Η Ελλάδα για να δει φως πρέπει να αποκτήσει ηγεσία. Αυτό είναι, τη στιγμή αυτή, το απόλυτο πρόβλημα της χώρας. Όπως είχα γράψει σε προηγούμενο άρθρο, η οικονομική χρεοκοπία είναι απότοκος της πολιτικής χρεοκοπίας και όχι το αντίστροφο. Αλλά ένα νέο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να γεννηθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος μετάβασης.
Ο κ. Παπαδήμος είχε μια αποστολή και την ολοκλήρωσε με επιτυχία και αυτό θα αποδειχθεί ιστορικά ως ευεργεσία στην πατρίδα. Τώρα όμως είναι η ώρα του Ηγέτη.
Ηγέτης θα είναι αυτός που θα εξασφαλίσει σταθερότητα για τη μετάβαση σε ένα νέο πολιτικό σύστημα. Οι εκλογές μπορεί να αναδείξουν νικητή, όχι όμως Ηγέτη. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα και νομίζω πως έχει έλθει η ώρα για τον Αντώνη Σαμαρά να αποφασίσει τι θέλει να γίνει… Ο επόμενος νικητής των εκλογών ή ο επόμενος Εθνικός Ηγέτης;
H απάντηση πρέπει να λάβει υπόψη δύο βασικά ζητήματα.
Πρώτον, η μεγάλη αλλαγή που έχει ανάγκη η χώρα είναι η αλλαγή νοοτροπίας. Δεύτερον, οι εκλογές όχι μόνο δεν μπορούν να εγγυηθούν τη σταθερότητα που έχει ανάγκη η χώρα, αλλά ανοίγουν την πόρτα σε πολύ μεγάλες περιπέτειες. Είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτό το ενδεχόμενο να πάμε σε μια «Βουλή Σούργελο». Αυτό δεν θα το πει καμιά δημοσκόπηση, διότι έχουμε δει πόσο έξω πέφτουν σε συνθήκες ρευστότητας. Και απορώ ειλικρινά, με ποια εμπιστοσύνη μπορούν να πάνε σε εκλογές οι ηγεσίες των δύο συγκυβερνούντων κομμάτων;
Τι διαφορετικό λοιπόν θα μπορούσε να γίνει αυτή την ώρα;
Πρώτον, να βγάλει το ΠΑΣΟΚ αρχηγό, ο οποίος θα είναι όπως όλα δείχνουν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, στον οποίο πιστώνεται μεγάλο μέρος της εθνικής προσπάθειας, γεγονός που τον ωρίμασε και τον ίδιο προσωπικά.
Δεύτερον, να παραιτηθεί ο κ. Παπαδήμος που ολοκλήρωσε την αποστολή του. Είχα υπογραμμίσει σε προηγούμενο άρθρο, πως ο κ. Παπαδήμος θα έδειχνε αν μπορούσε να κάνει κάτι περισσότερο από το να είναι ο Πρωθυπουργός του PSI. Αποδείχθηκε τελικά πως είτε δεν θέλει, είτε δεν μπορεί. Σε κάθε περίπτωση, με την επιτυχή – εκτός ξαφνικού απροόπτου – ολοκλήρωση του PSI εκπνέει και ο χρόνος της αποστολής του.
Τρίτον και σπουδαιότερο, ο Αντώνης Σαμαράς έχει το ηθικό και πολιτικό πλεονέκτημα να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να ζητήσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Αυτός είναι που έκανε τη «μεγάλη στροφή» για τη σωτηρία της χώρας. Eίναι η ώρα να πετάξει το μπαλάκι της εθνικής ευθύνης στο νέο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ για μια νέα κυβέρνηση από την παρούσα βουλή, στην οποία θα είναι ο ίδιος Πρωθυπουργός, ο κ. Βενιζέλος Αντιπρόεδρος και ο κ. Παπαδήμος Υπουργός Οικονομικών (για τη συνέχεια που απαιτείται στα μάτια των Βρυξελλών). Η κυβέρνηση να αποτελείται από ικανούς πολιτικούς και ικανούς τεχνοκράτες κοινής αποδοχής των δυο κομμάτων και πάνω σε μια ετήσια προγραμματική συμφωνία για τα δέκα πράγματα τα οποία ούτως ή άλλως πρέπει να γίνουν. Είναι ανοησία να συζητάμε για εκλογικά προγράμματα και να διαπερνά οριζόντια η νοοτροπία του «λεφτά υπάρχουν» όταν στην πραγματικότητα το τι μπορεί να γίνει και τι όχι περιγράφεται λεπτομερειακά στη συμφωνία για το PSI και τη νέα δανειακή σύμβαση. Οι πολιτικές είναι δεδομένες, το διακύβευμα όλο αφορά την υλοποίηση. Για αυτό και οι υπουργοί θα πρέπει να πετύχουν σαφείς και συγκεκριμένους στόχους και θα πρέπει να ελέγχονται ανά μήνα. Αν τους επιτυγχάνουν συνεχίζουν, αν αποτυγχάνουν να πηγαίνουν σπίτι τους χωρίς δεύτερη σκέψη.
Το πολιτικό σύστημα είναι υπεύθυνο για τον κατήφορο της χώρας. Έστω και στο «παρά ένα» πρέπει να δείξει ότι έχει συνειδητοποιήσει τις ευθύνες του και όχι να ετοιμάζεται να κάνει πάλι τα ίδια, με δήθεν προεκλογικά προγράμματα και φυλλάδια με φατσούλες υποψηφίων. Είναι τρελά πράγματα αυτά, όταν η χώρα καταρρέει.
