Τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα φιλοξενούν ακαδημαϊκούς που προωθούν την ιδέα της Δύσης ως αμαρτωλού πολιτισμού, αθεράπευτα ένοχου για τα πιο φρικτά εγκλήματα.
Του MICHAEL PARTEM
Τι κοινό έχουν η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν, η Βενεζουέλα και η Βόρεια Κορέα; Είναι αυταρχικά καθεστώτα που κυβερνώνται από δικτάτορες. Προβάλλουν το σύστημά τους ως ανώτερο από τη δυτική δημοκρατία. Θέλουν να μειώσουν την επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο. Και όλα είναι υπέρ της Χαμάς.
Στην τρέχουσα σύγκρουση, η έμφαση στο Ισραήλ είναι να επικεντρωθεί σε άμεσες και επείγουσες υποθέσεις. Η ευρεία υποστήριξη προς τη Χαμάς έχει επίσης αναδείξει την αναζωπύρωση του αντισημιτισμού. Ενώ οι Ισραηλινοί και οι Εβραίοι της διασποράς είναι φυσικό να ασχολούνται με αυτά τα πιεστικά ζητήματα, αυτή η επικέντρωση δεν θα πρέπει να μας τυφλώνει ως προς τον ρόλο που διαδραματίζει ο συνεχιζόμενος παγκόσμιος αγώνας για την υπονόμευση της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες πίσω από την απόφαση της Χαμάς να ξεκινήσει πόλεμο εναντίον του Ισραήλ, αλλά αν αγνοήσουμε το ευρύτερο πλαίσιο, περιορίζουμε την κατανόησή μας και παραβλέπουμε τον ρόλο που παίζουν οι παγκόσμιοι άνεμοι του ολοκληρωτισμού που ταλανίζουν ολόκληρο τον κόσμο, από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας μέχρι την Κριμαία.
Μόλις πριν από λίγο καιρό, η παλίρροια της φιλελεύθερης δημοκρατίας φαινόταν αδυσώπητη, διακεκομμένη από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και επιταχυνόμενη από την εξάπλωση του ελεύθερου εμπορίου και των καπιταλιστικών ιδεωδών. Ωστόσο, πόσο διαφορετικός φαίνεται ο κόσμος της δεκαετίας του 1990 από αυτόν που ζούμε σήμερα. Αντιστρέφοντας μια τάση, πολλαπλοί δείκτες δείχνουν τώρα ότι το κράτος δικαίου και οι ατομικές ελευθερίες έχουν υποχωρήσει παγκοσμίως την τελευταία δεκαετία περίπου. Ταυτόχρονα, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα έχουν εδραιωθεί περισσότερο και έχουν γίνει πιο επιθετικά στην εξαγωγή του αυταρχισμού τους.
Η νέα αυτοπεποίθηση των δικτατόρων μπορεί να φανεί στις μεταβαλλόμενες πολιτικές της Κίνας και της Ρωσίας. Αυτές οι χώρες δεν ήταν ιδιαίτερα αντι-ισραηλινές στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά τώρα τραγουδούν διαφορετικό σκοπό. Ενώ οι πληρεξούσιοι του Ιράν επιτίθενται στη διεθνή ναυσιπλοΐα, απειλούν την Ευρώπη και ζητούν ανοιχτά την εξάλειψη της ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή, οι άλλες δικτατορίες σηματοδοτούν τη σιωπηρή συμφωνία τους.
Αυτή η ανησυχητική τάση υποβοηθείται και υποθάλπεται από ανθρώπους που ζουν σε φιλελεύθερες δημοκρατίες. Ένα σημαντικό ποσοστό στις δυτικές κοινωνίες έχει απογοητευτεί από το δικό τους σύστημα. Ορισμένοι από αυτούς τους ανθρώπους είναι προϊόντα ενός εκπαιδευτικού συστήματος που τους διδάσκει ότι η δημοκρατία τους είναι κακή.
Τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα φιλοξενούν ακαδημαϊκούς που προωθούν την ιδέα ότι η Δύση είναι ένας αμαρτωλός πολιτισμός, αθεράπευτα ένοχος για τα πιο φρικτά εγκλήματα. Αυτά τα συναισθήματα απηχούν και αντηχούν στη ρωσική, κινεζική και ιρανική προπαγάνδα που προωθείται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η ακαδημαϊκή κοινότητα ασκεί εδώ και καιρό κριτική στη δημοκρατία
Αυτή η αυτοκριτική των πολιτών που ζουν στη Δυτική Δημοκρατία δεν είναι κάτι καινούργιο για τον ακαδημαϊκό χώρο. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τα γραπτά του Νόαμ Τσόμσκι που χρονολογούνται εδώ και δεκαετίες. Για το ευρύ κοινό, χρειάστηκε η ανοιχτή υποστήριξη της Χαμάς σε πολλά πανεπιστήμια για να αποκαλυφθεί ο ευρέως διαδεδομένος χαρακτήρας αυτών των διδασκαλιών. Για πολλούς διαδηλωτές στην πανεπιστημιούπολη, η έκκληση για την εξάλειψη του Ισραήλ συμβαδίζει με την αντιπάθεια προς τη δική τους χώρα.
