Όσο παίξανε, παίξανε. Για τα κόμματα λέω, που μας έβαλαν στην περιπέτεια δύο διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων με το «έτσι θέλω» για να ικανοποιήσουν τους κομματικούς εγωισμούς τους. Και να τα αποτελέσματα! Η Ελλάδα μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι στη μέση του τυφώνα της κρίσης και με δέκα εκατομμύρια υποψήφιους ναυαγούς.
Με βάση τα δημοσκοπικά δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και στο βαθμό που αυτά επαληθευτούν στις κάλπες, τότε το πρωί της Δευτέρας η χώρα μπορεί να έχει κυβέρνηση συνεργασίας τριών κομμάτων, με καθαρό φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό και ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ήδη το Χρηματιστήριο της Αθήνας προεξόφλησε μια τέτοια εξέλιξη λογικής και ευθύνης.
Συνεπώς το βράδυ της Κυριακής δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για να τίθενται ανεδαφικοί όροι και παράλογες προϋποθέσεις συνεργασίας. Αυτό ισχύει πρωτίστως για το ΠΑΣΟΚ που έχει αρχίσει πάλι τα «τρελά» του, προτείνοντας σχηματισμό «οικουμενικής». Η Ελλάδα χρειάζεται κυβέρνηση και όχι προσχήματα και άλλοθι, με το βλέμμα στραμμένο σε εσωκομματικούς συσχετισμούς και ανταγωνισμούς. Στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να «άρχισαν τα όργανα» ( μιλάνε ήδη για έλεγχο στα οικονομικά του κόμματος) αλλά τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ πολύ απλά δεν μας ενδιαφέρουν. Ας συνειδητοποιήσουν το γιατί καταρρέουν εκλογικά και επιτέλους ας συνέλθουν. Το μοίρασμα των «καρεκλών» των Πασόκων ταλανίζει τη χώρα εδώ και δυο δεκαετίες. Είναι η τελευταία ευκαιρία τους να κάνουν και κάτι χρήσιμο για να αντιμετωπιστεί εδώ και τώρα η δεινή θέση στην οποία βρίσκεται η χώρα και για την οποία φέρουν πελώριες ευθύνες.
Συνεπώς με μια Νέα Δημοκρατία που θα έχει ξεχάσει το τι σήμαινε μέχρι χθες νεοδημοκρατική διακυβέρνηση, με ένα ΠΑΣΟΚ που θα έχει συνέλθει από τον χρόνιο αυτισμό του και μια ΔΗΜΑΡ που θα αποδειχθεί πράγματι «η Αριστερά της ευθύνης», μπορεί να σχηματιστεί μια σταθερή και παραγωγική κυβέρνηση που θα πάρει πάνω της το στοίχημα να μην καταλήξει η χώρα στον πάτο.
Για αυτό και ένα τέτοιο κυβερνητικό σχήμα δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως λύση ανάγκης αλλά ως κυβέρνηση προοπτικής που θα πιάσει δουλειά από τη Δευτέρα. Δουλειά ώστε η Ελλάδα να μείνει στην καρδιά μιας Ευρώπης που αλλάζει, δουλειά για ένα ευέλικτο και παραγωγικό κράτος , για μια πιο αποτελεσματική δημόσια διοίκηση χωρίς αναξιοκρατία και φαυλότητα, για την άνθιση μιας επιχειρηματικότητας μακριά από λαμογιές και σταθερά προσανατολισμένη στην καινοτομία, την πραγματική παραγωγή και την ευθύνη απέναντι στις ανάγκες και τις αξίες της κοινωνίας.
Ναι, είναι πολλά. Ναι, είναι δύσκολα. Όμως κάποτε αυτή η εξίσωση πρέπει να βρει λύση. Κι επειδή στην πολιτική ο μόνος κατάλληλος χρόνος είναι ο χρόνος της απόφασης, να κοιτάξουν να στρωθούν στη δουλειά από τη Δευτέρα.
ΥΓ: Η καλή δουλειά δεν θέλει πολλούς, Θέλει ικανούς. Το σημειώνω απλά στην περίπτωση που κάποιοι εκ των εταίρων της νέας κυβέρνησης κάνουν το λάθος να πιστεύουν πως για να λειτουργήσει όπως πρέπει, χρειάζεται πάνω από 10 υπουργούς. Στους εννέα αν σταματήσουν, ακόμη καλύτερα θα’ ναι.
