Του Γιώργου Τσακίρη
Με την έναρξη (αισίως) αυτής της προεκλογικής περιόδου, θα πρέπει -κατά τη γνώμη μου- να τεθούν κάποια βασικά ερωτήματα, πάνω στα οποία όλοι οι πολιτικοί φορείς που θα ζητήσουν την ψήφο των πολιτών, υποχρεωτικά θα κληθούν να απαντήσουν.
Ερωτήματα που αφορούν τόσο το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, όσον αφορά τους τομείς της κοινωνικής δικαιοσύνης, της εκπαίδευσης, της υγείας κλπ, όσο και το μέλλον, τις προοπτικές ανάπτυξης της χώρας μας μέσα στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς.
Κατ’ αρχήν θα πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό απ’ όλους, ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανένα θέμα να αντιμετωπισθεί μεμονωμένα, ανεξάρτητο απ’ όλα τα άλλα. Τα ζητήματα που αφορούν την αντιμετώπιση (πχ) της ανεργίας, επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό, εκείνα της υγείας και επηρεάζονται από εκείνα της εκπαίδευσης (και όχι μόνο).
Κατά συνέπεια, η αντιμετώπιση, ή καλύτερα η ύπαρξη προτάσεων που θα οδηγεί σε λύσεις που θα αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα, και δημιουργήθηκαν σε μεγάλο βαθμό (αν όχι αποκλειστικά) από τις λανθασμένες πολιτικές δεκαετιών που βασίζονταν στο πελατειακό κράτος και την παρασιτική οικονομία των «δικών μας» ανθρώπων, και οξύνθηκαν ή -αν θέλετε- βγήκαν στην επιφάνεια με τις μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων τεσσάρων ετών, μετατρέποντας ουσιαστικά τη χώρα μας σ’ ένα απέραντο εργαστήριο οικονομικών πειραμάτων που κόστισαν ζωές, οι προτάσεις αυτές θα πρέπει να έρχονται σε ρήξη με όλο αυτό το σαθρό σύστημα, εάν πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε.
Με ποιο τρόπο λοιπόν το κίνημα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων μπορεί να δώσει απαντήσεις σε όσα ανωτέρω αναφέρονται ;
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο «Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης» του κινήματος «η χώρα μας δεν έχει ανάγκη από ένα πρόγραμμα παρατεταμένης λιτότητας, αλλά ακριβώς από το αντίθετο, δηλαδή από ένα ριζοσπαστικό Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, με στόχους και προτεραιότητες που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εθνικής οικονομίας και της κοινωνίας, σε τομείς όπου η χώρα μας έχει συγκριτικό πλεονέκτημα. Μόνο η εφαρμογή ενός τέτοιου εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης και ανάπτυξης μπορεί να δημιουργήσει τις ικανές, αλλά και αναγκαίες συνθήκες, για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση. Σκοπός των Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και η δημιουργία μιας κοινωνίας δικαίου, αξιοπρέπειας και ίσων ευκαιριών».
Θέτοντας λοιπόν εξ αρχής ως βασικούς άξονες πολιτικής κατεύθυνσης την «ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και τη δημιουργία μιας κοινωνίας δικαίου, αξιοπρέπειας και ίσων ευκαιριών», απορρίπτοντας ταυτόχρονα τις πολιτικές της παρατεταμένης λιτότητας, στην ουσία έρχεσαι σε ρήξη με το σύνολο των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόζονται στην Ελλάδα.
Πώς όμως μπορεί κάτι τέτοιο να καταστεί εφικτό ;
Σίγουρα όχι ανακυκλώνοντας στην εξουσία πρόσωπα και πολιτικές που έχουν καταδικασθεί από την πραγματικότητα της σημερινής κατάστασης που βιώνουν καθημερινά εκατομμύρια συμπολίτες μας.
Σίγουρα όχι διατηρώντας στην πρώτη γραμμή της πολιτικής επικαιρότητας εκείνους που με προσωπικές τους πολιτικές αποφάσεις, υπέγραψαν επιστολές εθνικής υποτέλειας και εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας.
Και σίγουρα όχι με τα υποκατάστατα (κοινώς «δεκανίκια») των πολιτικών φορέων (νεότευκτων και μη) που οι ίδιοι δημιούργησαν είτε για να θολώσουν το πολιτικό σκηνικό, αποπροσανατολίζοντας τους Έλληνες με μπερδεμένες θεωρίες, που μπορεί σε κάποιους να ακούγονται όμορφες, στην ουσία όμως αποτελούν ευθεία προέκταση του ίδιου πολιτικού συστήματος που ευθύνεται για τα δεινά που πλήττουν σήμερα την Ελλάδα, είτε ευελπιστώντας να διασωθούν οι ίδιοι από τις (όποιες) πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες που πιθανό να τους βαρύνουν.
Εάν λοιπόν θέλουμε ως κράτος (και όχι ως χώρα) να απεμπλακούμε από ότι για χρόνια τώρα ταλανίζει τους Έλληνες, θα πρέπει να αφοσιωθούμε :
• στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας που θα διέπεται από σεβασμό στις αρχές και τις αξίες της δημοκρατίας
• στην εξυγίανση της πολιτικής και οικονομικής ζωής με συστηματική καταπολέμηση της διαφθοράς και του παλαιοκομματικού – πελατειακού κράτους
• στη συγκρότηση ενός κράτους αποτελεσματικού και αξιόπιστου, με ρόλο επιτελικό, που θα ελέγχει χωρίς να ρυθμίζει ασφυκτικά την ελεύθερη λειτουργία της αγοράς
• στην εργασία ως πηγή δημιουργίας εθνικού πλούτου, αλλά και ως βασικού στοιχεί-ου κοινωνικής συνοχής
• στη χάραξη οικονομικής πολιτικής με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανακούφιση των μη προνομιούχων Ελλήνων
• στην αποτελεσματική, με συγκεκριμένες πολιτικές, αντιμετώπιση της ανεργίας και ιδιαίτερα των νέων
• στη δημιουργία σταθερού οικονομικού περιβάλλοντος
• στην προώθηση μιας οικονομίας που βασίζεται στην Εκπαίδευση, την Έρευνα και την Καινοτομία
• στην ανασυγκρότηση των παραγωγικών δραστηριοτήτων (κυρίως στους στρατηγικούς τομείς εθνικής προτεραιότητας)
όπως επιγραμματικά αυτά αναφέρονται στο «Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης» των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, αλλά και μια σειρά άλλων πολιτικών κατευθύνσεων που, ελπίζω, να γίνουν αντικείμενο μιας ευρείας πολιτικής συζήτησης και ανταλλαγής επιχειρημάτων
Σε καμία πάντως περίπτωση στην επένδυση ενός κλίματος κατατρομοκράτησης της ελληνικής κοινωνίας, με σκοπό την παραπλάνηση των ψηφοφόρων και την άγρα ψήφων.
Ιδού λοιπόν το «πεδίον της μάχης», κι ο καθένας, απλός ψηφοφόρος ή απ’ όσους ζητάμε την ψήφο τους, ας αναλάβει τις προσωπικές του ευθύνες.
