Η πλαστική βροχή είναι γεγονός, προειδοποιεί μια επιστημονική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία. Τα μικροπλαστικά δεν μπορούμε ούτε να τα δούμε, ούτε να νιώσουμε, ούτε να τα μυρίσουμε. Ωστόσο, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι σε κάθε τετραγωνικό μέτρο των ορόφων των σπιτιών στο Όκλαντ κυκλοφορούν κατά μέσο όρο, 5.000 μικροπλαστικά σωματίδια.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, αυτά τα σωματίδια προσθέτουν περίπου 74 τόνους πλαστικού κάθε χρόνο, που ισοδυναμεί με περίπου τρία εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια.
Αυτή η ποσότητα είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που έχει υπολογιστεί στο Λονδίνο, το Αμβούργο και το Παρίσι. Αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το Λονδίνο έχει λιγότερα αερομεταφερόμενα πλαστικά, από το Όκλαντ. Το Λονδίνο είναι μια πολύ μεγαλύτερη πόλη και βρίσκεται σε ένα λιγότερο απομακρυσμένο μέρος του κόσμου. Αντίθετα, είναι πιο πιθανό ότι οι προηγούμενες εκτιμήσεις για την ποιότητα του αέρα, όπως αυτές του Λονδίνου, δεν μέτρησαν τα μικρότερα μικροπλαστικά που κυκλοφορούσαν.
Σήμερα, δεν υπάρχει τυποποιημένη μεθοδολογία ή πρωτόκολλο για τον προσδιορισμό των μικροπλαστικών, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε μελέτη διεξάγεται με ελαφρώς διαφορετικό τρόπο.
«Οι μελλοντικές έρευνες πρέπει να ποσοτικοποιήσουν πόσο ακριβώς πλαστικό αναπνέουμε», τόνισε ο χημικός Τζόελ Ρίντελομπ από το Πανεπιστήμιο του Όκλαντ.
Τα ευρήματα από τη Νέα Ζηλανδία βασίζονται σε μια μελέτη 9 εβδομάδων σε δύο τοποθεσίες στο Όκλαντ – μία στην οροφή ενός πανεπιστημιακού κτιρίου στην πόλη και μία άλλη σε έναν φράχτη σε ένα προάστιο της πόλης.
Σε κάθε τοποθεσία, οι ερευνητές μέτρησαν τα υπολείμματα οκτώ διαφορετικών τύπων αερομεταφερόμενων πλαστικών. Τα πιο παραγωγικά ήταν το πολυαιθυλένιο (ΡΕ), που χρησιμοποιείται σε σακούλες παντοπωλείου, το πολυκαρβονικό (PC), που χρησιμοποιείται σε προστατευτικό εξοπλισμό και ιατρικές συσκευές, και το πολυ(τερεφθαλικό αιθυλένιο) (ΡΕΤ), που χρησιμοποιείται σε συσκευασίες τροφίμων και ποτών.
Όταν οι άνεμοι από την ακτή ήταν ιδιαίτερα ισχυροί, τα μικροπλαστικά αυξάνονταν σε αριθμό. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι τα μικροπλαστικά που επιπλέουν στον αέρα γύρω από το Όκλαντ παρασύρονται από τον άνεμο και τα κύματα της ακτογραμμής.
«Η παραγωγή αερομεταφερόμενων μικροπλαστικών από τη θραύση των κυμάτων θα μπορούσε να αποτελεί βασικό μέρος της παγκόσμιας μεταφοράς μικροπλαστικών», είπε ο Ρίντελομπ.
«Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί ορισμένα μικροπλαστικά εισέρχονται στην ατμόσφαιρα και μεταφέρονται σε απομακρυσμένα μέρη, όπως εδώ στη Νέα Ζηλανδία», πρόσθεσε.
Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας άλλος πιθανός λόγος για τον οποίο τα αερομεταφερόμενα πλαστικά φαίνεται να είναι λιγότερα σε αριθμό στη Γερμανία και την Αγγλία. Αλλά ακόμη και στην ενδοχώρα, οι παρασυρόμενοι μικρορρύποι εξακολουθούν να αποτελούν μεγάλο πρόβλημα.
Το 2019, οι επιστήμονες μιας μικρής πιλοτικής μελέτης βρήκαν μικροπλαστικά στα απομακρυσμένα βουνά των Πυρηναίων, τα οποία πιθανώς μεταφέρθηκαν εκεί από κοντινές πόλεις. Το 2021, οι επιστήμονες προειδοποίησαν ότι τα αερομεταφερόμενα μικροπλαστικά είναι πλέον παντού στην ατμόσφαιρα και μπορεί να επηρεάζουν ήδη το κλίμα. Στο μέλλον, αν η συγκέντρωσή τους συνεχίσει να αυξάνεται, θα μπορούσαν να επιδεινώσουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου απορροφώντας και διασκορπίζοντας φως και θερμότητα.
Η πλειοψηφία των σωματιδίων που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια του πειράματος είχαν μέγεθος μεταξύ 10 και 50 μικρομέτρων. Τα περισσότερα από αυτά ήταν θραύσματα πλαστικού και μόνο το 3% ήταν μεγαλύτερα από 100 μικρόμετρα.
Κανείς δεν γνωρίζει ακόμη τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν τα αερομεταφερόμενα μικροπλαστικά στην ανθρώπινη υγεία, αλλά όσο μικρότερο είναι το θραύσμα ή η ίνα, τόσο πιο πιθανό είναι να απορροφηθεί από τα κύτταρά μας όταν το εισπνέουμε.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Environmental Science & Technology».
