Γράφει η Ευτυχία Αλικάκου
Η κυβέρνηση δημιουργεί και πάλι σκηνικό ρήξης με τους πιστωτές καθώς ανακοίνωσε ότι καταθέτει την επόμενη εβδομάδα στη Βουλή τα νομοσχέδια για το ασφαλιστικό και το φορολογικό, χωρίς να έχει επέλθει συμφωνία επ΄ αυτών με τους Θεσμούς. «Σεβόμαστε τις διαφορές των άλλων, ακούμε τις εκτιμήσεις τους για τα μέτρα, αλλά διατηρούμε ως κυρίαρχη χώρα το δικαίωμα του πώς θα φτάσουμε στους στόχους, τελικά, να το αποφασίσουμε εμείς» ανέφερε κ. Τσακαλώτος. Η τελευταία αυτή φράση του υπουργού Οικονομικών δεν επιδέχεται σε πρώτη ανάγνωση κάποια πιο ψαγμένη αντίδραση από ένα ξερό «τι λε ρε παιδί μου» ή ένα ακόμα πιο ψαγμένο πλην κοινότυπο «που πας ρε Καραμήτρο».
Αλλά ας σοβαρευτούμε γιατί το σκηνικό έχει γίνει υπερβολικά δυσοίωνο και οι προοπτικές για συμφωνία με τους δανειστές μας έχουν σκορπιστεί σαν φύλλα από τραπουλόχαρτα. Η δε παρτίδα -της διαπραγμάτευσης- θυμίζει τη κατάληξη που είχε το παιχνίδι με τους θεσμούς το περασμένο Ιούλιο 2015 (capital controls και άλλα που δεν θέλουμε να θυμόμαστε αλλά και αδυνατούμε να ξεχάσουμε γιατί μας χτυπούν πάλι τη πόρτα από ότι φαίνεται).
Την ίδια ώρα, πληθαίνουν τα σενάρια για κάλπες και εκλογές εντός του Ιουνίου, καθώς υπάρχει η εκτίμηση ότι η ελληνική κυβέρνηση με την ανακοίνωση της ψήφισης των δύο νομοσχεδίων επιθυμεί να κάνει ηρωική έξοδο (όπως οι Μεσολογγίτες ένα πράγμα) μέσω εκλογών βλέποντας ότι δεν μπορεί να αντέξει το βαρύ πακέτο των μέτρων που προβλέπει το Μνημόνιο. Υπάρχει, βέβαια, μία διαφορά με τους αγωνιστές του Μεσολογγίου, καθώς οι δικοί μας θα φύγουν νύχτα με το κεφάλι ψηλά περηφανευμένοι για το γεγονός ότι κατέφυγαν στο σοφό λαό χωρίς να τον πάρουν στο λαιμό τους (γελάει ο κόσμος!), μόνο αυτός όμως θα θυσιαστεί κατά την έξοδο. Μακάρι να βγούμε ψεύτες αλλά το ερχόμενο καλοκαίρι μάλλον δεν θα μας βρει ξέγνοιαστους στην ακρογιαλιά όταν θα σκάσουν αυτά που ήδη προβλέπονται.
Στο μεταξύ, παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης, παρά τη θηλιά που έχουμε περασμένη στο λαιμό μας και ενώ η επιβίωση της χώρας κρέμεται από μία κλωστή (πάλι) κάποιοι μας θεωρούν ακόμα «κυρίαρχη χώρα», και εξ’ αυτού σπεύδουν να δικαιολογήσουν μονομερείς ενέργειες όπως η εν λόγω αναφορικά με τα δύο νομοσχέδια που θα καταθέσουν στη Βουλή, χωρίς συμφωνία με αυτούς που μας δανείζουν! Ο λόγος είναι απλός βέβαια, και το κόλπο αρκετά παλιό: επίκληση στο αίσθημα περηφάνιας τύπου «εμείς δεν εκβιαζόμαστε από κανέναν». Τέτοια αρέσουν στο λαό, τέτοια ζήτησε, τέτοια λαμβάνει και καλά να πάθει. Άντε και καλές βουτιές… στη μπανιέρα με τα παπάκια!
