Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Για ακόμη μια φορά οι συνομιλίες μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών σχετικά με την διευθέτηση του Κυπριακού ζητήματος οδηγήθηκαν σε ναυάγιο με τους καλά γνωρίζοντες επί του ζητήματος να μην περιμένουν τίποτε λιγότερο από τα όσα διαδραματίστηκαν στην Ελβετία.
Το όποιο ‘’θετικό’’ κλίμα υπήρξε κατά την διάρκεια των διαβουλεύσεων τις προηγούμενες ημέρες δεν φάνηκε εν τέλει να αποτυπώνεται σε μια κοινή διακήρυξη, καθώς για ακόμη μια φορά οι συνομιλίες τινάχθηκαν στον αέρα με ευθύνη της Τουρκίας και του ειδικού απεσταλμένου της στην συνδιάσκεψη.
Αξίζει να σημειωθεί πως παρ’όλο που μέχρι την τελευταία στιγμή υπήρχε η αίσθηση πως η Τουρκία θα ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις των προηγούμενων ημερών, κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, με αποτέλεσμα οι όποιες προσπάθειες έγιναν στα πλαίσια του τελευταίου δείπνου τελικώς να μην οδήγησαν πουθενά.
Από την πλευρά του το ελληνικό ΥΠΕΞ, με λεπτομερή ανακοίνωση του τονίζει την αδιαλλαξία και την άρνηση για ομαλή εξεύρεση λύσης που επέδειξε η Τουρκία, αναφέροντας παράλληλα πως ενώ σκοπίμως τις τελευταίες ημέρες η πλευρά της Τουρκίας διέρρεε πληροφορίες που ‘’άνοιγαν’’ τον δρόμο για την εξεύρεση λύση, εντούτοις όμως την πιο κρίσιμη στιγμή προτίμησαν να αποφύγουν για ακόμη μια φορά τις ευθύνες που τους αναλογούν.
Το σημαντικότερο ζήτημα στο οποίο δείχνουν διαχρονικά τα τελευταία χρόνια να ‘’παγώνουν’’ οι συζητήσεις, προσανατολίζεται στην απόσυρση ή μη των στρατευμάτων της Τουρκίας, έπειτα και από την παράνομη εισβολή της στο νησί της Κύπρου. Από τότε και μετά διαχρονικά η Τουρκία θεωρεί πως με τα στρατέυματα της πετυχαίνει την εξασφάλιση των συμφερόντων των λεγόμενων ‘’τουρκοκυπρίων΄’. Κάτι τέτοιο προφανώς και είναι λάθος, καθώς από την μια η παράνομη εισβολή στην Κύπρο δεν έχει αναγνωρισθεί επίσημα από κανένα κράτος, και από άλλη μια τέτοια καλά συντηρημένη προπαγάνδα σε συνδυασμό με την στρατηγικά σχεδιαζόμενη ‘’ανθρώπινη είσοδο πληθυσμού’’ στο νησί της Κύπρου από πλευράς της Τουρκίας, δεν μπορεί να γίνει πλέον ανεκτή.
Ο μοχλός πίεσης της Κυπριακής πλευράς σε όλες τις προσπάθειες διευθέτησης του ζητήματος από νομικής πλευράς αποτελεί το Διεθνές Δίκαιο, γεγονός που μέχρι στιγμής η τουρκική πλευρά δεν μπορεί να αντιπαρέλθει, και αντ’αυτού διαχρονικά προσπαθεί να κατοχωρώσει μια κατάσταση status quo την οποία ουσιαστικά ποτέ δεν έχει το δικαίωμα νομικής κατοχύρωσης.
Όμως ας μην ξεγελιόμαστε η Τουρκία δεν αλλάζει, και ούτε πρόκειται να αλλάξει στο εγγύς μέλλον, τουναντίον μια μελλοντική κάθοδος του Ερντογάν σε συνδυασμό με ανάληψη της εξουσίας από τους ‘’σκληρούς’’ κεμαλικούς θεωρώ πως θα οξύνει τα πράγματα με τα contingency plans του σήμερα, να γίνονται ρεαλιστική βάση του μέλλοντος.
Εν κατακλείδι, όπως είχα αναφέρει και σε παλαιότερο άρθρο μου όχι πολλές ημέρες πριν, η Τουρκία δεν με πείθει πως αποσκοπεί στην ουσιαστική επίλυση του ιστορικού λάθους που έχει προβεί, καθώς από την μια τα συμφέροντα της Κύπρου εν όψη των νέων ενεργειακών εξελίξεων δείχνουν να μεγαλώνουν μέρα με την μέρα, και από την άλλη το καθεστώς Ερντογάν πασχίζει για δείξει τα δόντια του σε μια χώρα η οποία δειλά δειλά καταλαβαίνει πως το ‘’τέρας που εξέθρεψε’’ έχει αρχίσει να παρασιτεί εις βάρος της.
