Γράφει ο Πέτρος Αιβάζης*
Τo συνεχιζόμενο αδιέξοδο για τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Ιταλία μετά τις εκλογές, καταδεικνύει την έκδηλη αναστροφή του πολιτικού κλίματος που επικρατεί στη γείτονα χώρα. Η προγραμματική ακολουθία πολιτικής ύφεσης, κατά Μόντι, οδήγησε το σύνολο των Ιταλών πολιτών να έρθει σε σύγκρουση με το σκηνικό της οικονομικής δυσανεξίας, της άδικης κατάλυσης των εργασιακών σχέσεων και του κοινωνικού κράτους, τροφοδοτώντας με αυτόν τον τρόπο τον φαύλο κύκλο αποσταθεροποίησης των κοινωνιών του Νότου.
Τα ποσοστά του Μπέπε Γκρίλο, του πασίγνωστου Ιταλού κωμικού και του «Κινήματος των Πέντε Αστέρων» καταγράφονται ανοδικά ακόμη και στις μετεκλογικές δημοσκοπήσεις στην Ιταλία, και το πολιτικό αδιέξοδο παραμένει στη χώρα.
Ακυβερνησία ή αναπόφευκτη στενωπός ;
O Ιταλός κωμικός Μπέπε Γκρίλο, το αγαπημένο κόμμα των δημοσκοπήσεων, υποσχέθηκε πολιτικές θεραπείες ανάκαμψης, μακριά από τις Μοντιακές διαπραγματεύσεις λιτότητας. Συν τοις άλλοις πρότεινε μέχρι και δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Το εκλογικό αποτέλεσμα οδηγεί σε κοινωνικό και πολιτικό αδιέξοδο αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για νέες εκλογές. Το μήνυμα και οι συνέπειες του είναι ανάλογα δυνατό με τη σημασία που έχει η Ιταλία στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή οικονομία.
Αδιαμφισβήτητα, το αποτέλεσμα των Ιταλικών εκλογών δεν φθείρει μόνο τον Μάριο Μόντι. Φθείρει το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, φθείρει την μονόπλευρη Ευρωπαϊκή αντιμετώπιση της κρίσης ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τον ευρωσκεπτικισμό. Ιστορικώς, η Ιταλία ήταν μια χώρα τασσόμενη υπέρ του κοινού «Ευρωπαϊκού Μετώπου». Με πολιτικές και διαδικασίες υπέρ της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η συγκεκριμένη όμως οπτική, πλήττει την δυναμική της Ευρωπαϊκής ένωσης.
Οι επενδυτές ήρθαν σαφώς σε δύσκολη θέση. Θυμίζουμε πως με το που ξεκίνησαν οι συναλλαγές την Τρίτη μετά τις εκλογές, τα CDS για τα ιταλικά ομόλογα εκτοξεύτηκαν στο υψηλότερό επίπεδο από το 2011. Ακόμα και η όποια στήριξη σε τέτοια επίπεδα, δεν πρόκειται να λύσει το δημοσιονομικό εκτροχιασμό, ούτε θα μειωθούν οι συντελεστές των φόρων προκειμένου να λυθεί το ανησυχητικό έλλειμμα του προϋπολογισμού.
Η κόπωση από την συγκεκριμένη πολιτική λιτότητας δεν εμφανίζεται μόνο στο ήδη ταλαιπωρημένο Νότο. Ήδη οι ψηφοφόροι της Γερμανίας και της Ολλανδίας κάθε άλλο παρά ικανοποιημένοι δηλώνουν από λεγόμενα «ψηφίσματα διάσωσης».
Το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών και το μετεκλογικό αδιέξοδο δηλώνουν μια κοινωνική και πολιτική ειδοποίηση, ότι η Ευρώπη απέχει ακόμα αρκετά από την έξοδο από την κρίση.
* Ο Πέτρος Αιβάζης είναι Μηχανολόγος Μηχανικός ΤΕ και Προπτυχιακός Φοιτητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης & Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
