέπει να μάθουμε να έχουμε για να χορέψουμε καλά τάνγκο είναι η υπομονή. Να έχουμε πολύ υπομονή και κάποια στιγμή, θα νιώσουμε ότι το τάνγκο, μας άγγιξε. Το τάνγκο είναι ένας χορός που πρέπει να τον γνωρίσουμε πολύ βαθιά για να τον χορέψουμε και να τον αγαπήσουμε πραγματικά. Όταν υπάρχει αφοσίωση στο τάνγκο η διαφορά φαίνεται. Όταν κάποιος έχει διανύσει χιλιόμετρα στο τάνγκο και όταν κάποιος δεν το έχει πάρει τόσο σοβαρά και το χορεύει επιφανειακά η διαφορά φαίνεται.
Πόσο σημαντική είναι η μουσικότητα στο τάνγκο και ποιές είναι οι αγαπημένες σου ορχήστρες;
Gabriel: Περισσότερο από τη μουσικότητα, θα έλεγα η αναγνώριση της μουσικής του τάνγκο. Δεν χρειάζεται να είσαι μουσικός αλλά αν δεν το αναλύσεις με κάποιον τρόπο, πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να καταλάβεις τι ακούς. Υπάρχουν τόσα διαφορετικά στυλ, τόσες διαφορετικές ορχήστρες που παίζουν με διαφορετικό τρόπο τη μουσική, που πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός και να μη χορεύεις την κάθε ορχήστρα με τον ίδιο τρόπο. Γι’αυτό το λόγο, έχει εξελιχθεί πολύ, η διδασκαλία πάνω και σε αυτό το κομμάτι, τη μουσικότητα, σαν ένα εργαλείο που έχουν οι χορευτές για να χορεύουν όμορφα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αγαπημένες ορχήστρες υπάρχουν πολλές. Εξαρτάται από τη διάθεση. Θεωρώ ότι, ο Osvaldo Pugliese είναι ένας σπουδαίος μουσικός, καταπληκτική ορχήστρα όπως και ο Anibal Troilo. Λίγο πιο λαϊκός, πιο απλός, αλλά πολύ δυνατός ως συνθέτης είναι προφανώς, ο Juan d’Arienzo, που είναι ο αγαπημένος των περισσοτέρων και ο Carlos di Sarli. Αυτοί!
Tελικά το τάνγκο σε ποιούς απευθύνεται;
Gabriel: Το τάνγκο δεν έχει όρια, κοινωνικές τάξεις. Από την αρχή έτσι ήταν. Ήταν λάθος ότι ήταν ένας χορός μόνο για τους φτωχούς. Δεν ισχύει αυτό. Είναι ένας λαϊκός χορός. Λαϊκός, δεν σημαίνει, φτωχός. Δεν έχει σημασία, αν είσαι πλούσιος, φτώχος, μορφωμένος ή όχι. Ταιριάζει σε όλους το τάνγκο.
Πολύ ωραία! Ευχαριστώ πολύ Γαβριέλ και καλή επιτυχία στην παράσταση!
Gabriel : Ευχαριστούμε!
Πληροφορίες για την παράσταση
Συντελεστές /Participiantes
Μουσική διασκευή & διεύθυνση ορχήστρας / Arreglos & Director : Patricio Villarejo
Χορογραφίες και διεύθυνση /Coreografia & Direccion :
Natalia Hills
Πρώτος Χορευτής / Primer bailarin: Alejandro Aquino
ΧΟΡΕΥΤΕΣ / BAILARINES
Alejandro Aquino – Natalia Hills
Sabrina Tonelli – Leonel Mendieta
Loukas Balokas- Georgia Priskou
Marianna Koutandou – Vaggelis Hatzopoulos
Gabriel Marino- Vassia Thanopoulou
Naima Gerasopoulou – Lucas Gauto
ΟΡΧΗΣΤΡΑ / ORQUESTA
Patricio Villarejo : Violoncelo
Ivan Talanin : Bandoneon
Evocacion
Dionisis Vervitsiotis : Βιολί
Maria Deli :Μπαγιάν
Έλλη Δαδήρα (Elli Dadira) :Κοντραμπασο
Mihalis Koumoutsakos :Πιάνο- πλήκτρα
Plus
Thodoris Skondras : Κιθάρα
Vaggelis Baliousis :Κρουστά
Dimitra Hanialaki :Φλάουτο
………………………………………………………………………………………
Tangueros del Sur :
Διεύθυνση / Director Ejecutivo: Natalia Hills
Παραγωγή Productor Ejecutivo: Enrique Gomez Moreyra
Βοηθός Παραγωγής / Αsistente de Produccion; Sabrina Tonelli
Γραφικά/ Diseno Grafico ; Truco Christian
Καλλιτεχνική και τεχνική διεύθυνση / Director de Artistas : Luis Alberto Mestre Luis
Διευθυνση παραγωγής / Direcion General : Elena Gossi.
Διοργάνωση / Organization : Acropolis tango Festival
