“Στην Κύπρο εφαρμόστηκε η παλαιότερη αρχή της τοκογλυφίας: σήμερα σε στεγνώνω από χρήμα, αύριο σου αρπάζω την περιουσία, δηλαδή το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Ο Ελληνισμός χρειάζεται μία ενιαία εθνική ηγεσία για να αντισταθεί στην επέλαση των τοκογλύφων.”.
Αν κάποιος δεν ξέρει ποιος είναι ο συντάκτης της παραπάνω παραγράφου, το πιθανότερο είναι να προσυπογράψει αυθόρμητα μια τέτοια δήλωση. Όμως πρόκειται περί ανακοίνωσης της Χρυσής Αυγής οπότε τα ερωτηματικά που δημιουργούνται αυτόματα είναι τα εξής:
– Εθνική ηγεσία σημαίνει κυνηγάω κάθε φουκαρά Πακιστανό που προσπαθεί να κάνει ένα μεροκάματο;
– Εθνική ηγεσία σημαίνει να πηγαίνουν οι βουλευτές να κατουράνε έξω από το Mega;
– Εθνική ηγεσία σημαίνει να ρίχνουμε και κάνα χαστούκι σε αυτόν με τον οποίο διαφωνούμε;
Επειδή οι απαντήσεις είναι αυτονόητες, το πρόβλημα δεν είναι της Χρυσής Αυγής. Βρήκε και τα κάνει. Τι βρήκε; Βρήκε ένα πολιτικό σύστημα παραδομένο στη διαπλοκή και στη διαφθορά, το οποίο δεν έχει απολύτως κανένα εθνικό όραμα για τη χώρα και για το μόνο το οποίο ενδιαφέρεται είναι η προσωπική εξασφάλιση των μελών του. Λαμβάνει λοιπόν αποφάσεις με απολύτως ιδιοτελείς σκοπούς, αδιαφορώντας για το που οδηγείται η χώρα και η πλειοψηφία του λαού της.
Με απλά λόγια, έχει έρθει η ώρα της σιωπηλής πλειοψηφίας να μιλήσει. Αν αυτή δεν αποφασίσει να πάρει την τύχη της στα χέρια της, να υπερασπιστεί την πατρίδα και να διαφυλάξει την αξιοπρέπεια του εαυτού της, τότε αυτά που έρχονται θα είναι χειρότερα από αυτά που πέρασαν. Αλλά για να μπορέσει να το κάνει αυτό, θα πρέπει να πάψει να μοιάζει στο πολιτικό σύστημα. Δηλαδή να παίρνει αποφάσεις με απολύτως ιδιοτελή κίνητρα. Αυτό θέλει ψυχή. Θέλει ηθική δύναμη.
Αν η σιωπηλή πλειοψηφία δεν βρει τη δύναμη να μιλήσει, τότε πολύ φοβάμαι πως θα μείνουν μόνον οι … φωνακλάδες της Χρυσής Αυγής. Κι αυτό θα συνιστά εθνική κατάντια και θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
