Γράφει ο Βλάσης Μανθογιάννης
Στις αρχές του 2013 ο Απόστολος Κακλαμάνης (ΠΑΣΟΚ) κατέθεσε μια τροπολογία που επιδίωκε να αλλάξει τα δεδομένα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Η τροπολογία, που έγινε δεκτή στη Βουλή, από τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, κ. Αντώνη Μανιτάκη, προσέφερε το δικαίωμα σε απλήρωτους εργαζόμενους ραδιοσταθμών να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους με τον εξής τρόπο:
«Σε περίπτωση οριστικής παύσης, ή διακοπής τουλάχιστον επί εξάμηνο της λειτουργίας ραδιοφωνικού σταθμού, ή καθυστέρησης καταβολής επί τετράμηνο των αποδοχών στο 1/3 τουλάχιστον του προσωπικού ή του 1/3 των συνολικών αποδοχών του από τους υπόχρεους προς τούτο, η άδεια λειτουργίας του ραδιοφωνικού σταθμού ανακαλείται από τον ως τότε αδειούχο της.
Υστερα από αίτηση, που υποβάλλεται στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), από το ήμισυ πλέον ενός τουλάχιστον των εργαζομένων, περιλαμβανομένου του 1/3 τουλάχιστον των δημοσιογράφων, χορηγείται σε αυτούς άδεια ίδρυσης, εγκατάστασης και λειτουργίας τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού στην αντίστοιχη συχνότητα με πρόταση του ΕΣΡ και απόφαση του υπουργού Τύπου και ΜΜΕ»
Η παραπάνω πρόταση, στην γενίκευσή της, είναι αρκετά ρηξικέλευθη αφού θα μπορούσε να περιλαμβάνει κάθε είδους μικρομεσαία επιχείρηση και όχι μόνο τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και κάθε είδους αδυναμία πληρωμής, που μπορεί να οδηγήσει σε αδυναμία λειτουργίας για την επιχείρηση. Εάν σκεφτούμε ότι κλείνοντας μια επιχείρηση εργαζόμενοι, κράτος και προμηθευτές μένουν απλήρωτοι, μια αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση, θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση ώστε οι εργαζόμενοι να μην οδηγηθούν στην ανεργία και να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους, το κράτος να μην επιδοτεί την ανεργία και να αρχίσει να εισπράττει εισφορές και φόρους, οι δε προμηθευτές να προσβλέπουν στην αποπληρωμή τους. Εκείνο που χρειάζεται είναι το σύνολο ή ομάδα εργαζομένων να αναλάβει κοινοπρακτικά την λειτουργία της επιχείρηση, καθαρής από χρέη προς το κράτος και με πρόβλεψη χρηματοδότησης από κάποιον χρηματοδοτικό μηχανισμό για ΜΜΕ (στην Ευρώπη μια μεσαία επιχείρηση μπορεί να απασχολεί έως 250 άτομα), για την εξασφάλιση της ρευστότητας.
Λαϊκός καπιταλισμός ή κοινωνικοποίηση των μέσω παραγωγής, όπως και να λέγεται έχει μικρή σημασία. Αξία στην παρούσα φάση έχουν ρυθμίσεις και παρεμβάσεις, πέρα από δογματισμούς και αγκυλώσεις, που μπορούν να εξασφαλίσουν θέσεις εργασίας και οικονομική δραστηριότητα.
