Γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος
Η άγρια δολοφονία της 21χρονης Ελένης στη Ρόδο από συνομηλίκους της είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα ένα άγριο χαστούκι συνειδητοποίησης πως κάτι πολύ λάθος συμβαίνει και είμαστε όλοι μέρος αυτού του λάθους. Το σώμα της φοιτήτριας που πετάχτηκε με αυτόν τον ειδεχθή τρόπο στον γκρεμό αντανακλά το πόσο βαθιά νοσεί το κοινωνικό σώμα.
Ούτε “έτυχε”, ούτε ήταν “κακιά στιγμή”. Είναι η αναμενόμενη έκφραση προτύπων, στάσεων κι αντιλήψεων αναφορικά με τον “αντρισμό” και τη “θηλυκότητα” που καλλιεργούνται συστηματικά μέσα σε μια κοινωνία που έχει χάσει τον προσανατολισμό της, τις αξίες της, την αισθητική της και κυρίως τον σεβασμό της προς την ανθρώπινη ύπαρξη.
Οι εποχές που οι έρωτες δημιουργούσαν ήρωες έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ζούμε στην αντιηρωική και αντιερωτική εποχή του “Greece’s Next Top Model”, στην εποχή που τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση έχει αναλάβει το YouPorn, στην εποχή που η κακή χρήση της τεχνολογίας αποθεώνει τον ναρκισσισμό. Όπως ευφυώς “προφήτευσε” ο J.G. Ballard: «Οι ανεπτυγμένες κοινωνίες του μέλλοντος δεν θα καθοδηγούνται από την κοινή λογική αλλά από αλληλοσυγκρουόμενα συστήματα ψυχοπαθολογίας».
Αυτή είναι η αλήθεια που μας αποκαλύπτεται με όλο και πιο τραγικούς τρόπους. Το να συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως οι άνθρωποι είμαστε έλλογα όντα μοιάζει όλο και πιο δύσκολο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ανατριχιάζει κανείς μόνο με την αθλιότητα του εγκλήματος αλλά και με πολλές από τις αντιδράσεις που αποτυπώθηκαν στα social media.
Από τη μια, χυδαία σχόλια για το αν η κοπέλα συμπαθούσε ή όχι τους μετανάστες, για το αν είχε κατάθλιψη, για το αν είχε προηγούμενη εμπειρία βιασμού κλπ. Από την άλλη, ταξικός φθόνος για τον “πλούσιο δολοφόνο” από “καλή οικογένεια” της Λίνδου, αναπαράγοντας τη ναζιστικής έμπνευσης θεωρία περί “συλλογικής ευθύνης”, όταν έχει γράψει ο Γκυ Ντεμπόρ πως “οι άνθρωποι πλέον μοιάζουν περισσότερο στην εποχή τους παρά στον πατέρα τους”.
Αποκορύφωμα της αθλιότητας δε, η προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης της δολοφονίας στον τοπικό ανταγωνισμό ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών. Έτσι κυκλοφόρησαν fake news πως ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου Γιώργος Χατζημάρκος είναι θείος του “πλουσιόπαιδου” δολοφόνου ενώ ο άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση. Δεν ενδιαφέρει άλλωστε η αλήθεια αλλά μόνο το πως ένα γεγονός μπορεί να γίνει εργαλείο εξόντωσης ενός πολιτικού αντιπάλου.
Μια τραγωδία έδωσε άλλη μια φορά την αφορμή για να κατακλυστούν τα κοινωνικά δίκτυα με ψέμα και βία. Η αδιαφορία για τον άλλο, όποιος κι αν είναι αυτός, και η ψυχοπαθολογική εμμονή στο “εγώ” χωρίς την παραμικρή ενσυναίσθηση, είναι οι προπομποί ενός ακόμη αθλιότερου μέλλοντος.
