Γράφει ο Δημήτρης Ματσικούδης
Στο μυαλό του Έλληνα πολίτη που παρακολουθεί τον αγώνα της κυβέρνησής του να διαπραγματευτεί γι΄αυτόν και για τη χώρα ένα καλύτερο αύριο, κυριαρχούν βασανιστικά ερωτήματα: για πόσο καιρό ακόμα οι δανειστές και εταίροι μας αδιάφοροι για την βαθειά ανθρωπιστική κρίση που βιώνει η χώρα μας, με ρημαγμένο το κοινωνικό της κράτος, με πάνω από 1,5 εκατομμύριο ανέργους, με δυσθεώρητη επαχθή αύξηση του δημόσιου μας χρέους, θα συντάσσονται με την νεοφιλελέ τιμωρητική ηγεσία της Γερμανίας; Ο κοινωνικός μιθριδατισμός τους έχει τη ρίζα του στη σκαιά προπαγάνδα της παρέας της Μέρκελ και του ιερατείου της ΕΕ ή στη δική μας αδυναμία, ή/και ανικανότητα, να τους θέσουμε μπροστά στις ευθύνες τους… για την άθλια τριτοκοσμική κατάσταση που βιώνει ένα μέλος της κραταιάς ΕΕ;
Ενδιαφέρουσα η προσπάθεια του Βαρουφάκη να βάλει σε εφαρμογή τη στρατηγική της θεωρίας των παιγνίων στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, αλλά μήπως όλες αυτές οι αλληλοαναιρούμενες προτάσεις, οι ενδυματολογικοί αντιπερισπασμοί, αφήνουν, τόσο έξω όσο και μέσα στη χώρα μας, μια αίσθηση «τα παιδία παίζει»; Γιατί πρέπει να χάνεται χρόνος και να μη προβάλλονται οι πραγματικές αιτίες της χρεοκοπίας της χώρας, για τις οποίες εχουν μεγάλη ευθύνη αυτοί που τώρα μας κουνάνε το δάχτυλο και μας απειλούν; Ας δούμε λίγο τα επιχειρήματα μας:
– Θεωρούν, οι δανειστές και εταίροι μας της ΕΕ, ότι ο Δημόσιος τομέας μας είναι υπερμεγέθης και αναποτελεσματικός. Μάλιστα! Εκείνη η Μονάδα Οργάνωσης της Διαχείρισης (Μ.Ο.Δ.) που ιδρύθηκε, κυρίως από αυτούς, τον Φεβρουάριο του 1996 με το Ν 2372/1996 με αποστολή: την επιστημονική και τεχνική στήριξη της Δημόσιας Διοίκησης στη διαχείριση των αναπτυξιακών προγραμμάτων, και κυρίως αυτών που συγχρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση,τι έγινε; Δεν βλέπανε τι τεράστιες δυσκολίες συναντούσε με την Δημόσια Διοίκηση (Δ.Δ.); Φθάνει να πούμε ότι από το 2000 μέχρι το 2009 άλλαξε 6 φορές ο ιδρυτικός της νόμος…Αντί λοιπόν έγκαιρα να πάρουνε μέτρα για την εξυγίανση της Δ.Δ. κάνανε πως δεν βλέπανε.
– Δεν βλέπανε την σπατάλη των ευρωπαϊκών κονδυλίων, που αντί να επενδύονται σε παραγωγικές υποδομές σκορπίζονταν σε πελατειακές σχέσεις από τους κοντόφθαλμος πολιτικούς μας; Αφήσανε να σπαταληθούν τα ΜΟΠ και στο 2ο ΚΠΣ κάπως ανησυχήσανε και ζητήσανε να μπει κάποιος έλεγχος. Όμως και πάλι εγκρίνανε ΠΕΠ φτιαγμένα στο γόνατο, που και πάλι εξυπηρετούσαν το πελατειακό πολιτικό σύστημα.
– Τώρα που τα δημοσιονομικά μας μετά από λαθεμένες πράξεις και παραλήψεις της δικής τους Τρόικας έχουν πτωχεύσει τη χώρα μας, όπως διαπιστώθηκε και στο ευρωκοινοβούλιο, μας απειλούν πως αν δεν συνεχίσουμε το καταστροφικό πρόγραμμά της θα μας βγάλουν από την Ευρωζώνη. Την ώρα που εμείς αμφιβάλουμε αν μας θεωρούν καν ότι είμαστε μέλος της Ε.Ε.! Εδώ, μας απειλεί με casus belli η γείτων Τουρκία αν επεκτείνουμε τα ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ μας θαλάσσια όρια στα 12 μίλια και οι εταίροι μας σφυρίζουν αδιάφορα. Μάλλον όχι! Σπεύδουν, σε ένδειξη αλληλεγγύης (τρομάρα μας!), να μας πουλήσουν υποβρύχια που γέρνουν, πανάκριβες φρεγάτες, συστήματα ασφαλείας που δεν λειτουργούν κ.λπ.
