Γράφει ο Ρατατούλης
Αντιλαμβάνομαι ότι το φλέγον θέμα των ημερών για το εσωτερικό ακροατήριο είναι το Σκοπιανό, αλλά από χθες το καλοκαίρι μπήκε ημερολογιακά και σε περίπου δυόμιση μήνες έχουμε ένα σημαντικό ορόσημο: την έξοδο από το Μνημόνιο.
*****
Δεν ξέρω, αν ισχύουν ακόμα τα σχέδια του Μαξίμου για «ταρατατζούμ» και παράτες -που δεν έγιναν σε καμία άλλη χώρα που βγήκε από Μνημόνιο- στον λόφο της Πνύκας, βλέπω όμως σοβαρούς οικονομικούς παράγοντες της χώρας να εκτιμούν πως τα σύννεφα μαζεύονται και η χώρα μας θα χρειαστεί κάποιου είδους στήριξη για την επόμενη μέρα.
*****
Να το πούμε συγκεκριμένα: με την κατάσταση πολιτικής αστάθειας στον ευρωπαϊκό Νότο, με μια νέα, λαϊκιστική κυβέρνηση στην Ιταλία και την πτώση της κυβέρνησης Ραχόι στην Ισπανία, είναι σαφές ότι οι αγορές αντιδρούν νευρικά και αυτό δεν είναι προς όφελος της Ελλάδας, η οποία επιζητεί ένα σταθερό οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον, μήπως και καταφέρει να βγει σε αυτή τη φάση αυτοδύναμα στις αγορές.
*****
Πληροφορούμαι, πάντως, ότι και στο περιθώριο της πρόσφατης Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΒ ο κεντρικός τραπεζίτης Γιάννης Στουρνάρας ανέλυσε σε άκρως ενδιαφέρουσα ομήγυρη την αναγκαιότητα της δημιουργίας ενός διχτυού ασφαλείας, ακούω, επίσης, ότι και οι περισσότεροι εκ των θεσμών παρασκηνιακά εκτιμούν ότι η προληπτική γραμμή θα ήταν η ασφαλής επιλογή, για καλό και για κακό, ενώ και η πλειοψηφία των Ελλήνων τραπεζιτών είναι της άποψης ότι δεν μπορούμε να βγούμε ξυπόλητοι στ’ αγκάθια μετά από οχτώ μνημονιακά χρόνια.
*****
Τι σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση; Προς ώρας, επιμένει στο ζωτικής πολιτικής σημασίας γι’ αυτή αφήγημα της καθαρής εξόδου. Σε λίγες, όμως, μέρες θα ξέρουμε περισσότερα. Και αυτό γιατί τα «μεγάλα παιδιά», δηλαδή οι θεσμοί, η Γερμανία και η Γαλλία θα κάτσουν πάλι στο τραπέζι του Washington Group, ενόψει της Συνόδου των G7 στον Καναδά για να συζητήσουν και για το ελληνικό χρέος, όπου παρά την προσέγγιση των τελευταίων ημερών, Γερμανία και ΔΝΤ παραμένουν μακριά.
*****
Μπορεί να βρεθεί λύση; Πολιτικά ναι, αλλά η πληροφορία από το Βερολίνο είναι αδιάσειστη: οι Γερμανοί έχουν πάψει να θεωρούν την παρουσία του ΔΝΤ απαραίτητη. Όχι ότι δεν το θέλουν, αλλά δεν το απαιτούν πλέον, ώστε να περνάνε από τη Βουλή τους το οτιδήποτε. Και αυτό, σε αυτή τη συγκυρία, είναι κάκιστο μαντάτο για την κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τη στρατηγική που έχει επιλέξει για να πορευτεί στο μεταμνημονιακό σκηνικό.
Η διαρροή στους Γερμανούς
Μιας και συζητάμε για την προληπτική γραμμή στήριξης, θέλω να επαναφέρω κάτι που έχω ξαναθίξει, γιατί το βρίσκουμε μπροστά μας. Θυμάστε το σενάριο παράτασης του Μνημονίου που είχε διαρρεύσει σε μεγάλη γερμανική εφημερίδα, με στόχο να πιεστεί η Αθήνα και να τρέξει τα προαπαιτούμενα; Προήλθε από έναν άνθρωπο, ο οποίος θεωρητικά ήταν και από τους πιο φιλικούς προς τη σημερινή κυβέρνηση και ο οποίος, επειδή οικονομικά ξέρει, προειδοποιεί όσο πιο κομψά μπορεί ότι η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη και «εύθραυστη». Αναζητήστε την τελευταία λέξη σε δημόσιες παρεμβάσεις των τελευταίων ημερών και μετά συνδέστε τις τελείες, που λένε και οι Αγγλοσάξονες…
Ο Ζάεφ μπορεί;
Βλέπω την πρεμούρα να λυθεί το Σκοπιανό και, όπως παραδέχονται έμπειροι περί τα διπλωματικά άνθρωποι, ίσως δεν ήμασταν ποτέ πιο κοντά όλα αυτά τα χρόνια. Ένα ερώτημα μένει να απαντηθεί τώρα. Μπορεί ο Ζάεφ να περάσει στα Σκόπια το ergaomnes, το οποίο ο ίδιος, σκιωδώς, έχει αποδεχθεί κατόπιν έξωθεν πιέσεων; Επίσης, μπορεί να περάσει αλλαγές στο Σύνταγμα, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την αντιπολίτευση απέναντί του; Ή μήπως μπορεί να γίνει κάποιο τέχνασμα και να περιληφθεί στη διακρατική συμφωνία όρος που να λέει ότι αυτή η συμφωνία υπερέχει του Εθνικού Συντάγματος; Όλα αυτά είναι κρίσιμα ερωτήματα για τον Ζάεφ και πολιτικά υπαρξιακά. Γιατί, άντε και συμφώνησε με τον Τσίπρα. Την άλλη μέρα, θα υπάρχει πολιτικά για να εγγυηθεί τη συνέχεια;
