Η συντριπτική πλειοψηφία του βρετανικού λαού στέκεται στο πλευρό του ουκρανικού λαού την ώρα της ανάγκης του. Η γενναία αντίσταση των Ουκρανών στην επιθετικότητα του Βλαντιμίρ Πούτιν πληροί όλες τις προϋποθέσεις ενός δίκαιου πολέμου και είναι προς το εθνικό συμφέρον της Βρετανίας, να μην πετύχει ο Πούτιν.
Τώρα, ωστόσο, ερχόμαστε στο δύσκολο μέρος. Έχουν περάσει δύο χρόνια από τη ρωσική απόπειρα κατάληψης του Κιέβου και η ισορροπία του πολέμου έχει αρχίσει να μετατοπίζεται υπέρ του Πούτιν. Οι ουκρανικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν από την Αβντίεβκα, κοντά στο Ντονέτσκ, την πρωτεύουσα μιας από τις ανατολικές επαρχίες που διεκδικεί ο Πούτιν.
Πώς πρέπει να αντιδράσει η Ουκρανία και οι σύμμαχοί της σε αυτή την οπισθοδρόμηση; Ο Independent μεταφέρει δύο αποκλειστικά άρθρα που δείχνουν τον δρόμο. Το ένα, του λόρδου Sedwill, πρώην υπουργού, υποστηρίζει ότι η Βρετανία και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της πρέπει να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες. Το άλλο, μια συνέντευξη με τον Maksym Zhorin, τον Ουκρανό διοικητή που ηγήθηκε της υποχώρησης από την Avdiivka, διατυπώνει μια προειδοποίηση για το τι θα συμβεί αν δεν το κάνουμε.
Ο λόρδος Sedwill επισημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να φέρουν δυσανάλογο μερίδιο του κόστους της υπεράσπισης της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης στην Ευρώπη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπανούν το 3,5% του εθνικού τους εισοδήματος για την άμυνα. Το Ηνωμένο Βασίλειο δαπανά 2,25 τοις εκατό. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι κάτω από το 2%.
Ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να είναι αγενής και απερίσκεπτος, αλλά δεν έχει άδικο για την απροθυμία της Ευρώπης να πληρώσει το μερίδιο που της αναλογεί. Όσο κι αν αποδοκιμάζουμε τη διστακτικότητα του αμερικανικού Κογκρέσου σχετικά με την υποστήριξη προς την Ουκρανία, θα έπρεπε επίσης να λειτουργήσει ως κίνητρο για τους Ευρωπαίους να ενισχύσουν με όπλα και μετρητά.
Όπως λέει ο Λόρδος Sedwill, “Αυτή είναι μια τεράστια πρόκληση, αλλά ένα κλάσμα του κόστους που θα αντιμετωπίσουμε αν επικρατήσει ο Πούτιν”.
Ο κ. Zhorin προειδοποιεί ότι αν ο Πούτιν αισθανθεί αδυναμία ή, ακόμη χειρότερα, αν νικήσει την Ουκρανία, η Ρωσία του “θα ανοίξει αναμφίβολα το στόμα της και θα προσπαθήσει να καταπιεί την υπόλοιπη Ευρώπη”. Έχει δει από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις της καθυστέρησης της χρηματοδότησης και των πόρων στην πρώτη γραμμή του μετώπου – περιορισμοί που ανάγκασαν τον Volodymyr Zelensky, τον Ουκρανό πρόεδρο, να μειώσει την ηλικία στράτευσης από τα 27 στα 25 έτη. Ο κ. Zhorin προτρέπει τους συμμάχους της Ουκρανίας να “χρησιμοποιήσουν με σύνεση αυτόν τον χρόνο … ενώ η Ρωσία επιτίθεται στην Ουκρανία, προετοιμαστείτε για τον δικό σας πόλεμο με τη Ρωσία”.
Ο λόρδος Sedwill επαναλαμβάνει αυτά τα λόγια, υποστηρίζοντας ότι η Βρετανία και οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ θα πρέπει βραχυπρόθεσμα να διοχετεύσουν πόρους στην Ουκρανία και μεσοπρόθεσμα να αυξήσουν τις δαπάνες όχι μόνο για την άμυνα αλλά και για την εθνική ασφάλεια με την ευρύτερη έννοια. Υποστηρίζει ότι οι προϋπολογισμοί για την άμυνα, τη βοήθεια και τις μυστικές υπηρεσίες θα πρέπει να αυξηθούν συνολικά στο 4% του εθνικού εισοδήματος.
Υποστηρίζει ότι: “Με το Ηνωμένο Βασίλειο να δίνει το παράδειγμα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να αναλάβουν αυτές τις δεσμεύσεις στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσινγκτον τον Ιούλιο και ο επόμενος Γενικός Γραμματέας θα πρέπει να έχει την ευθύνη να τις υλοποιήσει”
Αλλά δέχεται ότι αυτό θα απαιτήσει από τους δυτικούς ηγέτες να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες επιλογές που αντιμετωπίζουν σε αυτή την επικίνδυνη περίοδο – και να “εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους” γιατί δεν μπορούν να αποφύγουν.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να θέσουν κάποια δύσκολα ερωτήματα σχετικά με τις προτεραιότητες των δαπανών. Χρειαζόμαστε πραγματικά αεροπλανοφόρα; Είναι μια ανεξάρτητη πυρηνική αποτροπή η καλύτερη χρήση των πόρων απέναντι σε μια απολυταρχία που διεξάγει συμβατικό χερσαίο πόλεμο στην Ευρώπη; Αυτά είναι ερωτήματα που δεν μπορούν να αποφευχθούν σε μια εποχή που οι πιέσεις στις εγχώριες δημόσιες δαπάνες είναι τόσο σοβαρές.
Πρέπει να συνεχίσουμε να στεκόμαστε στο πλευρό του ουκρανικού λαού. Αλλά το πόσο περισσότερο είναι διατεθειμένος ο βρετανικός λαός να ξοδέψει γι’ αυτόν τον σκοπό είναι ένα ερώτημα που μοιάζει άβολα ανοιχτό.
