Η κρατούσα θεωρία για τη μυστηριώδη εξαφάνιση των δεινοσαύρων, που κυριαρχούσαν για περίπου 150 εκ. έτη στη Γη, υποδεικνύει ως υπεύθυνες τις αλυσιδωτές επιπτώσεις που προκλήθηκαν από την πτώση ενός μεγάλου αστεροειδούς στη αμερικανική ήπειρο, πριν από περίπου 65 εκ. έτη.
Ο Μάικλ Ραμπίνο, καθηγητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, υποστηρίζει ότι η πτώση του αστεροειδή ήταν επίσης αποτέλεσμα μιας αλυσίδας γεγονότων, αυτή τη φορά κοσμικών.
Η κίνηση της Γης
Ευρήματα των τελευταίων ετών έχουν δείξει ότι υπάρχουν υψηλές συγκεντρώσεις της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης στα κέντρα των γαλαξιών, κάτι που συμβαίνει και στο δικό μας γαλαξία. Η σκοτεινή ύλη, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι μια αόρατη κοσμική «ουσία», η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους.
Η Γη, κατά την τροχιακή της κίνηση, ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από τον γαλαξιακό δίσκο κάθε 250 εκ. έτη. Κάθε 30 εκ. έτη η Γη κατά την κίνηση της αυτή πλησιάζει το κέντρο του Γαλαξία. Σύμφωνα με τον Ραμπίνο, κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, δηλ. κάθε 30 εκ. έτη, η Γη βιώνει εκτεταμένες καταστροφές και μαζικές εξαφανίσεις της ζωής.
Η νέα θεωρία
Ο Ραμπίνο υπολόγισε ότι την εποχή που εκτιμάται ότι έπεσε ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους, η Γη βρισκόταν κοντά στο γαλαξιακό κέντρο. Σύμφωνα με τον Ραμπίνο, η Γη κάθε φορά που πλησιάζει το γαλαξιακό κέντρο εισέρχεται σε ένα περιβάλλον πολύ ισχυρών βαρυτικών δυνάμεων και βαρυτικών αλληλεπιδράσεων εξαιτίας της έντονης παρουσίας σκοτεινής ύλης.
Οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις αλλάζουν τις τροχιές των αστεροειδών και των κομητών στέλνοντας κάποιους εξ αυτών κατευθείαν πάνω στη Γη. Αυτό συνέβη σύμφωνα με τον Ραμπίνο και πριν από 65 εκ.έτη. Επίσης, ο Ραμπίνο υποστηρίζει ότι η έκθεση της Γης σε αυξημένες ποσότητες σκοτεινής ύλης θερμαίνει τον πυρήνα της με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονη ηφαιστειακή και τεκτονική δραστηριότητα στον πλανήτη, γεγονός που οδηγεί και αυτό σε μαζικές εξαφανίσεις ειδών.
Η νέα θεωρία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of The Royal Astronomical Society».
