Περιστατικά κακοποίησης, σωματικής ή σεξουαλικής ανήλικων από τους γονείς ή άλλους ανθρώπους του περιβάλλοντός του, καταδεικνύουν την έλλειψη συντονισμού και καλής συνεργασίας μεταξύ εισαγγελικών αρχών και δομών που προορίζονται για την προστασία ανήλικων και ανυπεράσπιστων ατόμων.
Είναι ενδεικτικό, ότι στις 19 Σεπτεμβρίου ένας 52χρονος απολογήθηκε στον ανακριτή Χανίων, για ενδοοικογενειακή βία και τον ξυλοδαρμό της 15χρονης κόρης του.
Ο ίδιος αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους να διαμένει σε άλλο σπίτι και να μην πλησιάζει την οικογένειά του, μέχρι να προσδιοριστεί η δίκη του.
Μέχρι τότε, η ανήλικη και τα αδέρφια της, 13 και 4 ετών, ζουν μαζί με τη μητέρα τους, η οποία αρνείται ακόμα και σήμερα ότι ο σύζυγός της ξυλοκοπούσε συστηματικά τα τρία του παιδιά, αλλά και την ίδια.
Σε μια άλλη περίπτωση, τον περασμένο Ιούνιο στα Χανιά, 38χρονος πατέρας, οδηγήθηκε στη φυλακή, για το βιασμό 2 από τα 5 παιδιά του, των οποίων προηγουμένως η επιμέλεια είχε αφαιρεθεί από τον ίδιο και τη σύζυγο του.
Τα παιδιά που μεγάλωναν με τη γιαγιά τους, χωρίς την απαραίτητη κοινωνική επίβλεψη, επισκέπτονταν στις σχολικές διακοπές τον πατέρα τους, ο οποίος τα κακοποιούσε σεξουαλικά.
«Πολλές φορές το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει καταδικάσει χώρες, μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα για τέτοιες καθυστερήσεις και σε πολλές αποφάσεις της θεωρεί τέτοιου είδους αντιμετώπιση ανήλικων θυμάτων ως εξευτελιστική και απαράδεκτη» σημειώνει σχετικά ο ποινικολόγος Βασίλης Χειρδάρης.
Περισσότερες από 300 κλήσεις δέχεται καθημερινά το Χαμόγελο του Παιδιού, από τις οποίες 25 αφορούν σε πολύ σοβαρά περιστατικά, μεταξύ των οποίων είναι οι εξαφανίσεις, κακοποιήσεις αλλά και περιπτώσεις αυτοκτονικού ιδεασμού.
«Υπάρχουν πολλές εν δυνάμει εκκρεμότητες για παιδιά που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κινδυνεύει η ζωή τους. Και είναι δεδομένο, ότι δεν τα κρατάμε ούτε στα συρτάρια μας, ούτε στο αρχείο του υπολογιστή, έχουν σταλεί στις Εισαγγελίες» λέει ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού» Κώστας Γιαννόπουλος.
Πόσο καλά θωρακίζονται όμως τα μέλη κακοποιητικών οικογενειών, ακόμα κι αν τα ίδια δεν έχουν έως εκείνη τη στιγμή υποστεί βία;
Η υφυπουργός Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου, αναφέρει σχετικά:
«Την κάθε περίπτωση την κρίνει ο εκάστοτε εισαγγελέας. Στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν θυμάμαι περιπτώσεις, εκτός κι αν είναι πλέον ενήλικες, μεταφέρονται σε δομές όλα τα παιδιά, γιατί μπορεί για κάποιο η συμπεριφορά να είναι αμιγώς κακοποιητική και για τα υπόλοιπα παραμελητική»
Η αναγκαία προστασία ανηλίκων από κακοποιητικά περιβάλλοντα τραυματίζεται ακόμη περισσότερο από την αργή απονομή δικαιοσύνης στα θύματα.
«Τελευταία» η Ελλάδα
Την τελευταία θέση καταλαμβάνει η Ελλάδα στο ρυθμό απονομής δικαιοσύνης σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα.
Υπολογίζεται ότι χρειάζονται κατά μέσο όρο περίπου 4,5 χρόνια για την οριστική επίλυση μιας δικαστικής διαφοράς, ενώ χρειάζονται περίπου δύο χρόνια για την εκδίκαση μιας υπόθεσης σε πρώτο βαθμό.
Στα θετικά βήματα για την προστασία ανήλικων θυμάτων αποτελεί η νομοθέτηση για κατά προτεραιότητα διερεύνηση υποθέσεων κακοποίησης, αλλά και η αυστηροποίηση των ποινών για αδικήματα σεξουαλικής βίας.