Το Ισραήλ είναι μια κωδική λέξη για τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ. Ενώ αυτή η κριτική είναι συχνά πλάγια, διατυπωμένη με αποκαλυπτικούς όρους κατάλληλους για ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον, άλλες είναι αρκετά ευθείες προτροπές που καλούν για την καταστροφή της Δύσης. Οι φοιτητές φωνάζουν για παγκόσμια ιντιφάντα, μεταξύ άλλων κατά της Αμερικής και της Ευρώπης. Άλλοι είναι ακόμη πιο ωμοί. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μιας διδασκαλίας σχετικά με τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς στα τέλη του 2023, το μέλος ΔΕΠ του Πανεπιστημίου της Μινεσότα Dr. Melanie Yazzie δήλωσε ότι η διάλυση των Ηνωμένων Πολιτειών πρέπει να είναι στόχος του αγώνα. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, το βίντεο αυτής της ομιλίας εξακολουθεί να διαδίδεται στο κοινό.
Πριν από πολλά χρόνια, ο γνωστός Γάλλος πολιτικός φιλόσοφος Jean-Francois Revel παρατήρησε ότι μέσα σε πολλούς ανθρώπους κρύβεται μια προτίμηση για υποταγή στην αυταρχική διακυβέρνηση. Μήπως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της Κίνας και του Ιράν είναι ελκυστικά για κάποιους ανθρώπους; Μήπως οι άνθρωποι που μεγάλωσαν στην Αμερική προτιμούν να υποτάσσονται στον θρησκευτικό φανατισμό και στο κάλεσμα για τζιχάντ που ενσαρκώνει η Χαμάς;
Με λόγια που ηχούν τόσο αληθινά σήμερα όσο και όταν γράφτηκαν πριν από 45 και πλέον χρόνια, ο Ρέβελ έγραψε στο βιβλίο του “Ο ολοκληρωτικός πειρασμός” ότι “ακόμη και στις καλύτερα ενημερωμένες κοινωνίες, υπάρχει ένας εγχώριος τρίτος κόσμος άγνοιας”, στον οποίο “έχουν πει ξανά και ξανά ότι οι ελεύθερες κοινωνίες της βιομηχανικής Δύσης είναι οι πιο φρικτές περιπτώσεις καταπίεσης και δυστυχίας στην ιστορία, ότι οποιαδήποτε αλλαγή είναι προτιμότερη από το απαίσιο παρόν”.
Θα μπορούσε κάλλιστα η αδιαλλαξία της Χαμάς να οφείλεται, τουλάχιστον εν μέρει, στην υποστήριξη που απολαμβάνει από έναν συνασπισμό ισχυρών ολοκληρωτικών κρατών και των συνοδοιπόρων τους στη Δύση. Ο συνασπισμός που στηρίζει τη Χαμάς δεν ενδιαφέρεται να δει τη σύγκρουση να τελειώνει. Αυτές οι δικτατορίες απολαμβάνουν δωρεάν εισιτήρια και θέσεις στην πρώτη σειρά σε αυτό που πρέπει να είναι γι’ αυτούς ένα εποικοδομητικό θέαμα: μια δημοκρατία υπό πολιορκία, η διάλυση της ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών και οι εσωτερικές διαμάχες εντός και μεταξύ των φιλελεύθερων δημοκρατιών.
Δεν είναι να απορεί κανείς που η Χαμάς δεν βλέπει τον εαυτό της ως αδύναμο παίκτη ή που η υποτιθέμενη “πίεση” που της ασκείται για την επίτευξη συμφωνίας είναι αποτελεσματική – δεν φαίνεται να ασκείται καμία πίεση στην τρομοκρατική ομάδα από τους ολοκληρωτικούς προστάτες στους οποίους βασίζεται περισσότερο.
Διευρύνοντας την εστίασή μας μακριά από τη σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς, βλέπουμε τα ισχυρά ρεύματα που ωθούν στη συνέχιση του παγκόσμιου αγώνα κατά της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ακόμη και μια νίκη του Ισραήλ επί των άμεσων εχθρών του δεν θα αντιστρέψει απαραίτητα τους παγκόσμιους ανέμους που πνέουν κατά της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Αυτή είναι μια απογοητευτική διαπίστωση, αλλά απαραίτητη για να καταλήξουμε στις απαραίτητες λύσεις. Μια πληρέστερη απάντηση στον πόλεμο που ξεκίνησε η Χαμάς πρέπει να περιλαμβάνει την υποστήριξη της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο. Ήρθε η ώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους να υιοθετήσουν μια προληπτική προσέγγιση κατά της ολοκληρωτικής διακυβέρνησης στο Ιράν και αλλού.
