Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπαλτάς
Μετά την καταδίκη του πάλαι ποτέ κραταιού υπουργού του ΠΑΣΟΚ Γιάννου Παπαντωνίου και της συζύγου του Σταυρούλας Κουράκου, επειδή ξέχασαν να δηλώσουν το 2009 την ύπαρξη λογαριασμού στο όνομα της κας Κουράκου, το ζεύγος κατέφυγε σε έφεση.
Και το εφετείο ωστόσο καταδίκασε το ζεύγος Παπαντωνίου – Κουράκου, με την ίδια ακριβώς ποινή που είχε επιβάλει το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Η ποινή είναι 4 χρόνια και πρόστιμο 10.000 ευρώ το άτομο. Ωστόσο η ποινή είναι εξαγοράσιμη και μάλιστα προς 10 ευρώ την ημέρα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι με 3.560 ευρώ για κάθε χρόνο, ανά άτομο, τη γλιτώνουν και οι δύο.
Παράλληλα με το πρόστιμο και τη φυλάκιση ωστόσο, θα αναγκαστούν να πληρώσουν και 20.000 ευρώ το άτομο προς το ελληνικό Δημόσιο, ως χρηματική ικανοποίηση.
Το σκεπτικό του δικαστηρίου, ήταν ότι απέκρυψαν από πρόθεση από τη δήλωση «πόθεν έσχες» την κατάθεση της Σταυρούλας Κουράκου στην τράπεζα HSBC στην Ελβετία.
Το γεγονός ήρθε στο φως από τη Λίστα Λαγκάρντ. Όπως αναφέρει η Καθημερινή σε σημερινό δημοσίευμα, «Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου ανακοίνωσε συνοπτικά το σκεπτικό της καταδίκης του ζεύγους Παπαντωνίου, αναλύοντας όλη την πορεία της κατάθεσης των 1.311.000 ευρώ από το 2000 που ανοίχτηκε ο τραπεζικός λογαριασμός στην ελβετική τράπεζα μέχρι και το 2010 που τα χρήματα αυτά επαναπατρίστηκαν σε λογαριασμό των παιδιών της κυρίας Κουράκου από τον πρώτο της γάμο. Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου κατέληξε πως υπήρξε προσπάθεια συγκάλυψης του επίμαχου ποσού και πως ο Γιάννος Παπαντωνίου γνώριζε εξαρχής την κατάθεση της συζύγου του στην Ελβετία, λόγω και του ρόλου που έπαιξε στην εξαγωγή του ποσού ο κουμπάρος του, Γιώργος Κανδαλέπας».
Ο πρόεδρος του Εφετείου τόνισε ότι «Υπήρξε μακρά και συντονισμένη προσπάθεια απόκρυψης του ποσού».
Τα ελαφρυντικά, το πρότερου έντιμου βίου και της καλής συμπεριφοράς που ζήτησαν οι δικηγόροι, δεν έγιναν δεκτά.
Αυτό που σκεπτόμαστε εμείς, χωρίς βέβαια να είμαστε ειδικοί νομικοί είναι, όλη αυτή η φασαρία για να βγάλει το ελληνικό δημόσιο, 40.000 ευρώ αποζημίωση και άντε άλλες 40.000 από την εξαγορά των ποινών; Δηλαδή ίσα που βγάζουμε το κόστος της έρευνας για τη λίστα Λαγκάρντ. Ή μήπως αν το δούμε συνολικά και άλλες περιπτώσεις που μπορεί να μην ευοδώσουν, δεν θα καλυφθούν καν αυτά τα έξοδα; Είπαμε να ανοίξουμε τη λίστα Λαγκάρντ για να κερδίσει το Δημόσιο, όχι να μπει μέσα. Δεν είπα βέβαια ότι ο Παπαντωνίου – ο οποίος επιτρέψτε μου να διατηρώ τις αμφιβολίες μου ότι ήταν η μόνη φορά που φοροδιέφυγε – θα λύσει το πρόβλημα της χώρας, αλλά θέλουμε να ελπίζουμε ότι η λίστα Λαγκάρντ θα συμβάλει ουσιαστικά.