– Με τις διάφορες συνθήκες, που έχουν ψηφίσει, μας έχουν φορτώσει με δυσθεώρητα, για μια μικρή χώρα, βάρη όπως με την συνθήκη του Δουβλίνου που έχει αλλοιώσει το δημογραφικό χάρτη της χώρας μας με εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες. Που δεν μπορούμε να τους στείλουμε σε άλλες χώρες της Ε.Ε., άπαξ και περάσουν τα εκτεταμένα αφύλαχτα σύνορά μας κι έτσι επιβαρύνουν τα δημοσιονομικά μας με την υγειονομική περίθαλψη, τη δωρεάν εκπαίδευση, επιδημίες, αύξηση της αστυνόμευσης, κ.α.
– Πραγματικά πιστεύουν ότι αρκούν κάποια κονδύλια έστω και σωστά αξιοποιημένα να αντισταθμίσουν τα γεωπολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ακριτική της Ε.Ε. χώρα μας; Πιστεύουν πως, χωρίς ενιαία διοικητική, οικονομική, και αμυντική πολιτική της Ε.Ε., μια ακριτική χώρα με τοσα προβλήματα όπως η δική μας θα μπορούσε να είναι συνεπής στα κριτήρια του Μάαστριχτ; Ή μήπως τη θωράκισε η ένταξή της στην Ευρωζώνη;
– Παρόλα αυτά, πιστεύουν ότι πρέπει η μη συμμόρφωση στα κριτήρια αυτά να προκαλεί σε ένα κράτος μέλος της Ε.Ε. εξευτελισμό του Δημοκρατικού του πολιτεύματος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των πολιτών του; Διότι τι άλλο είναι η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε Γερμανούς επιτρόπους οι οποίοι ελέγχουν τους προϋπολογισμούς της χώρας κι έτσι μπορούν οι δανειστές μας να ξεθεμελιώσουν εντελώς το κοινωνικό κράτος που με δεκαετίες αγώνων θεμελιώσαμε στην χώρα μας;
– Νομίζουν ότι αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα με την εφαρμογή των ηλίθιων συνταγών της τρόικας, που έριξαν την Ελληνική οικονομία σε βαθιά ύφεση, που εκτίναξαν την ανεργία στο 30%, που έκλεισαν εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, που στερούν την αξιοπρεπή διαβίωση από τους εργαζόμενους και καταδικάζουν στη μιζέρια τους συνταξιούχους από την κλοπή των συντάξεων τους, τις χιλιάδες εντίμων επαγγελματιών που αυτοκτονούν, αφήνοντας πίσω τους απροστάτευτες τις οικογένειές τους, δεν τα βλέπουν οι πολίτες των χωρών της ΕΕ; Δεν καταλαβαίνουν ότι αργά ή γρήγορα οι ηγεσίες τους θα λογοδοτήσουν για τις ανάλγητες, απάνθρωπες συμπεριφορές τους;
Πιστεύω πως κάποια στιγμή θα μπούνε με έμφαση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αυτά τα επιχειρήματα. Αν οι εταίροι μας δεν είναι διατεθειμένοι να συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες τους, ιδιαίτερα για την καταστροφική επίδραση της Τρόικας στην οικονομία της χώρας μας, πιστεύω πως η μέχρι τώρα επίκληση της ουσιαστικής «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» στην οποία βρίσκεται η χώρα, πρέπει να δηλωθεί και ως τυπική. Μονομερής ενέργεια που, όμως, θα έχει ως συνέπεια ο όποιος παραγόμενος πλούτος στη χώρα να διατίθεται, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, κατά προτεραιότητα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και ότι περισσεύει στους δανειστές μας.
Αν φροντίσουμε όλοι μας να σφυρηλατήσουμε δεσμούς ενότητας ανάμεσα μας μπορούμε, όχι μονο να ξεπεράσουμε την κρίση αλλά, έχοντας μια από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου σε ορυκτούς πόρους, τεράστιες δυνατότητες τουριστικής και γεωργικής εκμετάλλευσης και κυρίως ένα από τα πιο δυναμικά ανθρώπινα δυναμικά στον πλανήτη, να κάνουμε τη χώρα μας μια από τις πιο ευημερούσες χώρες του.
Και ας μη ξεχνάμε: η Γερμανία μας χρωστάει πολλά περισσότερα από όσα της χρωστάμε!
