Γράφει η Γιώτα Μπουγά
Όχι ξανά “Νύχτες Πρεμιέρας”, όχι ξανά ταινία, σήμερα το άρθρο είναι αφιερωμένο στον μοναδικό Sergei Polunin! Αν και η παρουσία του στην πόλη μας συνδέεται με την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ “Dancer”, δεν παύει να αποτελεί ένα δώρο του “Φεστιβάλ Κινηματογράφου” στους απανταχού fan του.
Είναι από τις λίγες φορές που ένας πολύ νέος άνθρωπος -στα 26 του χρόνια-, ούτε υπερβολικά όμορφος ούτε υπερβολικά κομψός ούτε υπερβολικά…, είναι απλά εκθαμβωτικός! Νομίζω ότι αν τον συναντούσα στο δρόμο, δε θα γύριζα να τον κοιτάξω, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία όταν o ίδιος έχει αποσπάσει 16.000.000 views στο youtube -χορεύοντας το “Take me to Church” σε video του David Lachapelle- και όταν στα 26 έχει ήδη γίνει το θέμα ενός ντοκιμαντέρ.
Δε πίστευα ότι θα το πω ποτέ αυτό για ένα ντοκιμαντέρ, αλλά το “Dancer” είναι εξαιρετικό και ο Sergei Polunin μαγευτικός! Όχι, δε θα δεις ξανά το “Billy Elliot” -παρά το δύσκολο ξεκίνημα του χορευτή στην Ουκρανία- ούτε θα ζήσεις την ψύχωση της μπαλαρίνας του “Black Swan”, o Steven Cantor -σκηνοθέτης- θα σε βάλει να τον παρακολουθήσεις στενά από τα παιδικά του χρόνια μέχρι να γίνει κορυφαίο όνομα σε Λονδίνο και Ρωσία. Θα σκιαγραφήσει όλη την εσωτερική πάλη του Polunin, μέχρι να αποδεχτεί ότι ο χορός είναι η ζωή του.
Στη συζήτηση μετά την ταινία, άλλωστε, ο ίδιος ο “Dancer” μας είπε ότι του πήρε καιρό να αντιληφθεί την ευρεία έννοια του “καλλιτέχνη”. Ένας χορευτής δεν αποκλείεται από άλλα είδη τέχνης, τη στιγμή που το μπαλέτο για να επιβιώσει πρέπει να γίνει πιο “pop” -δημοφιλές-. Μάθαμε, επίσης, ότι το να παρακολουθήσει το ντοκιμαντέρ ήταν ιδιαίτερα επώδυνο για αυτόν, αφού είδε τον εαυτό του -από πολύ κοντά- μέσα από το αρχειακό υλικό που συγκεντρώθηκε από οικογένεια, φίλους και γνωστούς. Στο μέλλον δεν αποκλείεται να τον δούμε πρωταγωνιστή και σε δεύτερη ταινία, αφού συνεχίζει τη συνεργασία του με το Lachapelle, ενώ θα εμφανιστεί ως solist σε παραγωγές του Royal Opera House και του Bayerisches Staatsballet.
Το “Dancer” θα κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες στις 24 Νοεμβρίου 2016.
φωτογραφίες: Γιώτα Μπουγά
