Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Είναι πολλοί που εκτιμούν ότι η επίσκεψη του κ. Τσίπρα στις ΗΠΑ είναι διεκπεραιωτική και εν πολλοίς ανούσια, λόγω της περίπεργης περίπτωσης που κυβερνά τις Ηνωμένες Πολιτείες και λέγεται Ντόναλντ Τραμπ.
Η αλήθεια είναι όμως διαφορετική και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι οι πρώην πρωθυπουργοί που είτε βρέθηκαν στην Ουάσινγκτον: η επίσκεψη στη Μέκκα της πολιτικής δεν μπορεί παρά να είναι άκρως ενδιαφέρουσα και με έντονο παρασκήνιο, το οποίο απαιτεί μια περίοδο αποχαρακτηρισμού, προκειμένου να μπορεί να καταγραφεί
Υπό αυτό το πρίσμα και αφού παρήλθαν ουσιαστικά οι επαφές με επενδυτές, νυν και δυνητικούς, στο Σικάγο, ο κ. Τσίπρας μπαίνει στην ουσία της επίσκεψής του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αρχικά, σήμερα, προς τα Μεσάνυχτα, θα δει την κ. Λαγκάρντ. Αυτό που συζητούν όλοι είναι πως, υπό το φως και των διεργασιών για μετασχηματισμό του ESM σε ευρωπαϊκό ΔΝΤ, το Ταμείο σταδιακά θα αποσυρθεί από την εικόνα του ελληνικού προγράμματος, λόγω ασυμβατότητας εκτιμήσεων με τους Ευρωπαίους. Αυτό δεν είναι υποχρεωτικά καλό ή κακό: σαφώς, το Ταμείο δεν θα πιέζει για μέτρα εκτός ελληνικής πραγματικότητας σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά από την άλλη χάνεται ένας σημαντικός μοχλός πίεσης για το ύψος των πλεονασμάτων και τη ρύθμιση του χρέους. Πλέον, το πρόγραμμα θα είναι αμιγώς ευρωπαϊκής εποπτείας. Θα είναι χρήσιμο, όμως, για τον πρωθυπουργό να δει την κ. Λαγκάρντ πριν τον κ. Τραμπ, για να γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι και σε ποιο σημείο μπορεί να πιέσει για κάτι καλύτερο. Ιδίως, να καταστεί σαφές, αν το Ταμείο θα ζητήσε νέα μέτρα για το 2018 και άρα θα κάνει την αξιολόγηση δύσκολο σταυρόλεξο ή αν θα δρομολογήσει κανονικά και με τη βούλα την αποχώρησή του.
Το βασικότερο, όμως, κατά την άποψη της στήλης, είναι η αναγνώριση του σημαντικού περιφερειακού ρόλου της χώρας μας. Ζούμε σε μια ταραγμένη περιοχή και εξαιρετικά ασταθή. Αλλά, η Ελλάδα, με όλες τις δυσκολίες που περνά, εξακολουθεί να αποτελεί νησίδα σταθερότητας. Την ίδια ώρα, οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις περνούν μια από τις χειρότερες φάσεις τους και γι’ αυτό είναι κρίσιμο για τη χώρα μας να διατηρήσει την εύνοια και την έμπρακτη υποστήριξη του αμερικανικού παράγοντα. Αυτό περνά, φυσικά, μέσα από τη βάση της Σούδας, το Καστέλι, αλλά και το ενεργειακό πεδίο. Και, επειδή δεν είναι περίοδος για να είμαστε χώρα ανάδελφη, είναι επιτακτικό ο δίαυλος με τις ΗΠΑ να είναι αταλάντευτα ανοιχτός, σε μια ευρεία γκάμα πεδίων και ζητημάτων.
Το America America πολλοί πολιτικοί επιδίωξαν στο παρελθόν να το ζήσουν. Σήμερα, σε μια εποχή δύσκολων ευρωατλαντικών σχέσεων, η χώρα μας έχει μια μοναδική ευκαιρία: να τα έχει καλά με την Ε.Ε. που βρίσκεται σε φάση μετασχηματισμού, αλλά και με τις ΗΠΑ, οι οποίες, όσο και δεν θέλουν να παριστάνουν πλέον τον παγκόσμιο αστυνόμο, έχουν την επιδίωξη να διαφυλαττουν σε παγκόσμιο επίπεδο τα συμφέροντά τους. Καλό θα είναι αυτή την ευκαιρία να την αξιοποιήσουμε με σοβαρότητα και, κυρίως, σχέδιο, για τον ρόλο της χώρας τόσο στο μεταβαλλόμενο ευρωπαϊκό πλαίσιο, όσο και μέσα στη νατοϊκή συμμαχία.
